Γρήγορη μόδα: Πώς επιτίθεται στο «Made in France»

Δεκαπέντε χρόνια αφότου η γαλλική μεταποίηση έγινε θέμα δημόσιας συζήτησης, βρίσκεται μπροστά στην επίθεση από τη γρήγορη μόδα.

Αυτό είναι εξάλλου και το ζητούμενο για την εμπορική έκθεση MIF Expo, που θα συγκεντρώσει την αφρόκρεμα της γαλλικής μόδας από τις 6 μέχρι τις 9 Νοεμβρίου, αναδεινύοντας για άλλη μια φορά τον πλούτο της ένδυσης και της υπόδησης της χώρας.

Η έκθεση ανοίγει τις πόρτες της μετά την ιδιαίτερα ταραχώδη ημέρα εγκαινίων του πρώτου φυσικού καταστήματος της Shein στο BHV, και σε μια στιγμή που οι παίκτες του Made in France φαίνονται λιγότερο προστατευμένοι από την αστάθεια της αγοράς.

Η δύναμη του Made in France έγκειται στην ποιότητα και στην κατανομή του κόστους στα επόμενα χρόνια χρήσης

Γιατί η γρήγορη μόδα στρέφεται κατά του Made in France

«Η αγορά Made in France, η οποία προηγουμένως είχε γλιτώσει, δέχεται τώρα επίθεση», εξηγεί στο Fashion Network ο Luc Lesénécal, Διευθύνων Σύμβουλος της μάρκας Saint James με έδρα τη Νορμανδία, ο οποίος επισημαίνει τις άμεσες επιπτώσεις της πολιτικής και οικονομικής αστάθειας στη Γαλλία. «Έχω σχέδια να επεκτείνω τα εργαστήριά μας που έχουν ανασταλεί λόγω έλλειψης σαφήνειας και πολιτικών αποφάσεων», προσθέτει.

Ο επικεφαλής της μάρκας τζιν Atelier Tuffery, Julien Tuffery, πιστεύει από την πλευρά του ότι η τοπική παραγωγή υποφέρει επειδή τα αρνητικά συζητούνται περισσότερο από τα θετικά. «Οι πελάτες που αγοράζουν μόνο Made in France αντιπροσωπεύουν το 2% του πληθυσμού. Νομίζω ότι αυτό το μερίδιο αυξάνεται, αλλά ασφυκτιά από την απίστευτη αύξηση των ανθρώπων που αγοράζουν ρούχα κακής ποιότητας».

Για τον Patrick Mainguené, διευθυντή της μάρκας υποδημάτων Ector με έδρα την Ardèche, η οποία ανήκει στον όμιλο Chamatex, το ζήτημα βρίσκεται μπροστά στο σαρωτικό πέρασμα της εξαιρετικά γρήγορης μόδας. «Τον Σεπτέμβριο, είδα αθλητικά παπούτσια να πωλούνται σε ένα σούπερ μάρκετ για 4,99 ευρώ», λέει. «Αυτή είναι η τιμή των σολών μας. Ακόμα κι αν προμηθευόμασταν από την Ασία, δεν θα μπορούσαμε να τα πουλήσουμε σε αυτήν την τιμή, αν υπολογίσουμε τη μεταφορά, την αποθήκευση στα ράφια, την αποθήκευση… Δεν μπορείς πλέον να παλεύεις για την τιμή όταν αντιμετωπίζεις αυτό το είδος τιμολόγησης, επειδή η εξήγηση ότι ένα ζευγάρι κοστίζει 120 ευρώ πέφτει στο κενό για ένα μεγάλο ποσοστό καταναλωτών».

«Ήρθε η ώρα να θέσουμε στον εαυτό μας το πραγματικό ερώτημα: θέλουμε να είμαστε ένα έθνος παθητικών καταναλωτών ή ένα έθνος υπεύθυνων παραγωγών;» ρωτάει η ιδρύτρια της MIF Expo, Fabienne Delahaye.

Atelier Tuffery

Θέμα τιμής;

Στο τιμόνι μιας εταιρείας ενός αιώνα με 200 υπαλλήλους και έσοδα 70 εκατομμυρίων ευρώ, ο Luc Lesénécal ανησυχεί για το γεγονός ότι υπάρχουν παντού ατελείωτα προϊόντα χαμηλής ποιότητας, ότι υπάρχει τυποποίηση των στυλ και κυρίως, σύντομη διάρκεια ζωής των αντικειμένων, τα οποία απορρίπτονται μέσα σε ένα χρόνο.

«Δεν θα είμαστε ποτέ ανταγωνιστικοί στις τιμές», λέει. «Μερικοί άνθρωποι νομίζουν ότι μπορούν να τα βγάλουν πέρα ​​μειώνοντας τις τιμές στο μισό, ενώ θα έπρεπε να τις μειώσουν κατά δέκα φορές για να κάνουν τη διαφορά. Η δύναμη όμως του Made in France έγκειται στην ποιότητα και στην κατανομή του κόστους σε χρόνια χρήσης, ενώ η γρήγορη μόδα δεν θα διαρκέσει περισσότερο από δύο πλύσεις».

