Μαντηλάκια τσέπης και εκτυπωτές σε λειτουργία – οι μεγάλες χαρές της επιστροφής στο γραφείο

Μία φορά την εβδομάδα, η Λιζ Τζόνσον μπαίνει στο αυτοκίνητό της και πηγαίνει στο γραφείο της, στο Ράλεϊ, στη Νέα Υόρκη.

Η μετακίνησή της διαρκεί καθημερινά 40 λεπτά. Οι υπόλοιποι από την ομάδα της δεν είναι εκεί. Της αρέσει, όμως. Μαζί με άλλους, στο γραφείο, αισθάνεται και πάλι ο εαυτός της: κινητοποιημένη και γεμάτη νέες ιδέες, τις οποίες εμπνεύστηκε από μία συζήτηση που άκουσε τυχαία.

«Σκέφτηκα αμέσως: “Λιζάκι, έχεις μείνει πίσω”», αναφέρει η 29χρονη διευθύντρια πωλήσεων στην εταιρεία στελέχωσης, Robert Half International.

Καθώς οι εταιρείες ζητούν από τους εργαζομένους να επιστρέψουν στα γραφεία τους, μετά από περισσότερα από δύο χρόνια τηλεργασίας, ορισμένοι έμειναν έκπληκτοι που ξαναβρήκαν τις απολαύσεις της ζωής στο γραφείο. Οι μετακινήσεις, κάποτε, φαίνονταν επαχθείς στους εργαζομένους, σήμερα, όμως, ανυπομονούν για αυτές, αναφέρουν οι ίδιοι, καθώς τις βλέπουν σαν ένα είδος ανακούφισης από την υπόλοιπη ημέρα τους. Το να κλείνεις τον υπολογιστή στις 5 ή 6 μ.μ. είναι σημαντικό. Δουλεύεις λιγότερες ώρες, υπομένεις λιγότερα meeting που είναι χάσιμο χρόνου, νιώθεις περισσότερο άνθρωπος.

Δεν είναι, όμως, ότι δεν τους άρεσαν και τα προνόμια πλήρους απασχόλησης από το σπίτι. Στην κα Τζόνσον, για παράδειγμα, της άρεσε που μπορούσε να κάνει γιόγκα το πρωί, να μαγειρεύει υγιεινά γεύματα, να φροντίζει τον σκύλο της. Κι όμως, «αν κάποιος μου πει να συμμετάσχω σε άλλη μία διαδικτυακή συνάντηση, δεν το αντέχω», αναφέρει η ίδια. «Εκπλήσσομαι από το πόσο κουρασμένος νιώθω που πηγαίνω στο γραφείο, αλλά νιώθω τόσο χαρούμενος».

Ο αριθμός των ημερών που οι εργαζόμενοι ανέφεραν ότι θα προτιμούσαν να εργάζονται από το σπίτι, αυξήθηκε στις 2,5 ημέρες, τον Δεκέμβριο του 2020, έκτοτε, όμως, άρχισε να μειώνεται, εκτίμησαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, το Instituto Tecnológico Autónomo de México (ITAM) και το Πανεπιστήμιο του Σικάγου. Σήμερα, ανέρχεται σε 2,1 ημέρες την εβδομάδα, σύμφωνα με έρευνα της ομάδας, τον Μάρτιο. Κάνοντας δημοσκόπηση σε σχεδόν 2.000 άτομα που είχαν επιστρέψει στα γραφεία τους, έστω για μερικές ημέρες την εβδομάδα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι για τους εργαζομένους η επαφή με τους συναδέλφους τους, η κοινωνικοποίηση και ο καλύτερος εξοπλισμός ήταν μερικά από τα οφέλη της επιστροφής στο γραφείο.

Η Αμάντα Χόλντσγουορθ, η οποία εργάζεται στον τομέα υπηρεσιών μάρκετινγκ και δημοσίων σχέσεων, στα σχολεία, παραδέχεται ότι νιώθει ενθουσιασμένη που θα «ξανασμίξει» με τον αηδιαστικό φούρνο μικροκυμάτων στο γραφείο.

