
15 Μαρτίου 1987: «Ριπές» κατά της ακρίβειας!
Δημοσίευμα με τίτλο «Θύματα», με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας των Καταναλωτών
Δημοσίευμα με τίτλο «Θύματα», με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας των Καταναλωτών
Με τους “δασικούς χάρτες”, αλλά και το Κτηματολόγιο, η Πολιτεία, με το σύνδρομο του τοξικού κρατισμού, βρήκε ξανά την ευκαιρία να αρπάξει κόπους μιας ζωής, αλλά με θεσμικές πρωτοβουλίες του ο Κωστής Χατζηδάκης έδωσε ελπίδες ότι θα ανασάνουν οι ιδιοκτήτες έστω και με ένδικα μέσα και επιβαρύνσεις για να αποδείξουν τα αυταπόδεικτα για την περιουσία τους
Απλώς, το πολύ να βγει ένα... “γατάκι”, όπως από το στενό δωμάτιο του ανθρωπάκου ιδιοκτήτη που το γέμιζε ο... Χότζα συνεχώς με πολλά ζώα και που στο τέλος τον “ευχαρίστησε” κιόλας που τού επέτρεπε να τα βγάζει σιγά – σιγά, τη στιγμή που οι φόροι στην ιδιοκτησία ακινήτων είναι σε ποσοστό από τα υψηλότερα στην ΕΕ28 και σημαντικά υψηλότερο από τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ!!!
Μιας κακοκαιρίας μύρια όσα έπονται με «συγνώμη», με αλληδιαψευδόμενες ανακοινώσεις και με επιστολές προς τους δημάρχους και περιφερειάρχες για αυτονότητα, αλλά όμως χωρίς την υπενθύμιση των συνταγματικών υποχρεώσεων και του δικαστικού και διοικητικού ελέγχου των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, και, κυρίως, των 3 δισ. ευρώ που χορηγούνται ετησίως από τους φορολογουμένους
Πλήρωνε τεράστια ποσά για υπερωρίες ενώ είχε... πλεονάζον προσωπικό, προωθούνταν προγράμματα “εξυγίανσης” με οικοθελείς αποχωρήσεις και εφάπαξ αποζημιώσεις 1 δισ. δραχμών και λειτουργία με αιτήματα που δεν συνάδουν με τη λειτουργία καμιάς επιχείρησης, αλλά απλόχερα ενισχυόταν από το κράτος και ζητούνταν από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να επιστραφούν ως παράνομες ενισχύσεις
Πόσες, τελικά, είναι οι νέες και οι επιδοτούμενες θέσεις εργασίας επί ΣΥΡΙΖΑ και επί ΝΔ
Δημοσιονομικός εκτροχιασμός δεν προκαλείται από τη μείωση φορολογικών συντελεστών, αλλά από απώλεια εσόδων από ΦΠΑ 12 δισ. ευρώ και από παραοικονομία 20 δισ. ευρώ καθώς και από αδικαιολόγητη αύξηση δημόσιων δαπανών
600 εκατ. επιχορήγηση σε ασφαλιστικό ταμείο όσο και για ανέργους και... υγεία!
Δεν είναι φαντασμαγορική... πύλη, αλλά χάσμα στους πελώριους λίθους του εμβληματικού πύργου στην Παλαιομάνινα, ο οποίος είναι υπό κατάρρευση διότι δεν υπάρχουν 50.000 ευρώ για στήριξη, ενώ τον περασμένο Δεκέμβριο διατέθηκαν για αυτόχθονα γίδια, πρόβατα, βόδια και άλογα πάνω από 140.000 ευρώ και για το Ταμείο Προσωπικού της ΔΕΗ ετησίως 579 εκατ. ευρώ συνεχώς από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 και άλλα άλλα 28 δισ. ευρώετησίως για διάφορους άλλους αναξιοπαθούντες!!!
Η συνετή δημοσιονομική διαχείριση του ελλείμματος επέβαλλε κανονικά την επιστροφή στα σχολεία μέρους των 8.000 απόντων από τις σχολικές αίθουσες για κάλυψη κενών νοσούντων συναδέλφων τους για να μην αυξηθεί κι άλλο η ετήσια επιβάρυνση των φορολογουμένων που ξεπερνά τα 4 δισ. ευρώ!
Έτσι αποκαλύφτηκε το 2008 και το «παραμύθι», όπως το γνωστό του Άντερσεν, για τον φανταστικό «μανδύα» της «ισχυρής Ελλάδας», της «ισχυρής ανάπτυξης» και της επίπλαστης ευημερίας... Κι έτσι «φαγώθηκαν» πάνω από 1,6 τρισ. ευρώ σε 20 χρόνια...
Θεωρεί ότι δημοσιονομικά υπεύθυνη και συνετή είναι η πολιτική εκείνη που, με την εφαρμογή δημοσιονομικών κανόνων, στοχεύει στην επίτευξη και τη διατήρηση δημοσιονομικής ισορροπίας, την αποφυγή μεγάλων ελλειμμάτων, αύξησης της φορολογίας και του δανεισμού για τη χρηματοδότηση των αυξανόμενων δημόσιων δαπανών
Πλήρης δικαίωση Ανδρέα Παπανδρέου (2 Δεκεμβρίου 1993): «Είτε το Έθνος θα εξαφανίσει την υπερχρέωση της χώρας είτε η υπερχρέωση θα αφανίσει το Έθνος» κι έγινε το δεύτερο σε πείσμα των κριτηρίων του Μάαστριχτ του 1993 διότι κι εκείνος και οι διάδοχοί του έκαναν τα αντίθετα...