Ο Julien Tuffery, του οποίου η οικογενειακή επιχείρηση με 42 υπαλλήλους παράγει τώρα κύκλο εργασιών 5,2 εκατομμυρίων ευρώ, συμφωνεί: «Αυτή η μάχη για τον όγκο και τις χαμηλές τιμές έχει χαθεί, πιθανώς για πάντα. Αλλά πιστεύω επίσης ότι αυτή η μετριότητα είναι που σημαίνει ότι η μάχη μας θα κερδηθεί. Όσο μεγαλύτερη και πιο άσχημη γίνεται αυτή η σπουδαία μηχανή, τόσο περισσότερο χώρο θα αφήνει για εναλλακτικές οδούς».

Για τον Patrick Mainguené, λιγότεροι πελάτες επικεντρώνονται στην προέλευση από ό,τι τα προηγούμενα χρόνια. «Το «Made in France» παίζει ρόλο ως κριτήριο αγοράς, αλλά δεν είναι το κύριο», λέει ο κατασκευαστής υποδημάτων που, αφού παρήγαγε για μεγάλες μάρκες, λάνσαρε το δικό του το 2017, κατασκευάζοντας 8.000 αθλητικά παπούτσια ετησίως. «Το βλέπουμε ξεκάθαρα στην MIF Expo: αυτό που κάνει τους ανθρώπους να σταματούν είναι πρώτα και κύρια η αισθητική και η άνεση. Όλοι μας, όταν φτάνουμε σε ένα κατάστημα, κοιτάμε πρώτα τα προϊόντα που μας αρέσουν. Υπάρχει επίσης μια έννοια ποιότητας που συνδέεται με τη γαλλική κατασκευή. Και αυτό είναι ένα σημείο στο οποίο δεν πρέπει να απογοητεύουμε, αν θέλουμε να χτίσουμε πίστη».

Υλικά και κατασκευαστές

Η παραγωγή στη Γαλλία σε φέρνει γρήγορα αντιμέτωπο με την περιορισμένη επιλογή τοπικών υλικών. Πέρα από το βαμβάκι, το Atelier Tuffery χρησιμοποιεί 30% μαλλί, καθώς και λινό και τοπική κάνναβη. «Πληρώνουμε πολύ υψηλές τιμές για υλικά που θα μπορούσαμε να βρούμε στο ένα τέταρτο της τιμής λίγο πιο μακριά. Αλλά δεν έχουμε άλλη επιλογή αν θέλουμε να οικοδομήσουμε μια ισχυρή αλυσίδα εφοδιασμού», εξηγεί ο Julien Tuffery. «Και ελπίζω ότι αυτή η οικονομική στιγμή, επώδυνη για ορισμένους, δεν θα εξαλείψει μια δεκαετία προσπάθειας».

Η Saint James, η οποία ισχυρίζεται ότι είναι η τελευταία premium μάρκα που παράγει το 70% στη Γαλλία (το υπόλοιπο προέρχεται από την Πορτογαλία), προσέχει να μην αποκλίνει από φυσικά υλικά όπως το μαλλί και το βαμβάκι. «Την άνοιξη του 2026, θα έχουμε το πρώτο μας λινό πουκάμισο Breton», αποκαλύπτει ο διευθύνων σύμβουλός της, επισημαίνοντας με υπερηφάνεια ότι το νήμα θα προέρχεται από το «French Filature» με έδρα τη Νορμανδία.

«Στα υποδήματα, ο αριθμός των κατασκευαστών μειώνεται χρόνο με το χρόνο», τονίζει ο επικεφαλής της Ector. «Συνδέεται με τις διαφορές τιμών σε όλη την Ευρώπη, οι οποίες μπορεί να διαφέρουν έως και τρεις φορές, και αυτό αναστατώνει σημαντικά την αγορά. Πολλοί Γάλλοι σχεδιαστές θέλουν να παράγουν στη Γαλλία, αλλά καταλήγουν να στρέφονται στην Ισπανία και την Πορτογαλία, οι οποίες διαθέτουν άρτια εξοπλισμένα εργοστάσια, ενώ στη Γαλλία έχουμε κυρίως παλαιωμένο, ακόμη και απαρχαιωμένο, εξοπλισμό».

Saint James

Ελεγχόμενη ανάπτυξη

Με το να κυνηγούν όμως οι οίκοι υπερβολικά την τάση «Made in France», κινδυνεύουν να… καούν. «Απορρίπτομαστε ευκαιρίες μεγάλου όγκου», εξηγεί ο Julien Tuffery. «Η πραγματική επαγγελματική μου επιτυχία θα είναι σε 30 χρόνια, όταν παραδώσω τα ηνία και θα έχω αφήσει πίσω μου μια κληονομιά και μια παράδοση».

Ακόμα και με μια ιστορία που χρονολογείται από το 1889, η Saint James αρνείται να αναπτυχθεί πολύ γρήγορα, ενώ σημειώνει ανάπτυξη 60% τα τελευταία δώδεκα χρόνια. «Περιορίζουμε την ανάπτυξή μας στο 5% ετησίως, επειδή οι εγκαταστάσεις παραγωγής μας πρέπει να συμβαδίζουν», λέει ο Διευθύνων Σύμβουλός της στο Bloomberg, ο οποίος επενδύει εδώ και τρία χρόνια στον εκσυγχρονισμό περίπου 100 πλεκτικών μηχανών. «Και πρέπει να διατηρήσουμε μια ισορροπία μεταξύ των εξαγωγών αγορών, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε μπορεί να συμβεί ένα σοκ τύπου Brexit ή ένας δασμός των ΗΠΑ».