«Σας έχει τύχει ποτέ να νιώσετε ότι σας λείπει ο φούρνος μικροκυμάτων στο γραφείο σας;» ρωτά η κα Χόλντσγουορθ, η οποία ζει στο Μίλφορντ, στο Μίσιγκαν. «Δεν είναι, όμως, ο φούρνος ως συσκευή, αλλά το ότι μπορείτε να κάτσετε εκεί, να ζεστάνετε το φαγητό σας και να μιλήσετε με κάποιον άλλον, έστω για πέντε δευτερόλεπτα.»

Περιμένοντας τα αποφάγια μας να ζεσταθούν ή μπαίνοντας σε μια αίθουσα συνεδριάσεων, νιώθουμε και πάλι εργαζόμενοι σε γραφείο.

«Είναι ωραίο να είσαι και πάλι ο αστείος τύπος στα meeting», αναφέρει ο Γκας Μαρτινέζ, ο οποίος εργάζεται στον τομέα των πωλήσεων, στο Σικάγο. Το να γελάει ενισχύει την αυτοπεποίθησή του, όπως και το ντύσιμο γραφείου με κοστούμι, γραβάτα και μαντηλάκι τσέπης.

Μεγαλώνοντας στην πόλη, ο 37χρονος θυμάται ακόμη ότι έβλεπε το μετρό γεμάτο άνδρες ντυμένους με κοστούμια. Όλοι τους ήταν λευκοί, θυμάται. Ο Μαρτίνεζ, ο οποίος είναι Λατίνος, αποφάσισε ότι μια μέρα, θα φορούσε κι αυτός κοστούμι στη δουλειά του.

Με την επιστροφή στο γραφείο, «Κοιτάζω τον εαυτό μου και νιώθω ότι έχω μία συγκεκριμένη θέση», αναφέρει ο ίδιος.

Φυσικά, όλα μπορεί να φαίνονται ενοχλητικά και παράξενα στην αρχή, ακόμη και εξοργιστικά. Όταν ο Άνταμ Φόστερ άρχισε να πηγαίνει στο Όστιν, στο Τέξας, στα γραφεία της Auctane, εταιρείας τεχνολογίας λογισμικών, τον περασμένο Οκτώβριο, εντυπωσιάστηκε από το πόσο μεγάλα και άδεια ήταν το γραφεία τους. Καθώς λίγοι ήταν οι συνάδελφοί του που είχαν επιστρέψει στη δια ζώσης εργασίας, ο ίδιος συνέχισε να έχει διαδικτυακά meeting όλη την ημέρα, με την επιπλέον ταλαιπωρία του να πρέπει να ψάξει να βρει έναν χώρο, όπου δεν θα ήταν και άλλοι, ώστε να μπορέσει να συνδεθεί στα meeting.

«Σκεφτόμουν τι νόημα έχει αυτό», ανέφερε ο ίδιος. Την πρώτη φορά που ο ίδιος συμμετείχε από αίθουσα συσκέψεων σε meeting υβριδικού τύπου μέσω Zoom, σκέφτηκε, «Δεν μου αρέσει αυτό».

Μετά την Πρωτοχρονιά, οι περισσότεροι συνάδελφοι επέστρεψαν στα γραφεία τους. Στο γραφείο ένιωσε και πάλι γεμάτος ζωή, αναφέρει ο ίδιος, αλλά και διαφορετικός και περισσότερο ευέλικτος. Σήμερα, αν θέλει να αποφύγει την κίνηση ή να δει τη σχολική παράσταση στην οποία συμμετέχει η κόρη του, απλώς επιστρέφει νωρίτερα στο σπίτι.

«Έτσι θα έπρεπε να συνέβαινε πάντα», αναφέρει ο ίδιος.

Δεν επιστρέφουμε στο 2019. Τα γραφεία μας έχουν αλλάξει, το ίδιο κι εμείς.

«Μας φαίνεται φυσιολογικό, αλλά είναι σίγουρα καλύτερο. Δεν υπάρχει τόση πίεση όση παλιά», αναφέρει η 47χρονη δικηγόρος στην Ουάσιγκτον. Όταν της τηλεφώνησα, μία από τις προηγούμενες Δευτέρες, ήταν «γραπωμένη» από το γραφείο της και τον αγαπημένο της εκτυπωτή υψηλής ισχύος στο ακριβώς δίπλα δωμάτιο. Φορούσε, όμως, αθλητικά παπούτσια Allbirds, ένα λιλά καθημερινό πανωφόρι και δεν είχε βαφτεί.

