Reuters Breakingviews
Η Ομάδα των Επτά αναφέρει ότι, θέλει να «μεγιστοποιήσει την πίεση στις εξαγωγές πετρελαίου της Ρωσίας». Εάν οι πλούσιες βιομηχανικές χώρες είναι σοβαρές, θα μπορούσαν να μειώσουν τα έσοδα της Μόσχας από το αργό πετρέλαιο στο εξωτερικό έως και 80 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Αυτό θα έπληττε σοβαρά την παραπαίουσα οικονομία του Κρεμλίνου και θα μπορούσε ακόμη και να κάνει τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν να σταματήσει τον πόλεμό του στην Ουκρανία.
Οι υπουργοί Οικονομικών της G7, οι οποίοι θα συγκεντρωθούν στις συναντήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας στην Ουάσινγκτον την Τετάρτη, έχουν ήδη μια λίστα με ιδέες για να αδειάσουν το πολεμικό σεντούκι του Πούτιν. Αυτές περιλαμβάνουν την επιβολή πρόσθετων δασμών σε χώρες που αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο, όπως έχουν κάνει οι Ηνωμένες Πολιτείες στην Ινδία .
Αλλά υπάρχει κάτι που διαφεύγει στην G7. Η συμπίεση των ρωσικών εξαγωγών πετρελαίου είναι αντιπαραγωγική, εκτός εάν άλλοι παραγωγοί καλύψουν το έλλειμμα.
Διαφορετικά, οι περιορισμοί στην προσφορά θα αυξήσουν την παγκόσμια τιμή του αργού πετρελαίου, βλάπτοντας τις δυτικές οικονομίες. Τα έσοδα της Μόσχας μπορεί να μην πληγούν καν, καθώς οι υψηλότερες τιμές θα μπορούσαν να αντισταθμίσουν την απώλεια παραγωγής.
Ένα καλύτερο σχέδιο, επομένως, εξαρτάται από το να πειστούν άλλοι παραγωγοί, ιδίως στον Κόλπο, να αντλήσουν περισσότερο πετρέλαιο. Ταυτόχρονα, η G7 θα πρέπει να πείσει ορισμένους από τους κύριους πελάτες της Μόσχας, ιδίως την Ινδία, να αγοράσουν λιγότερο ρωσικό αργό πετρέλαιο και περισσότερο από χώρες όπως η Σαουδική Αραβία.
Για να λειτουργήσει αυτό το διττό σχέδιο, η G7 πρέπει να το κάνει να αξίζει τον κόπο για όλους τους εμπλεκόμενους. Εκτός από τη χρήση μαστιγίων, θα πρέπει να προσφέρει και καρότα. Ένα από αυτά θα ήταν η μείωση του ανώτατου ορίου τιμών που επιβάλλει η G7 στις ρωσικές εξαγωγές πετρελαίου. Μια καλοσχεδιασμένη συμφωνία προς αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε να αποφέρει δισεκατομμύρια δολάρια σε επιπλέον κέρδη για τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, και μεγάλες εξοικονομήσεις για την Ινδία. Δείτε πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει.
Η συμφωνία του Κόλπου
Το σημείο εκκίνησης είναι να δείξουμε στο Ριάντ και στο Άμπου Ντάμπι ότι μπορούν να βγάλουν περισσότερα χρήματα αντλώντας επιπλέον αργό πετρέλαιο. Και οι δύο έχουν πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα: η Σαουδική Αραβία θα μπορούσε να αυξήσει την παραγωγή κατά 2,43 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα (mbd), ενώ τα ΗΑΕ έχουν 0,85 mbd, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας.
Τα βασίλεια του Κόλπου θέλουν να αυξήσουν την παραγωγή. Το κόστος τους είναι χαμηλό και τα αποθέματά τους θα μπορούσαν να διαρκέσουν για δεκαετίες – πολύ μετά τη μετάβαση του κόσμου σε καθαρότερα καύσιμα. Εν τω μεταξύ, το Ριάντ έχει δαπανηρά έργα εκτός πετρελαίου που έχουν οδηγήσει τον προϋπολογισμό του σε έλλειμμα. Επομένως, είναι λογικό να κατακτήσουμε μερίδιο αγοράς τώρα, όσο διαρκεί η ζήτηση για πετρέλαιο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Σαουδική Αραβία πιέζει το καρτέλ του ΟΠΕΚ+ να αυξήσει τις ποσοστώσεις παραγωγής.
Το πρόβλημα είναι ότι μια μεγάλη αύξηση της προσφοράς θα ασκούσε πίεση στην τιμή του αργού πετρελαίου. Τα βασίλεια του Κόλπου ενδέχεται στη συνέχεια να χάσουν περισσότερα από όσα θα κερδίσουν από τις υψηλότερες ποσότητες. Επομένως, η G7 πρέπει να τα πείσει ότι η τιμή του πετρελαίου δεν θα καταρρεύσει. Ο τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι να αφαιρεθεί από την παγκόσμια αγορά όσο ρωσικό πετρέλαιο βάζουν η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ.
Ας υποθέσουμε ότι το Ριάντ και το Άμπου Ντάμπι απελευθερώνουν το 70% της πλεονάζουσας παραγωγικής τους ικανότητας. Αυτό θα σήμαινε επιπλέον 1,7 mbd για τη Σαουδική Αραβία και 0,6 mbd για τα ΗΑΕ – ή συνολικά 2,3 mbd. Με την τρέχουσα τιμή των 65 δολαρίων για ένα βαρέλι αργού πετρελαίου Brent, το Ριάντ θα είχε επιπλέον έσοδα 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως, ενώ το Άμπου Ντάμπι θα είχε επιπλέον 14 δισεκατομμύρια δολάρια. Δεδομένου του χαμηλού κόστους παραγωγής, το μερίδιο του λέοντος σε αυτό θα ήταν κέρδος.
