Η Γαλλία έχει μπει ξανά σε περιδίνηση. Πέραν του πολιτικού σκέλους, οι αιτίες για την σημερινή κρίση στη δεύτερη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή οικονομία είναι προφανώς και οικονομικοί και συνδέονται στενά με το κοινωνικό status της Γαλλίας. Η πολιτική που έχει ακολουθήσει εδώ και χρόνια ο Μακρόν χαρακτηρίζεται ως νεοφιλελεύθερη, ενώ ήδη από το 2018 -επί παραδείγματι- είχε εισαχθεί στη λογική των trickle-down economics, όταν κατάργησε τον φόρο αλληλεγγύης στη Γαλλία.
Ο συγκεκριμένος φόρος επιβάρυνε όσους Γάλλους είχαν κινητή και ακίνητη περιουσία άνω των 1,3 εκατ. ευρώ και αποτελούσαν τα πιο ευκατάστατα οικονομικώς νοικοκυριά της Γαλλίας (περίπου 350.000). Εκείνη την χρονιά είχε κάνει και την εμφάνισή του το Κίνημα των κίτρινων γιλέκων.
Η βασική ιδέα του Μακρόν, όπως και της εν γένει νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής είναι ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να μειώσουν τη φορολόγηση των πλουσίων, με σκοπό να εξασφαλίσουν ταχύτερη ανάπτυξη και ευημερία στην υπόλοιπη κοινωνία.
Κατά τη δεκαετία του 1980, ο Ρόναλντ Ρίγκαν στις ΗΠΑ και η Μάργκαρετ Θάτσερ στο Ηνωμένο Βασίλειο προέβησαν σε μια σειρά φορολογικών μεταρρυθμίσεων και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Σε αυτή τη λογική είχε εισέλθει και η πιο βραχύβια πρωθυπουργός στην ιστορία της Μεγάλης Βρετανίας Λιζ Τραζ (44 ημέρες) και ο τότε υπουργός Οικονομικών Κουάσι Κουαρτένγκ, κατά το 2022.
Σε αντίστοιχο δρόμο συνεχίζει να πορεύεται και ο Εμμανουέλ ΜακρόνΜετά την περίοδο της πανδημίας, οι κυβερνήσεις του Μακρόν τροφοδότησαν με ρευστότητα ιδίως τις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις, προσδοκώντας αυτό να «περάσει» και στην πραγματική οικονομία.
Ωστόσο, τα πράγματα κάθε άλλο παρά έχουν κυλήσει με τον τρόπο που τα σκέφτηκε και τα σχεδίασε ο Γάλλος πρόεδρος, με αποτέλεσμα η Γαλλία να «φιγουράρει» σε αρκετά δημοσιεύματα ως μια άλλη Ελλάδα της κρίσης του 2010. Και ο Γάλλος πρωθυπουργός Φρανσουά Μπαϊρού να σχεδιάζει πακέτο με περικοπές δαπανών, οι οποίες φτάνουν τα 44 δισ. ευρώ.
Κι αυτό διότι το γαλλικό χρέος αυξάνεται. Στο τέλος του πρώτου τριμήνου του 2025, το γαλλικό δημόσιο χρέος ανερχόταν σε 3,34 τρισεκατομμύρια ευρώ (ξεπέρασε το 113%). Πριν από την πανδημία, βρισκόταν στο 97,9% του ΑΕΠ, σε σύγκριση με 60% το 2000. Ο δείκτης χρέους της Γαλλίας είναι πλέον ο τρίτος υψηλότερος στην Ευρωπαϊκή Ένωση , πίσω από την Ιταλία και την Ελλάδα. Η κατάσταση είναι άκρως ανησυχητική, καθότι το δημόσιο χρέος της Γαλλίας αυξάνεται κατά 5 χιλιάδες ευρώ το δευτερόλεπτο! Για αυτί και οι τιμές των γαλλικών ομολόγων «κονταροχτυπιούνται» με τα ελληνικά και τα πορτογαλικά.
Η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης παλεύει με δημοσιονομικό έλλειμμα 5,8% του ΑΕΠ το 2024, που θα παραμείνει γύρω στο 5,4% το 2025. Το Παρίσι απέχει από τον στόχο του 3% που προβλέπεται από το Σύμφωνο Σταθερότητας και καλείται να εφαρμόσει αυστηρή προσαρμογή.
Μόνο που αυτήν την προσαρμογή θα κληθούν να την επωμιστούν, ως επί το πλείστον, κοινωνικές ομάδες οι οποίες κάθε άλλο παρά ευνοήθηκαν στα χρόνια του Μακρόν, ο οποίος βρίσκεται στον γαλλικό προεδρικό θώκο από το 2017. Τουναντίον, ο Γάλλο πρόεδρος «έπαιξε» με όρους trickle-down economics και η γαλλική οικονομία όδευσε προς το χειρότερο.
Πέραν αυτού, η βασική ιδέα αυτή της οικονομικής λογικής, δηλαδή η διάχυση του πλούτου από τα ανώτερα οικονομικά στρώματα στα χαμηλότερα ποτέ δεν τελεσφόρησε. Για αυτό και πέραν της ίδιας της οικονομίας, είναι πλατιά η πλειοψηφία των Γάλλων που αποδοκιμάζει την πολιτική Μακρόν.
Και τα δύο συνιστούν προσωπική του αποτυχία.
