
Ο τρόπος που έχει δοκιμαστεί η νομοθεσία για την Πανεπιστημιακή Αστυνομία, με την επιμονή να εφαρμοστεί έστω και συμβολικά και τις συχνές αντιπαραθέσεις ανάμεσα στην Αστυνομία και τους φοιτητές, είτε σε διαδηλώσεις, είτε στη διάρκεια συναυλίας στο ΑΠΘ, εκτιμώ ότι παραπέμπει και σε έναν ορισμένο πολιτικό υπολογισμό.
Αυτός έχει ως κεντρικό στοιχείο την εκτίμηση ότι μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας έχουν ιδιαίτερα αρνητική γνώμη για τις «εστίες ανομίας», συμπεριλαμβανομένων των πανεπιστημίων (όπως παλαιότερα των Εξαρχείων), και αντιμετωπίζουν θετικά μια πολιτική εφαρμογής «του νόμου και της τάξης». Αυτό συμπληρώνεται και από την εκτίμηση ότι ο αρνητικός αντίκτυπος που μπορεί να έχουν αυτές οι πολιτικές σε τμήματα της φοιτητικής νεολαίας ή ευρύτερα στα πιο νεανικά τμήματα του εκλογικού σώματος δεν είναι κάτι που μπορεί να αντιστραφεί, καθώς ούτως ή άλλως αυτές οι ηλικίες είναι «αριστερόστροφες», ενώ είναι προτιμότερα τα πολιτικά οφέλη από την επένδυση στην «αποφασιστικότητα» και τον θετικό αντίκτυπο που έχει σε άλλες ηλιακές κατηγορίες.
Μόνο που αυτός ο υπολογισμός είναι επικίνδυνος. Κατ’ αρχάς η επένδυση σε μια κατασταλτική κατεύθυνση ενέχει τον κίνδυνο να ξεφύγει από την απλή «τήρηση του νόμου» και να γίνει επίδειξη βίας. Επειτα, παρότι υπάρχει μια διαφορά στην πολιτική συμπεριφορά της φοιτητικής νεολαίας σε σχέση με άλλες κατηγορίες, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι φοιτήτριες και οι φοιτητές έχουν οικογένειες. Εάν υφίστανται βία, αυτό έχει ευρύτερο αντίκτυπο, γιατί καμιά οικογένεια δεν θέλει το παιδί της δαρμένο.
Επειτα, ακόμα και εάν άλλες κατηγορίες δεν κινητοποιούνται, αυτό δεν αναιρεί το ενδεχόμενο αυτές οι κατηγορίες συμβολικά να ταυτιστούν με τους φοιτητές και αυτό να δώσει μεγαλύτερη απήχηση στις κινητοποιήσεις τους. Και βέβαια, σε μια συγκυρία όπου μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας έχουν μπροστά τους έναν πολύ δύσκολο χειμώνα και νιώθουν ξανά ανασφάλεια, διαμορφώνονται συνθήκες για κοινωνικές εκρήξεις στις οποίες μια αυταρχική αντιμετώπιση της νεολαίας θα μπορούσε να εξελιχθεί σε καταλύτη.


Latest News

Σε μια κανονική χώρα η δικαιοσύνη θα έψαχνε την Αλήθεια για το πολιτικό χρήμα, και η αντιπολίτευση θα πρωτοστατούσε σε αυτό το αίτημα
Κάποια στιγμή πρέπει να εξετάσουμε τι σημαίνει θεσμική αντιμετώπιση σοβαρών προβλημάτων. Και η διαφάνεια στο πολιτικό χρήμα είναι εξόχως κρίσιμο ζήτημα.

Η ελευθερία στην περιέργεια – Μια τεράστια μεταρρύθμιση
Σε εποχές μετασχηματισμού η ανάπτυξη δεν είναι, όπως κάποιοι νομίζουν, μία απλή τεχνική διαδικασία - Απαιτεί όραμα, τόλμη και ελεύθερο χώρο στην περιέργεια

Τα «μαύρα» ενοίκια
Αν κάτι ξένισε είναι η σπουδή για μια ακόμα φορά με την παρούσα κυβέρνηση να δώσει πρώτα νέα επιδόματα, αντί να προηγηθούν φοροελαφρύνσεις

Οταν διώχνεις έναν κεντρικό τραπεζίτη
Ο Τραμπ βλέπει τον εκπρόσωπο ενός ανεξάρτητου θεσμού, όπως είναι η κεντρική του τράπεζα, είτε ως κομματικό αντίπαλο είτε ως ένα απλό στέλεχος της διοίκησης

Η τεχνολογία και τα νέα σύνορα των επιχειρήσεων
Η ψηφιοποίηση δεν αλλάζει μόνον τον τρόπο που οι επιχειρήσεις λειτουργούν, αλλά υπαγορεύουν και πώς ή πού θα έπρεπε να λειτουργήσουν….

Φραγκίσκος: Ο Πάπας που ξανάδωσε ηθικό κύρος στην Καθολική Εκκλησία
Σε μια δύσκολη περίοδο για την Καθολική Εκκλησία ο Πάπας Φραγκίσκος κατάφερε να ξαναδώσει στην Καθολική Εκκλησία ένα μέρος από το χαμένο κύρος της

Τι κάνει η Ελλάδα;
Το πρόβλημά μας είναι ότι συνήθως όλα αυτά τα «θάβουμε κάτω από το χαλί» και όταν σκάει μια κρίση, αρχίζουμε να τα συζητάμε

Αδιέξοδη πολιτική
Η εισαγωγή των δασμών έχει ήδη προκαλέσει σημαντικές αρνητικές οικονομικές συνέπειες για την οικονομία των ΗΠΑ

Η πολιτική Τραμπ απειλεί το οικοδόμημα της Δύσης
Η δασμολογική πολιτική Τραμπ είναι βραχυπρόθεσμα στασιμοπληθωριστική για τις ΗΠΑ, αυξάνοντας τον εγχώριο πληθωρισμό και συρρικνώνοντας την οικονομική δραστηριότητα

Ανάσταση! Δηλαδή, ζωή, ανάσα και ελπίδα
Ανάσταση σημαίνει τερματισμός κάθε λογής θανάτου, νίκη απέναντι σε ό,τι σκοτώνει τη ζωή. Να ξαναβρούμε τον τρόπο να ζούμε, να ανασαίνουμε και να ελπίζουμε