Boeing: Γιατί οι θεσμικοί μέτοχοι είναι η μεγαλύτερη ελπίδα της

Στην κρισιμότερη φάση της ιστορίας της φαίνεται πως βρίσκεται αυτή την στιγμή η Boeing, και όσο δραματικό κι αν ακούγεται, γίνεται ολοένα και πιο σαφές ότι μπορεί να εξελιχθεί από ένα success story εκατό και πλέον ετών σε μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές τραγωδίες της Αμερικής.

Το ερώτημα που πλανάται είναι εάν η αμερικανική εταιρεία έχει πέσει θύμα ετών διοικητικής ανικανότητας και μιας κουλτούρας αλαζονείας τόσο καλά ριζωμένης που φαίνεται πως καλλιεργήθηκε επί τούτου.

Boeing: Αστοχίες στην άτρακτο καθυστερούν εκ νέου τις παραδόσεις των 737

Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο βετεράνος αναλυτής της αεροπορικής βιομηχανίας και αρχισυντάκτης του Aviation Week έως το 2012, Άντονι Βελότσι, βλέπει ότι η μοίρα της Boeing δεν είναι προδεδικασμένη, αλλά ταυτόχρονα μέμφεται όσους θεωρούν ότι η κορωνίδα της αεροδιαστημικής-αεροπορικής κοινότητας των ΗΠΑ, είναι πολύ μεγάλη ή πολύ σημαντική για να αποτύχει.

Στο κάτω-κάτω το βιομηχανικό τοπίο είναι γεμάτο με ονόματα πρώην μεγάλων επιχειρήσεων των οποίων η κατάρρευση ήταν αδιανόητη στο ζενίθ τους. Κάποτε, αυτό ίσχυε και για την Boeing.

Σύμφωνα με άρθρο του Βελότσι στο εμβληματικό περιοδικό της αεροπορικής βιομηχανίας Aviation Week, η αμερικανική εταιρεία έχει καταστρέψει την κάποτε περήφανη κληρονομιά της και γι’ αυτό ευθύνεται η διοίκηση.

Εταιρεία χωρίς κουλτούρα

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Εδώ και καιρό έχει παρέλθει η πάλαι ποτέ συνεκτική κουλτούρα αυστηρότητας και πειθαρχίας στο χώρο εργασίας που χαρακτήριζε την Boeing από την ανώτατη διοίκηση μέχρι το επίπεδο των μικρών τεχνικών και μηχανικών ομάδων, και η οποία συνέβαλε καθοριστικά στην ενίσχυση της αυστηρής τήρησης των υψηλότερων προτύπων διασφάλισης ποιότητας.

Τόσο πληγωμένη είναι η φήμη της εταιρείας που δεν είναι λίγοι όσοι αμφισβητούν εάν το τέλμα στο οποίο βρίσκεται η Boeing είναι αναστρέψιμο ή αν πρόκειται για μια ολισθηρή κατηφόρα από την οποία η ανάκαμψη γίνεται όλο και πιο απίθανη. Εκτός εάν υπάρξει μια δραματική αναμόρφωση στην κορυφή που θα βοηθούσε στην αναστροφή της καθοδικής της πορείας.

Πόσο επηρεάστηκε η παραγωγή των 737

Εν τω μεταξύ, η εταιρεία φαίνεται πως υστερεί όλο και περισσότερο στην κατάκτηση του μερίδιού της στο παγκόσμιο δίπολο με την Airbus για εμπορικά αεροσκάφη.

Ο αναλυτής της Bank of America, Ρόναλντ Έπσταϊν, πιστεύει ότι η πρόσφατη επιβράδυνση της παραγωγής 737 MAX 9 με εντολή της FAA θα ωφελήσει τελικά την Boeing μακροπρόθεσμα. Το σκεπτικό του βασίζεται στο ότι η επιβράδυνση θα επιτρέψει στην εταιρεία, τους προμηθευτές και τις ρυθμιστικές αρχές να επικεντρωθούν στη διασφάλιση της ποιότητας και στις βέλτιστες πρακτικές παραγωγής στην κατηγορία τους χωρίς το άγχος της αύξησης της παραγωγής στο εγγύς μέλλον.

Ίσως αυτό να έχει και μια βάση αληθείας, υποθέτοντας ωστόσο ότι δεν θα προκύψουν πλέον ζητήματα ποιοτικού ελέγχου υψηλού προφίλ.

Επιπλέον ζητήματα ποιοτικού ελέγχου στο μέλλον

Αλλά υπάρχει μια μεγάλη πιθανότητα για γίνει αυτό. Το αυτοενοχοποιητικό ιστορικό της Boeing, που ξεκίνησε λίγο μετά την πιστοποίηση της FAA για το MAX για ασφαλείς πτητικές λειτουργίες το 2017, υποδηλώνει έντονα ότι περισσότερα προβλήματα διασφάλισης ποιότητας είναι αναπόφευκτα.

Αντίθετα, αυτό που έγινε ήταν το ένα τραγικό σφάλμα στον ποιοτικό έλεγχο μετά το άλλο, ακολουθούμενο από διαβεβαιώσεις της διοίκησης ότι η εταιρεία έχει δεσμευτεί να διορθώσει το πρόβλημα και στη συνέχεια να επιστρέψει στην επιχειρηματική δραστηριότητα ως συνήθως.

Ο Βελότσι θεωρεί ότι η Boeing στερείται εμπνευσμένης διαχείρισης εδώ και αρκετό καιρό, αλλά η εταιρεία έχει χάσει το δρόμο της σε τέτοιο βαθμό που δεν έχει πλέον τις θεσμικές γνώσεις για να μάθει από λάθη του παρελθόντος;

Το μπαλάκι στους μετόχους

«Υπήρξαν πολλά ελαττώματα ποιότητας παραγωγής στη σειρά προϊόντων 737 MAX που το κοινό δεν γνωρίζει καν», δηλώνει ο Εντ Πίρσον, πρώην ανώτερος διευθυντής του προγράμματος Boeing 737 και τώρα εκτελεστικός διευθυντής του Ιδρύματος για την Ασφάλεια της Αεροπορίας. «Αυτό είναι ξεκάθαρα ένα ζήτημα ηγεσίας».

Το διοικητικό συμβούλιο της Boeing είναι εξίσου υπεύθυνο με την ανώτατη διοίκηση για την τρέχουσα κατάσταση της εταιρείας. Άλλωστε, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ένα διοικητικό συμβούλιο είναι πιο κακεντρεχές και αμελές στην εκπλήρωση της βασικής του αποστολής: την παροχή ισχυρής εποπτείας και στρατηγικής υποστήριξης, σύμφωνα με τον Βελότσι.

Αυτό ρίχνει το μπαλάκι των αποφάσεων στους θεσμικούς μετόχους που μπορεί να αποτελέσουν την τελευταία ελπίδα για να αλλάξει η αυτοκαταστροφική πορεία της Boeing. Ως κάτοχοι περίπου του 70% των μετοχών της εταιρείας, θα μπορούσαν να ενεργήσουν για το δικό τους συμφέρον, αμφισβητώντας το status quo και απαιτώντας αλλαγή στην ανώτατη διοίκηση και στο διοικητικό συμβούλιο.