Δεκατρείς περιπτώσεις «καμένης γης», 12 εφιαλτικές περιπτώσεις ύφεσης, τέσσερα σκληρά πακέτα μέτρων λιτότητας, τρία εφιαλτικά Μνημόνια, δύο απειλές για Grexit και... 400 δισ. ευρώ δημόσιο χρέος...
Με 11+1 συντριπτικές “μαγκουριές” στα “περήφανα γηρατειά” τα τελευταία δέκα χρόνια γκρεμίζεται ο βασικός κυματοθραύστης της φτώχειας, η οποία χάρη στις συντάξεις μειώνεται από 53% στο 21%, δηλαδή κατά 28 ποσοστιαίες μονάδες!!!
Το 78% των Ελλήνων πιστεύει ότι τα ποσά δεν πηγαίνουν σε πραγματικούς δικαιούχους και επιβεβαιώνεται από διαπίστωση ερευνών ότι τα κοινωνικά επιδόματα στην Ελλάδα μειώνουν τον κίνδυνο φτώχειας κατά 15,8% ―λιγότερο από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της ΕΕ-28― έναντι μέσης μείωσης 32,4% στην ΕΕ-28.
Ο ΟΠΕΚΕΠΕ καταβάλλει ετησίως περίπου 3 δισ. ευρώ σε ... 900.000 «δικαιούχους» αγρότες – κτηνοτρόφους, ενώ εκείνοι που υποβάλλουν φορολογικές δηλώσεις είναι μόνο περίπου 310.000 και δηλώνουν ... ισόποσο εισόδημα (3 δισ. ευρώ)!!!
Επί 50 χρόνια «Οικονομικός Ταχυδρόμος», «Νέα», «Βήμα» και άλλες εφημερίδες αποκαλύπτουν ότι το ΙΚΑ και ο ΟΓΑ έχουν εξελιχθεί σε απέραντα εκτροφεία συνταξιούχων αναπηρίας - «μαϊμούδων» με πρωτοβάθμιες επιτροπές να «φουσκώνουν» τα ποσοστά
Όλες σχεδόν οι αισιόδοξες εκτιμήσεις γίνονται με την επισήμανση της συμβολής μόνο των κρατικών ενισχύσεων και επιδοτήσεων που αυξάνουν το χρέος, την υπενθύμιση μόνιμων μακροοικονομικών στρεβλώσεων και αβεβαιοτήτων καθώς και της λεπτομέρειας ότι η χώρα μας μετά την ενισχυμένη εποπτεία θα μπει σε καθεστώς επιτήρησης δύο φορές τον χρόνο!
Το 2010 με «μη βιώσιμο» χρέος 129,7% του ΑΕΠ ως επικεφαλής του ΔΝΤ μας έμπασε τον Δούρειο Ίππο των Μνημονίων, ενώ τώρα, με χρέος 200% του ΑΕΠ, ως επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, λέει καλά λόγια γιατί… δανειζόμαστε με… ομόλογα που δεν τα ήθελαν το 2009 και το 2010!
Καθώς έως το και το 1974 η χώρα παρουσίαζε μηδενικό χρέος, 13 πρωθυπουργοί, μετά το 1975 ανταγωνίζονταν ποιος θα το αυξήσει ακόμα περισσότερο, ενώ για τη μείωσή του έγινε η πιο άγρια επίθεση στην ιδιωτική περιουσία το 2012 με το «κούρεμα»
Οι μεταπολεμικοί εκρηκτικοί ρυθμοί ανάπτυξης εξασφαλίσθηκαν με σημαντική αύξηση των δημόσιων επενδύσεων με χρηματοδότηση από τα αποθέματα του κρατικού προϋπολογισμού και των ιδιωτικών επενδύσεων με εισροή κυρίως ξένων κεφαλαίων…
Εν όψει της συζήτησης στη Βουλή του νέου (για το 2022) κρατικού προϋπολογισμού ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος» παρουσιάζει σε μεγάλο φάκελο τις κυβερνήσεις που, από το 1961 έως σήμερα, «φέσωναν» περισσότερο τον ελληνικό λαό, που ήταν οι πιο σπάταλες και που πέτυχαν υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης με ή χωρίς ανάλογα αποτελέσματα
Δύο περίπου χρόνια μετά τη μεταπολίτευση καταδεικνύεται ότι ήταν η ίδια με τη σημερινή πολιτικοκοινωνικοοικονομική καθημερινότητα στην Ελλάδα με έναν στους τρεις Έλληνες να ταΐζει τους δύο, οι εργαζόμενοι να αμείβονται λιγότερο χωρίς να φταίνε ή να αμείβονται περισσότερο χωρίς να δικαιούνται ή έχουν… «διπλό το καρβέλι» χωρίς να εργάζονται…
Σε κάθε συνταξιούχο αντιστοιχούν 1,5 απασχολούμενοι, έναντι 4,8 το 1961, σε κάθε ένα που «κάθεται» αντιστοιχεί ένας απασχολούμενος και συνταξιούχος που τον συντηρεί...