Την Παρασκευή 28 Ιουνίου, ένα ισραηλινό δικαστήριο, απέρριψε το αίτημα του ισραηλινού πρωθυπουργού Βενιαμίν Νετανιάχου, να αναστείλει τις ακροάσεις του για δύο εβδομάδες.
Την άλλη μέρα, ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τράμπ, δήλωνε ότι δεν θα «ανεχτεί» τη συνέχιση της δίκης διαφθοράς του Ισραηλινού πρωθυπουργού, την οποία είχε προηγουμένως ζητήσει να τερματιστεί. «…Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής ξοδεύουν δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, πολύ περισσότερα από οποιοδήποτε άλλο έθνος, για να προστατεύσουν και να υποστηρίξουν το Ισραήλ….», έγραψε ο πρόεδρος των ΗΠΑ στην πλατφόρμα του Truth Social. «…..Δεν θα το ανεχθούμε αυτό….», πρόσθεσε, αναφερόμενος στη συνεχιζόμενη δίκη στο Ισραήλ.
Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου «….διαπραγματεύεται μια συμφωνία με τη Χαμός, η οποία θα περιλαμβάνει την απελευθέρωση των ομήρων. Πώς είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός του Ισραήλ να αναγκάζεται να μένει σε μια αίθουσα δικαστηρίου όλη μέρα;…..» συνέχισε ο Ντόναλντ Τραμπ.
Από την πλευρά Νετανιάχου, ο δικηγόρος του, είχε ζητήσει την αναβολή των ακροάσεων που είχαν προγραμματιστεί να επαναληφθούν την επόμενη εβδομάδα, επικαλούμενος «τις εξελίξεις στην περιοχή και τον κόσμο», μετά τον πόλεμο με το Ιράν και τη συνεχιζόμενη σύγκρουση στη Γάζα. Στη συνέχεια, υπέβαλε νέο αίτημα στο δικαστήριο ζητώντας την ακύρωση των επόμενων δύο ακροάσεων.
Ας σημειωθεί επίσης ότι πριν τη δικαστική απόφαση της Παρασκευής, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είχε ήδη ζητήσει την Τετάρτη την ακύρωση της δίκης, χαρακτηρίζοντας την ως «κυνήγι μαγισσών». Αντίθετα, είχε υποστηρίξει την «χορήγηση χάριτος σε έναν Μεγάλο Ήρωα», μετά την εκεχειρία μεταξύ Ισραήλ και Ιράν. Ο κ. Νετανιάχου αρνήθηκε οποιαδήποτε παράβαση κατά τη διάρκεια της δίκης, η οποία έχει αναβληθεί αρκετές φορές από την έναρξή της τον Μάιο του 2020. Πρόκειται δε για μια υπόθεση, όπου αυτός και η σύζυγός του, Σάρα Νετανιάχου, κατηγορούνται ότι δέχτηκαν από δισεκατομμυριούχους πολυτελή αγαθά αξίας άνω των 260.000 δολαρίων, όπως πούρα, κοσμήματα και σαμπάνια, με αντάλλαγμα πολιτικές χάρες. Σε δύο άλλες υποθέσεις, ο Νετανιάχου κατηγορείται ότι προσπάθησε να διαπραγματευτεί ευνοϊκότερη κάλυψη σε δύο ισραηλινά μέσα ενημέρωσης.
Όπως και να έχουν τα πράγματα η παρέμβαση Τραμπ στην ισραηλινή έννομη τάξη, αποτελεί κατάφωρη παραβίαση κανόνων κράτους δικαίου, αλλά και ανάμειξη στο δικαστικό σύστημα τρίτης χώρας.
Ακόμα χειρότερα, η παρέμβαση αυτή, έρχεται σε μια κρίσιμη για το Ισραήλ στιγμή…. Ήδη από την εποχή έναρξης της ισραηλινής επέμβασης στη Γάζα, μετά την δολοφονική επίθεση της Χαμάς την 7η Οκτωβρίου 2023 σε ισραηλινό κιμπούτς δεν είναι λίγοι οι διεθνείς παρατηρητές που υποστηρίζουν ότι ο Νετανιάχου γνώριζε τα της επίθεσης, αλλά την άφησε να εξελιχθεί, για να μπορεί στη συνέχεια να εμπλακεί σε πόλεμο με τη Χαμάς και να αποφύγει έτσι την εξέλιξη της δικής του υπόθεσης διαφθοράς.
Όσο και αν η εκδοχή αυτή, έχει στοιχεία υπερβολής, σήμερα, μετά τις παρεμβάσεις Τραμπ, βρίσκει πολλούς που τείνουν ευήκοον ου στο περιεχόμενό της.
