Η ώρα της αλήθειας για την Κίνα: Συμμαχία με τη Ρωσία ή μπίζνες με τις ΗΠΑ;

Η ώρα της αλήθειας για τις σχέσεις της Κίνας με τη Ρωσία φαίνεται πως πλησιάζει. Οι ηγέτες των δύο χωρών μπορεί να διαβεβαίωσαν και πρόσφατα ότι είναι «ακλόνητες σαν βράχος» και έχουν στρατηγική διάσταση, όμως ο πόλεμος στην Ουκρανία και η τροπή που έχει λάβει φέρνουν στην επιφάνεια επιτακτικά διλήμματα που απαιτούν άμεσες απαντήσεις.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ αρκετών δυτικών Μέσων – Financial Times, New York Times, Washington Post – η Μόσχα έχει ζητήσει από το Πεκίνο να το προμηθεύσει με συγκεκριμένα είδη οπλικών συστημάτων και πυρομαχικών, καθώς οι επιχειρήσεις (που εισήλθαν σήμερα στην 19^η ημέρα τους από την εισβολή) έχουν προκαλέσει σημαντικές ελλείψεις στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις.

Σύμπραξη απέναντι στις κυρώσεις

Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται οι αμερικανικές υπηρεσίες – το Πεκίνο διέψευσε, με τον εκπρόσωπο του υπουργείου Εξωτερικών να κάνει λόγο για «εσφαλμένες πληροφορίες» – οι οποίες τονίζουν ότι η μεγαλύτερη διάρκεια του πολέμου και η πιο ισχυρή αντίσταση των Ουκρανών έχουν κάνει τους αρχικούς υπολογισμούς του Κρεμλίνου να πέσουν έξω. Αναδεικνύοντας, παράλληλα, πάντα σύμφωνα με τις ΗΠΑ, τις σοβαρές αδυναμίες και της; Πολεμικής μηχανής του Βλαντιμίρ Πούτιν.

Την ίδια στιγμή, όπως είναι γνωστό, Ρωσία και Κίνα βρίσκονται σε διαρκή επαφή, προκειμένου να βρεθούν τρόποι ώστε η πρώτη να αντιμετωπίσει και να παρακάμψει τις βαριές οικονομικές κυρώσεις που της έχει επιβάλει η Δύση. Οι επαφές αφορούν δε πολλά επίπεδα, πέρα από την πολιτική στήριξη.

Έχουν να κάνουν με την ενέργεια και την υπογραφή νέων συμβολαίων που μπορούν να απορροφήσουν σημαντικές ποσότητες ρωσικού αερίου. Με το συνάλλαγμα, καθώς μεγάλο μέρος των αποθεμάτων της κεντρικής τράπεζας της Ρωσίας έχουν «παγώσει». Αλλά και με τη διαδικασία συναλλαγών και πληρωμών, όπου ο αποκλεισμός από το SWIFT αποτελεί ένα σοβαρό πλήγμα για τη Μόσχα.

Μαστίγιο και καρότο από ΗΠΑ

Σε αυτό το φόντο, η Ουάσιγκτον επιλέγει να απευθυνθεί απευθείας στο Πεκίνο, κρατώντας το ένα χέρι το καρότο και στο άλλο το μαστίγιο. Κάτι που αναμένεται να αποτυπωθεί κατά τη συνάντηση που θα έχουν σήμερα στη Ρώμη ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του Τζο Μπάιντεν, Τζέικ Σάλιβαν, με τον Κινέζο ομόλογό του, Γιανγκ Τζιετσί. Μια συνάντηση η οποία, σύμφωνα με την ανάλυση του The Guardian, «είναι κρίσιμη για τον Λευκό Οίκο όχι απλώς για τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και για τη μελλοντική ισορροπία δυνάμεων στον κόσμο».

«Παρακολουθούμε στενά για να διαπιστώσουμε κατά πόσο η Κίνα παρέχει οποιασδήποτε μορφής στήριξη προς τη Ρωσία – υλική ή οικονομική. Αποτελεί πηγή ανησυχίας για εμάς και έχουμε διαμηνύσει προς το Πεκίνο πως δεν θα μείνουμε άπρακτοι, επιτρέποντας σε οποιαδήποτε χώρα να βοηθήσει τη Ρωσία να καλύψει τις απώλειές της από τις οικονομικές κυρώσεις», δήλωσε ο Σάλιβαν στο CNN.

Η παραπάνω τοποθέτηση ενέχει, όπως είναι προφανές, μια αίσθηση απειλής. Πολύ περισσότερο καθώς ο ίδιος φρόντισε να ξεκαθαρίσει πως «είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν κυρώσεις» σε περίπτωση ουσιαστικής βοήθειας.

Τι «προσφέρουν» οι Αμερικανοί;

Το ερώτημα που τίθεται, ωστόσο, είναι απλό: Τι είναι σε θέση να προσφέρουν οι ΗΠΑ στην Κίνα προκειμένου αυτή να «αδειάσει» τη Ρωσία σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή γι’ αυτήν; Και γιατί ο Σι Τσινπίνγκ να μην επιλέξει να σταθεί στο πλευρό του Πούτιν τώρα, γνωρίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό αύριο θα τον θέσει πιο εύκολα «υπό την σκέπη του» και μάλιστα σημαντικά αποδυναμωμένο; Μήπως ποντάροντας στις μπίζνες με τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους;

«Αν η Κίνα συνδράμει υλικά την πολεμική μηχανή της Ρωσίας στην Ουκρανία (…) τότε θα επιταχύνει την πορεία του κόσμου προς την κατεύθυνση των ανταγωνιστικών μπλοκ», έγραψε χαρακτηριστικά στο Twitter ο Ράιαν Χας, πρώην διευθυντής του κλάδου της Κίνας στο συμβούλιο εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ, θέλοντας να αποτυπώσει τη σημασία των αποφάσεων που θα ληφθούν σε αυτή τη συγκυρία, αλλά και τη σημασία της σημερινής συνάντησης στη Ρώμη.

Τοι ερώτημα τίθεται εκ νέου: Γιατί, άραγε, το Πεκίνο να μην επιλέξει ακριβώς αυτό, γνωρίζοντας ότι ΗΠΑ και ΕΕ την έχουν ήδη χαρακτηρίσει «στρατηγικό ανταγωνιστή» και κινούνται με στόχο να την απομονώσουν, πολιτικά και οικονομικά, τόσο διεθνώς όσο και στον Ειρηνικό;