Oταν οι παγκίτες επελαύνουν…

Μολονότι η Γαλλία έχει τον Εμπαπέ και η Αργεντινή διαθέτει τον Μέσι, υπάρχουν και άλλα αστέρια στο ρόστερ των ομάδων. Θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει για ποδοσφαιριστές της λεγόμενης «δεύτερης ταχύτητας» που όμως λάμπουν πολύ το τελευταίο διάστημα στα γήπεδα του Κατάρ. Να είναι, άραγε, η ευκαιρία όσων εκκινούν από τον πάγκο και διεκδικούν μεγάλο μερίδιο στην πίττα της δημοσιότητας;

Προσέξτε δύο ιστορίες που μοιάζουν αρκετά. Για να αποδειχθεί πως και στον αθλητισμό όπως και στη ζωή, ισχύει το «η ατυχία του άλλου, δική μου τύχη». Ας μην ειπωθεί κάτι βαρύτερο…

Ποιος ήταν στο αρχικό σχήμα των Τρικολόρ του Ντεσάμπ; Ο Λούκας Ερναντέζ, ατόφιο ταλέντο και αριστερό φουλ-μπακ της Μπάγερν. Μόλις στο 13’ του ματς με την Αυστραλία στην πρεμιέρα μπήκε στα πιτς με σοβαρό τραυματισμό και δεν φόρεσε ξανά τα μπλε στο τουρνουά.

Τη θέση του πήρε ο έτερος Ερναντέζ της ομάδας- ναι, σωστά μαντέψατε, ο Τεό Ερναντέζ, ο κατά έναν χρόνο (25 είναι) μικρότερος αδελφός του Λούκας, που κάνει έξοχη καριέρα με τη Μίλαν. Αν εξαιρεθεί το ματς με την Τυνησία που ο τεχνικός κατέβασε ομάδα με πολλές αλλαγές, ο Τεό συγκαταλέγεται αναμφίβολα στους καλύτερους ακραίους του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Με επελάσεις και ασφαλώς ένα υπέροχο και κομβικό γκολ απέναντι στο Μαρόκο.

Δυνατές εκπλήξεις

Ας πάμε, τώρα, στον έτερο φιναλίστ του τελικού. Την Αργεντινή. Όλα τα στοιχήματα και οι προβλέψεις της αρχής είχαν περί πολλού τον Λαουτάρο Μαρτίνες. Τον φορ που τον «έβλεπαν» να σκίζει δίχτυα και να είναι μαζί με τον Μέσι οι εκφραστές της πολεμικής μηχανής του Σκαλόνι. Μέσα με τη Σαουδική Αραβία ο στράικερ, άσφαιρος. Το ίδιο και απέναντι στο Μεξικό.

Εκεί, λίγο η επιθυμία να δουν όλοι κάτι διαφορετικό, κάτι η ανάγκη να βρεθεί στήριγμα στον Μέσι, τσουπ στο σχήμα ο Χουλιάν Αλβαρες.

Να το ένα γκολ κόντρα στην Πολωνία, να το δεύτερο με την Αυστραλία, άλλα δύο στον ημιτελικό με την Κροατία και χωρίς καλά καλά να το καταλάβουν πολλοί ο Αλβαρες έχει φτάσει στο σημείο να διεκδικεί και την πρωτιά στον πίνακα των σκόρερ! Από το πουθενά.

Απίστευτο; Κι όμως αληθινό. Κάπως έτσι, όταν μιλάμε για συνεχή παιχνίδια που φτάνουν στο σύνολό τους τα επτά, δεν μετρά μόνο η βιτρίνα αλλά και τι υπάρχει από πίσω. Κοινώς, ο πάγκος. Που ενίοτε κρύβει κρυμμένους άσους και δυνατές εκπλήξεις!