Από την άλλη πλευρά, γίνεται ηλίου φαεινότερο ότι ο Αμερικανός πρόεδρος, έχοντας ο ίδιος κάκιστες σχέσεις με τη δημοκρατία, δεν είναι τυχαίος ο θαυμασμός του για δικτάτορες τύπου Πούτιν, Ερντογάν και άλλους. Είναι επίσης όλο και πιο προφανές, ότι οι παραπάνω ηγέτες εξυπηρετούν και απώτερα σχέδια του προέδρου Τράμπ.
Σήμερα, η φιλελεύθερη δημοκρατία και το σύστημα της ελεύθερης αγοράς βρίσκονται αμφότερα υπό αμφισβήτηση. Στην εθνικιστική δεξιά πτέρυγα, ο Ντόναλντ Τραμπ των ΗΠΑ, ο Νάιτζελ Φάρατζ της Βρετανίας, η Μαρίν Λε Πεν της Γαλλίας, ο Ματέο Σαλβίνι και η Τζιόρτζια Μελόνι της Ιταλίας, ο Γκερτ Βίλντερς της Ολλανδίας και ο Χάιντς-Κρίστιαν Στράχε της Αυστρίας είναι αυτοί που διαμορφώνουν την πολιτική συζήτηση ακόμη και χωρίς να βρίσκονται στην εξουσία.
Από την άλλη πλευρά αυταρχικοί ηγέτες της Κεντρικής Ευρώπης, όπως ο Βίκτωρ Ορμπάν της Ουγγαρίας και παλαιότερα ο Γιάροσλαβ Κοζίνσκι της Πολωνίας, κάνουν ότι μπορούν για να απομονώσουν τα κράτη τους.
Αυτού του είδους οι ηγέτες αντιτίθενται επίσης σε μία τουλάχιστον (και συχνά σε περισσότερες) πλευρά της σύγχρονης παγκόσμιας οικονομίας, είτε μιλάμε για το ελεύθερο εμπόριο, είτε για την ελεύθερη ροή κεφαλαίων, είτε για τη σχετικά ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων. Η αντίθεση σε τέτοιες έννοιες συνδυάζεται αναπόφευκτα και με τη διάχυτη καχυποψία κατά της Ευρωπαϊκής Ένωση και του κοινωνικού της κράτους..
Η κρίσιμη συγκυρία είναι ότι οι ΗΠΑ βρήκαν στο πρόσωπο του Ντόναλντ Τραμπ έναν πρόεδρο που θαυμάζει τους «ισχυρούς άνδρες» και τις πολιτικές τους, που μισεί την ελευθερία του Τύπου, που αδιαφορεί για το αν η δυτική συμμαχία θα επιβίωνε ή όχι, που απεχθάνεται την E.E., που είναι αλλοπρόσαλος οπαδός του προστατευτισμού και που παρεμβαίνει· όπως γνωρίζουμε, χωρίς κανένα δισταγμό στις αποφάσεις ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Ο Αμερικανός πρόεδρος έχει ήδη αποδείξει ότι δεν διαθέτει καμμία ιδεολογική δέσμευση ως προς τη φιλελεύθερη δημοκρατία. Είναι γεννημένος λαϊκιστής, με ενστικτώδη τάση προς τη «μαγκιά» και τον αυταρχισμό. Ακόμα, το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι ο ίδιος διέδωσε το «μεγάλο ψέμα» ότι είχε κερδίσει τις αμερικανικές εκλογές του 2020, ενώ στην πραγματικότητα τις είχε χάσει με σημαντική διαφορά, προσπαθώντας έτσι να τινάξει τα ίδια τα θεμέλια της αμερικανικής δημοκρατίας. Επιπλέον, οι ΗΠΑ δεν είναι κάποια τυχαία χώρα: είναι η δημιουργός της φιλελεύθερης μεταπολεμικής παγκόσμιας τάξης πραγμάτων.Με τα καλά της και τα κακά της. Ο Τραμπ δεν διέθετε ούτε την ποιότητα του χαρακτήρα, ούτε τη νοημοσύνη, ούτε τις γνώσεις που είναι απαραίτητες για τον πρόεδρο μιας μεγάλης δημοκρατίας. Η άνοδός του στην εξουσία το 2016 και η επάνοδός του, στόχο έχουν την «παγκοσμιοποίηση του αυταρχισμού» που φιλοδοξεί να είναι το κύριο χαρακτηριστικό ενός Νέου Ψυχρού Πολέμου.Νομίζει δε, ότι στο νέο αυτό σύστημα θα γίνονται πόλεμοι δι’αντιπροσώπων, με τον ίδιο να «παίζει» ρόλο «ειρηνοποιοιού», που θα διεκδικεί και βραβεία Νόμπελ της Ειρήνης!!!