Η συμφωνία Ινδίας – Τουρκίας
Ωστόσο, η «συμφωνία του Κόλπου» θα λειτουργήσει μόνο εάν υπάρξει μια αντίστοιχη «συμφωνία Ινδίας-Τουρκίας». Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος πελάτης ρωσικού πετρελαίου. Ωστόσο, δεδομένης της ισχυρής συμμαχίας μεταξύ Πεκίνου και Μόσχας, είναι μάταιο για την G7 να προσπαθήσει να σταματήσει αυτό το εμπόριο.
Πολύ πιο ελπιδοφόρο είναι να εργαστούμε στο Νέο Δελχί και την Άγκυρα. Η Ινδία εισάγει περίπου 1,9 mb ημερησίως αργού πετρελαίου και προϊόντων πετρελαίου από τη Ρωσία τους τελευταίους μήνες, ενώ η Τουρκία εισάγει 0,9 mb ημερησίως, σύμφωνα με το Ινστιτούτο KSE της Ουκρανίας. Και πάλι, η G7 πρέπει να δείξει σε αυτές τις χώρες ότι μπορούν να βγάλουν χρήματα αγοράζοντας λιγότερα από τη Μόσχα και περισσότερα από τον Κόλπο – και ο τρόπος για να το πετύχουν αυτό είναι να διασφαλίσουν ότι θα αποκτήσουν ρωσικό πετρέλαιο με μεγαλύτερη έκπτωση.
Το ανώτατο όριο τιμών της G7 είναι επί του παρόντος 60 δολάρια το βαρέλι. Ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν μειώσει τα δικά τους όρια στα 47,60 δολάρια , είχαν μικρό αντίκτυπο επειδή η Ρωσία χρησιμοποιεί έναν σκιώδη στόλο για να το παρακάμψει. Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πολύ μεγαλύτερη δυνατότητα να επιβάλουν κυρώσεις σε αυτά τα δεξαμενόπλοια. Εάν αποφασίσουν να μειώσουν το ανώτατο όριο, τα μέτρα θα είναι δυσβάσταχτα. Η G7 θα μπορούσε ακόμη και να μειώσει την τιμή του ρωσικού πετρελαίου στα 40 δολάρια το βαρέλι.
Η Ινδία πληρώνει επί του παρόντος έκπτωση έως και 2,50 δολάρια το βαρέλι για ρωσικό πετρέλαιο, λαμβάνοντας υπόψη το κόστος αποστολής. Αυτό ισοδυναμεί με εξοικονόμηση 1,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως. Τώρα φανταστείτε ότι η Ινδία μειώνει τις ρωσικές εισαγωγές της κατά 75%, αλλά μπορεί να λάβει έκπτωση 20 δολαρίων το βαρέλι λόγω του χαμηλότερου ανώτατου ορίου τιμών. Αυτό θα διπλασίαζε τις εξοικονομήσεις της στα 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Η Τουρκία θα απολάμβανε παρόμοια οφέλη.
Η Ινδία θα μπορούσε επίσης να επιλύσει την εμπορική της διαμάχη με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία επηρεάζει τις εξαγωγές ύψους 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως. Εάν το Νέο Δελχί μειώσει τις αγορές ρωσικού πετρελαίου, η Ουάσιγκτον πιθανότατα θα ήταν πρόθυμη να μειώσει τους αμερικανικούς δασμούς από το τρέχον τιμωρητικό τους επίπεδο του 50%.
Ταυτόχρονα, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να σταματήσει τα υπόλοιπα 0,2 mbd που εξακολουθεί να εισάγει από τη Ρωσία. Προσθέστε σε αυτό τις μειώσεις κατά 75% από την Ινδία και την Τουρκία και οι ρωσικές εξαγωγές θα μειωθούν κατά 2,3 mbd – ακριβώς όσο το επιπλέον αργό πετρέλαιο από τον Κόλπο.
Η επίτευξη μιας τόσο περίπλοκης συμφωνίας δεν θα ήταν εύκολη. Τα βασίλεια του Κόλπου, η Ινδία και η Τουρκία θα αντιμετώπιζαν κάποιες δύσκολες συνομιλίες με τη Ρωσία. Επιπλέον, το Νέο Δελχί θα έπρεπε να συμφωνήσει να κάνει ό,τι θέλει η Ουάσινγκτον. Αλλά υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ της λήψης ενός μεγάλου οικονομικού κινήτρου για να κάνει κάτι και της υποχώρησης στις απειλές. Ο Ινδός πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι θα μπορούσε να το παρουσιάσει ως νίκη.
Το πιο σημαντικό είναι ότι η συμφωνία θα ήταν απαίσια για τη Ρωσία. Εξήγαγε 7,3 mbd σε τιμή περίπου 56 δολαρίων τον Αύγουστο. Αν μπορούσε να πουλήσει μόνο 5 mbd στα 40 δολάρια, θα έχανε τα μισά έσοδα από τις εξαγωγές της. Σε διάστημα ενός έτους, το πλήγμα θα έφτανε τα 76 δισεκατομμύρια δολάρια.
Αυτό είναι επίσης το είδος της συμφωνίας που μπορεί να προσελκύσει τον Τραμπ. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ λατρεύει τις συμφωνίες πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η συμπίεση των εσόδων της Ρωσίας από το πετρέλαιο θα τα αποφέρει όλα αυτά με γοργούς ρυθμούς.
