Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό που πέτυχε στις προεδρικές εκλογές ο Γκαμπριέλ Μπόριτς, ο νέος πρόεδρος της χώρας, που κέρδισε καθαρά στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών.
Είναι νέος, δεν προέρχεται από κάποιο από τα μεγάλα κόμματα, αλλά οι ψηφοφόροι ενός μεγάλου αριστερού συνασπισμού τον προτίμησαν στις προκριματικές εκλογές, έχει περάσει από μεγάλα κινήματα και μπορεί να μιλήσει στη νεολαία.
Κυρίως έρχεται να εκπροσωπήσει μια κοινωνία που ζητά δικαιοσύνη και θέλει να απαλλαγεί από την κληρονομιά της δικτατορίας του Πινοσέτ, είτε πρόκειται για το Σύνταγμα είτε για μια αντίληψη της οικονομίας που γεννά διαρκώς ανισότητες.
Το κατάφερε αυτό ο Μπόριτς πατώντας πάνω σε ένα μεγάλο κίνημα, αυτό του 2019, μια πραγματική λαϊκή εξέγερση που ξεκίνησε ως διαμαρτυρία για τις αυξήσεις στα μέσα μεταφοράς για να καταφέρει στο τέλος να ξεκινήσει διαδικασία για διαμόρφωση νέου συντάγματος στη χώρα.
Οι συμβολισμοί προφανώς περισσεύουν, εάν αναλογιστούμε τι σημαίνει το γεγονός ότι σε μια χώρα με την ιστορία της Χιλής εκλέγεται ένας αριστερός πρόεδρος.
Η σκέψη πηγαίνει στον Σαλβαδόρ Αλιέντε που επέλεξε να μείνει μέχρι τέλους στο προεδρικό μέγαρο που δεχόταν βομβαρδισμό εκείνη τη μαύρη μέρα της 11ης Σεπτεμβρίου 1973 και όλους εκείνους που βασανίστηκαν ή εκτελέστηκαν από τη δικτατορία του Πινοσέτ και αισθάνεται κανείς ότι μέσα από μια νέα γενιά η ελπίδα μπορεί να πάρει εκδίκηση.
Προφανώς και τα πράγματα δεν είναι εύκολα για τον νέο πρόεδρο, παρότι έχει τη στήριξη της πλειοψηφίας και επιπλέον παράλληλα προχωράει η διαδικασία για τη διαμόρφωση του νέου Συντάγματος της Χιλής.
Τα τελευταία χρόνια η εμπειρία από διάφορα πειράματα «αριστερής διακυβέρνησης» είναι από αντιφατική έως και τραγική (ιδίως εάν συνυπολογίσουμε την ελληνική περίπτωση).
Όμως, φαίνεται σαφώς πώς οι κοινωνίες αναζητούν πολιτικές λύσεις που να εκπροσωπούν τη δημοκρατία, την κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη, την αναδιανομή και την αλληλεγγύη και κοιτάζουν με ολοένα και μεγαλύτερη δυσπιστία όσους πιστεύουν ότι η αγορά είναι η λύση για όλα τα προβλήματα.
Latest News
Ακριβή ασφάλεια
Το μεγαλύτερο όφελος, η «προίκα» που έχει αυτή η χώρα και μας πηγαίνει εδώ και χρόνια και ελπίζουμε και τα πολλά επόμενα, είναι ότι βρισκόμαστε σε μια ρώτα δημοσιονομικής ασφάλειας
Το ζήτημα της ενεργειακής μετάβασης
Κάθε υπερβολή σε στόχους και φιλοδοξίες μπορεί να στοιχίσει ακριβά όχι μόνο σε οικονομικούς πόρους και κοινωνικές αντιδράσεις αλλά και να προκαλέσει σοβαρές πολιτικές αναταράξεις
Γιατί δεν πληρώνει;
Το σύγχρονο «γεφύρι της Αρτας», συνεχώς το «άδειαζαν» και συνεχώς αυτό ξαναγέμιζε
Η Δύση και το Ισραήλ
Η ισραηλινή κυβέρνηση, θα πρέπει να καταλάβει ότι ο δυτικός κόσμος που την στηρίζει, εξυπηρετεί την ιστορία και όχι προσωπικές φιλοδοξίες και διάφορες άλλες επιδιώξεις
Ευρωεκλογές στην κόψη του ξυραφιού
Οσον αφορά τα πρόσωπα που επιλέγονται για υποψήφια, ελάχιστα τηρούν τα απαραίτητα κριτήρια
Η χώρα «πάει καλά», αλλά αυτό δεν είναι αρκετό
Να κάνουν «εικόνα» τη βελτίωση που υπάρχει σε επίπεδο μεγεθών
Ευρωψηφοδέλτια με όρους casting «μαϊντανών»
Ο τρόπος που τα κόμματα φτιάχνουν τα ευρωψηφοδέλτιά τους είναι ενδεικτικός του πώς αντιμετωπίζουν τους πολίτες
Μπορούμε να αλλάξουμε;
Ο κόσμος έχει αλλάξει. Νέες δυνάμεις έχουν δημιουργηθεί που δεν μπορεί κανείς να τις υποτιμήσει.
Θεσσαλία: Η επόμενη μέρα…
Ολα τα μαθηματικά μοντέλα δείχνουν ότι, ακολουθώντας την πεπατημένη, σε 10-15 χρόνια ο Θεσσαλικός κάμπος θα έχει ερημοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό
Πόσο έτοιμοι είμαστε;
Για όσους δεν κατάλαβαν, τα χαρακτηριστικά μιας κρίσης αρχίζουν και σχηματίζονται