Στη ζυγαριά του δημοσίου συμφέροντος

Το ότι χρεοκόπησε η Ελλάδα μόλις το 2010 και όχι νωρίτερα αποδεικνύεται εκ των υστέρων ότι ήταν καθαρά τυχαίο. Το ότι η ΔΕΗ η μεγαλύτερη εταιρεία της χώρας έφτασε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας το 2019, όμως, μόνο τυχαίο δεν ήταν. Το μονοπώλιο στην ηλεκτρική ενέργεια την έσωζε από τις διαχρονικές σπατάλες και τις καταστροφικές αποφάσεις που τη χαρακτήριζαν στη μακραίωνη ιστορία της.

Μια χαρακτηριστική μεν, αλλά απίστευτη ιστορία ελληνικής κρατικής – πλήρως αποτυχημένης – επιχειρηματικότητας που σχετίζεται με τη ΔΕΗ ήρθε ξανά στην επικαιρότητα με την απόφαση του υπουργείου Ενέργειας να ολοκληρωθεί επιτέλους μετά από 20 χρόνια το φράγμα Μεσοχώρας. Δύο δεκαετίες τώρα, πάνω στη Νότια Πίνδο, στην κοίτη του ποταμού Αχελώου, βρίσκονται ως «φαντάσματα» τα τσιμεντένια τείχη ενός φράγματος και ενός υδροηλεκτρικού εργοστασίου.

Μια απόφαση που εντάσσονταν σε άλλες εποχές, στο πλαίσιο του κακοσχεδιασμένου «φαραωνικού» έργου της εκτροπής του Αχελώου, άφησε ερείπια πίσω της για δεκαετίες και δεκάδες εκατομμύρια μιας ελληνικής κρατικής εταιρείας, της ΔΕΗ. Χρήματα δηλαδή του έλληνα φορολογούμενου.

Μια τεράστια επένδυση που έχει κοστίσει περίπου 500 εκατ. ευρώ σε σημερινές τιμές και που έχει τη δυνατότητα να ηλεκτροδοτήσει μία πόλη σαν το Περιστέρι. Που ακόμα και τώρα φορτώνει με απώλειες ύψους 25-30 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως τη ΔΕΗ.

Μπορεί η αρχική απόφαση να ήταν λάθος. Το έργο όμως ολοκληρώθηκε. Η χρησιμότητά του αδιαπραγμάτευτη για να μένει «παγωμένη» στο όνομα της προστασίας της πέστροφας ή ενός οικισμού με μονοψήφιο αριθμό κατοίκων. Δύο δεκαετίες τώρα τα χρήματα των φορολογουμένων χρησιμεύουν μόνο ως τόπος καταστροφών των απανταχού μπαχαλάκηδων, των παραποτάμιων πάρτι, των γκράφιτι στους τοίχους και των σπασμένων τζαμιών. Κάθε νοήμων νους εκνευρίζεται όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με τέτοιες καταστάσεις.

Το ίδιο έπαθε και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης όταν βρέθηκε στην περιοχή τον Ιανουάριο. Εξοργίστηκε όπως οργίζεται ο μέσος πολίτης για την αδράνεια του κράτους καθημερινά στις διάφορες εκφάνσεις του. Μετά από αυτή την επίσκεψη αποφασίστηκε η «νεκρανάσταση» του έργου. Αγνωστο πού θα βγει και αυτή η προσπάθεια.