Ο έμπορος στην Ελλάδα έχει να διηγηθεί πολλές ιστορίες. Ιστορίες οικονομικής τρέλας, βγαλμένες κυριολεκτικά μέσα από τη ζωή.
Το ελληνικό εμπόριο, η μικρή και μικρομεσαία επιχείρηση, έχει αντιμετωπίσει οικονομικές κρίσεις, λιτότητα, πανδημία, ενεργειακή κρίση και, παράλληλα, τις φορολογικές πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων.
Αν τυχόν βρεθείτε στο ίδιο τραπέζι με έναν ιδιοκτήτη μικρής επιχείρησης, με έναν έμπορο, θα εκπλαγείτε. Και το επισημαίνω αυτό διότι, αν ακούσετε τις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει μια τέτοια επιχείρηση – τέτοιου μεγέθους και δραστηριότητας – θα απορήσετε με την αντοχή τους.
Κρατώ μια φράση από πρόσφατη συζήτηση: ο έμπορος είναι πραγματικά ανοιχτόμυαλος, και τελικά θα τη βρει τη λύση, θα επιβιώσει, θα αναπτυχθεί.
Οι εμπορικές επιχειρήσεις, λοιπόν, άντεξαν όλα αυτά τα χρόνια, τα δύσκολα χρόνια της οικονομικής κρίσης και τη φορολογική λαίλαπα.
Ο προβληματισμός είναι ο εξής απλός: όταν μια επιχείρηση απλώς παλεύει να επιβιώσει, πώς μπορεί να επικεντρωθεί στο να αναπτυχθεί; Να μεγαλώσει; Να εκσυγχρονιστεί; Να επενδύσει σε ανθρώπινο δυναμικό και σε ξένες αγορές;
Και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει το εμπόριο σήμερα: να περάσει από τη φάση της επιβίωσης, στη φάση της ανάπτυξης.
Το κόστος ενέργειας είναι σε υψηλά επίπεδα, τα ενοίκια σκαρφαλώνουν στα ύψη και οι διεθνείς πλατφόρμες λυμαίνονται την αγορά χωρίς περιορισμούς. Και όλα αυτά σε συνδυασμό με τις φορολογικές πολιτικές που συνεχίζουν να μην είναι ευνοϊκές για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Ο ανταγωνισμός είναι άνισος και ο έμπορος δεν μπορεί να χτυπήσει τις τιμές των ασιατικών πλατφορμών.
Αυτονόητο είναι πως το μέλλον για τις επιχειρήσεις είναι να δουν τον ψηφιακό κόσμο. Όμως, όταν έχεις να αντιμετωπίσεις προβλήματα επιβίωσης, αυτά φαντάζουν ουτοπικά.
Ας δούμε μερικούς αριθμούς.
Σύμφωνα με τα αποκαλυπτικά συμπεράσματα της μελέτης της ΕΣΕΕ για τις ασιατικές πλατφόρμες, ο εκτιμώμενος τζίρος που έκαναν το 2024 στην Ελλάδα είναι 529 – 627 εκ. ευρώ. Κατέλαβαν το 17,63% – 20,9% της ελληνικής αγοράς ηλεκτρονικού εμπορίου.
Η συνολική δημοσιονομική απώλεια για το ελληνικό κράτος (φόροι, δασμοί, ασφαλιστικές εισφορές, απώλεια επενδύσεων και θέσεων εργασίας) εκτιμάται στα 188,1 – 204,3 εκ. ευρώ!
Τι σημαίνει αυτό; Τρεις φορές τα έσοδα της τεκμαρτής φορολόγησης λιανεμπορικών επιχειρήσεων ή το 100% του τέλους επιτηδεύματος στα νομικά πρόσωπα!
Το 1 στα 5 ευρώ στο ηλεκτρονικό εμπόριο κατέληξε στα δύο κινέζικα μεγαθήρια του e-commerce.
Αυτά τα νούμερα χτυπούν καμπανάκια για τις πολιτικές τόσο τις εθνικές, όσο και τις ευρωπαϊκές. Ο έμπορος πρέπει να γίνει ανταγωνιστικός. Και χωρίς τις αντίστοιχες πολιτικές, δεν υπάρχει καμία δυνατότητα για μεγέθυνση του ελληνικού εμπορίου.
Αν και άντεξε το ελληνικό εμπόριο τις τόσες δοκιμασίες, λόγω των ελληνικών παθογενειών, η νέα τάξη πραγμάτων στην παγκόσμια αγορά αλλάζει ραγδαία την προοπτική.
Δεν αρκεί πλέον η αντοχή. Ειναι η ώρα να του δοθεί το περιθώριο να ανασάνει, να καινοτομήσει, να επενδύσει, να προχωρήσει μπροστά.
Το ελληνικό εμπόριο ζητά: φορολογική δικαιοσύνη, ασφάλεια των καταναλωτών, ελέγχους και δράση των ευρωπαϊκών θεσμών.
Ώστε να υπάρξει η συνθήκη και ο Έλληνας έμπορος να κάνει τη μετάβαση από το «επιβιώνω» στο «εξελίσσομαι».
