Όταν πριν λίγες ημέρες διάβαζα δημοσιεύματα που έκαναν λόγο για επαναφορά των αντικειμενικών κριτηρίων προσδιορισμού του εισοδήματος των αυτοαπασχολούμενων έλεγα γελώντας «καλά σιγά μη επιστρέψουν…». Προχθές όμως που άκουσα τη συνέντευξη τύπου της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών και του Διοικητή της ΑΑΔΕ αναφορικά με τον προτεινόμενο νέο τρόπο φορολογίας των αυτοαπασχολούμενων κατάλαβα ότι δεν πρέπει να γελάω με ότι παράξενο διαβάζω, βλέπω ή ακούω διότι στις εποχές που ζούμε το μόνο σίγουρο είναι ότι το γέλιο θα μου βγει ξινό.
Το νέο σύστημα που παρουσιάστηκε δεν είναι τίποτε άλλο από μια μερική επαναφορά των αντικειμενικών κριτηρίων προσδιορισμού του ελάχιστου φορολογητέου εισοδήματος στηριζόμενο στην παραδοχή ότι δεν είναι δυνατόν ο αυτοαπασχολούμενος εργοδότης να δηλώνει φορολογητέα κέρδη λιγότερα από τις ετήσιες αποδοχές ενός εργαζόμενου ο οποίος αμείβεται με τον βασικό μισθό. Βάσει της ανωτέρω παραδοχής και με τη χρήση συγκεκριμένων άλλων παραμέτρων θα υπολογίζεται το ετήσιο φορολογητέο εισόδημα, το οποίο δεν είναι πραγματικό αλλά «κατά τεκμήριο εισόδημα» και μάλιστα μαχητό. Δηλαδή επειδή η συντριπτική πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων είναι «φορολογικώς πτωχοί», μη συμβάλλοντας στα φορολογικά έσοδα, ετοιμαζόμαστε να χρησιμοποιήσουμε, μια παραλλαγή αποτυχημένων πρακτικών του παρελθόντος, αποτυχημένων διότι αν όταν ίσχυαν είχαν λυθεί τα προβλήματα δεν θα είχαν καταργηθεί.
Βέβαια μπορεί σωστά να με ρωτήσει κάποιος «δεν γνωρίζεις το πρόβλημα ή εφόσον το γνωρίζεις δεν θέλεις να βρεθεί λύση για να μην πληρώνουν μια ζωή οι ίδιοι και οι ίδιοι;». Φυσικά και γνωρίζω το πρόβλημα, είναι παλιό και διαιωνίζεται μιας και η έννοια της φορολογικής συνείδησης έχει εμπεδωθεί σε ελάχιστο ποσοστό των φορολογουμένων, αλλά η λύση δεν είναι η καθιέρωση ενός «νέου» τεκμαρτού προσδιορισμού του φορολογητέου εισοδήματος με εσανς εντύπων Ε10 και Ε11 από την ναφθαλίνη, ήτοι ενός «νέου» τρόπου υποκειμενικά αντικειμενικού ή αντικειμενικά υποκειμενικού από τον οποίο εξαιρούνται, άνευ κάποιας πειστικής αιτιολόγησης, συγκεκριμένες δραστηριότητες με μεγάλο μερίδιο φορολογικής παραβατικής συμπεριφοράς.
Το παρόν δεν γράφτηκε από καμία αντιπολιτευτική διάθεση, γράφτηκε μόνο και μόνο γιατί ανησυχώ για την επαναφορά πρακτικών οι οποίες αυξάνουν το κόστος της φορολογικής συμμόρφωσης, ενός εκ των λόγων άλλωστε που καταργήθηκαν, γιατί θα δημιουργήσει άλλα προβλήματα μιας και θα χρησιμοποιηθεί κατά κύριο λόγο ως «αιτιολογία» μείωσης ακαθαρίστων εσόδων σε όλη την αλυσίδα της αγοράς και τα προσδοκώμενα έσοδα σίγουρα θα βαίνουν σταδιακά μειούμενα. Λύσεις υπάρχουν, αξιοποιώντας την υφιστάμενη νομοθεσία, αρκεί να υπάρχει θέληση. Θα επανέλθω με τις προτεινόμενες λύσεις σε επόμενο άρθρο μου.
* Ο Γιώργος Κορομηλάς είναι Φοροτεχνικός – Πρόεδρος Ινστιτούτου Οικονομικών και Φορολογικών Μελετών
Latest News
Δημόσιο Χρέος και Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Σταθερότητας
Η προοπτική και τα ανησυχητικά στοιχεία
Τι ισχύει για την εξαήμερη εργασία στην Ελλάδα και πώς εφαρμόζεται
Οι προϋποθέσεις και οι αμοιβές και αλλαγές με Ν. 5053/2023
Crash test για τις αντοχές του συστήματος ηλεκτρικής ενέργειας η πράσινη ανάπτυξη
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, η Ελλάδα έχει κάνει σημαντικά βήματα προς την απανθρακοποίηση
Χρηματικές αξιώσεις κατά του Δημοσίου: Η περίπτωση διακοπής της παραγραφής
Τι ισχύει στην περίπτωση διακοπής της παραγραφής των χρηματικών αξιώσεων κατά του Δημοσίου στο χρονικό σημείο της επίδοσής της στο εναγόμενο με επιμέλεια του ενάγοντος
Άτυπο Υπουργικό Συμβούλιο Υγείας και Συμμαχία για τα Κρίσιμα Φάρμακα
«Βρισκόμαστε σε μια νέα εποχή που χαρακτηρίζεται από εξελισσόμενες ανάγκες υγειονομικής περίθαλψης»
Η μεγάλη περιπέτεια της Ελλάδας και ο ρόλος της Ε.Ε
Η «τιμωρητική» συμπεριφορά εν μέσω κρίσης
Επίδραση των Γνωστικών Αποκλίσεων στη Λήψη Αποφάσεων και στο Ρίσκο
Ο νομπελίστας Daniel Kahneman αποδόμησε την ιδέα κατά την οποία οι οικονομικές αποφάσεις λαμβάνονται με ορθολογικό τρόπο
Γεωπολιτικό ρίσκο και επιτόκια
Πρέπει να λαμβάνουμε τα οικονομετρικά μοντέλα τοις μετρητοίς; Σε μικρό βαθμό μόνο
Προσδόκιμο και όριο ηλικίας συνταξιοδότησης
Η χώρα μας το 2070 θα είναι στην πρώτη θέση των ορίων ηλικίας (74,5 έτη) συνταξιοδότησης στην Ευρώπη
Η πολιτική οικονομία της δημογραφικής παρακμής
Πώς θα ήταν άραγε η ελληνική οικονομία εάν ήταν ποδοσφαιριστής;