Έτσι, το γραφείο φαίνεται πιο χαλαρό και άνετο, λέει η ίδια, ενώ αποτελεί και αναγνώριση ότι υπάρχει ζωή και εκτός γραφείου. Μπορεί να φοράει ό,τι θέλει και στο σπίτι της, αλλά το γραφείο που είναι σφηνωμένο στη γωνία του διαμερίσματός της την στοιχειώνει ακόμα και αφού σχολάσει.

«Αναρωτιόμουν πού τελειώνει το σπίτι μου και πού ξεκινάει» λέει η ίδια, για τους μήνες που πέρασε δουλεύοντας εξ αποστάσεως, με πλήρες ωράριο. «Αναρωτιόμουν αν έχω και ζωή εκτός εργασίας».

Ομολογουμένως, πολλοί από τους εργαζομένους, με τους οποίους μίλησα, δεν έχουν χάνουν πολύ χρόνο στις μετακινήσεις τους. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν έρχονται καθημερινά στο γραφείο. Και σε μία στενή αγορά εργασίας, η τηλεργασία αποτελεί ένα περιζήτητο προνόμιο. Περίπου το 9,3% των αναζητήσεων στο site εύρεσης εργασίας, Indeed, τον προηγούμενο μήνα, σχετίζονταν με την τηλεργασία, σύμφωνα με τον οικονομολόγο Νικ Μπάνκερ.

Όταν οι ομάδες έχουν κάποιον λόγο να επιστρέψουν στο γραφείο – τα meeting παίρνουν λιγότερο χρόνο, και οι εργαζόμενοι μαθαίνουν το καινούριο προσωπικό- το απολαμβάνουν, αναφέρει η Κάλι Γιοστ, γενικός διευθυντής της Flex+Strategy Group, εταιρείας παροχής συμβουλών για τους χώρους εργασίας.

«Απλώς πιστεύω ότι οι υπάλληλοι πρέπει να νιώθουν ότι έχουν κάποιο λόγο που επιστρέφουν στο γραφείο» προσθέτει ο ίδιος.

Η κα Γιοστ, από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο, έκανε έρευνα σε 600 υπαλλήλους και 600 διευθυντές, οι οποίοι προετοιμάζονταν να επιστρέψουν στο γραφείο. Εξεπλάγην όταν κατάλαβε ότι, όταν ρώτησε και τις δύο ομάδες για πώς νιώθουν για την αλλαγή αυτή, η πιο δημοφιλής απάντηση ήταν «ελπίδα».

«Είναι έτοιμοι να δοκιμάσουν», αναφέρει η ίδια.

Όταν η 28χρονη Μαράια Λέφινγκγουελ ανακάλυψε μία νέα θέση εργασίας στο Σικάγο, η οποία την ανάγκαζε να βρίσκεται στο γραφείο πέντε ημέρες την εβδομάδα, η πρώτη της σκέψη ήταν: «Αυτό παραπάει».

Η δια ζώσης εργασία ήταν πολύ σημαντική για τη σταδιοδρομία της ως νεαρή δικηγόρος, αναφέρει η ίδια. Αντί να προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει τη μονολεκτική απάντηση κάποιου συναδέλφου στο email του – π.χ. το “OK” σημαίνει ότι έκανε κάτι λάθος; -μπορεί να πάρει τα άφωνά τους στοιχεία αυτοπροσώπως. Όταν νιώθει ότι σέρνεται στις 3 μ.μ., την Παρασκευή, κοιτάζει και τους συναδέλφους της που, επίσης, δυσκολεύονται και νιώθει ότι όλοι είναι σε παρόμοια κατάσταση.

«Είναι τελείως διαφορετικό από κοντά», αναφέρει η ίδια. «Η επιστροφή στο γραφείο με έχει εκπλήξει, με την καλή έννοια.»