Στους αξιότερους…

Προς στιγµήν η αλήθεια είναι στο άκουσμα της είδησης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε το βοήθημα των 600 ευρώ στους ένστολους, πολλοί απόρησαν. Κοιμηθήκαμε όλοι με αυτή την απορία, αλλά νωρίς το πρωί, αποκαταστάθηκε η τάξη. Η εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, είχε λέει κάνει λάθος. Αρχικά επιχειρηματολόγησε υπέρ του επιδόματος. Στη συνέχεια καταψήφισε. Και το πρωί έσπευσε να ανασκευάσει, υπέρ των επιδομάτων. Είχε προηγηθεί μια εβδομάδα νωρίτερα δήλωση του αρμόδιου τομεάρχη του ΣΥΡΙΖΑ, που όχι απλά προϊδέαζε για καταψήφιση της διάταξης, αλλά κατηγορούσε τον Πρωθυπουργό ότι λειτουργεί ως άλλος «Μαυρογιαλούρος». Τρικυμία. Χαρακτηριστική του κλίματος που επικρατεί στην ελληνική πολιτική σκηνή. Το παράξενο είναι ότι σε κλίμα αναταραχής βρίσκεται και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που λογικά θα έπρεπε να είναι σε πιο ψύχραιμη φάση σε σχέση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που έχουν τα δικά τους προβλήματα.

Νωρίτερα η κυβέρνηση, είχε σπεύσει να επεκτείνει τους δικαιούχους του επιδόματος, πέραν των αστυνομικών, των πυροσβεστών και των λιμενικών και στους σωφρονιστικούς υπαλλήλους. Σε όλους οριζόντια. Φτάνει να φορούν στολή. Σιγά που θα άφηνε και αυτή κάποιους εκτός. Καμία αξιολόγηση, καμία επιβράβευση του καλύτερου. Ισα μια αιτιολόγηση του αρμόδιου υπουργού, για την αυταπάρνηση των ένστολων στη φύλαξη των συνόρων καθώς και για τη συνεισφορά τους την περίοδο της πανδημίας. Κάτι σαν μια μη επιστρεπτέα προκαταβολή και για αυτούς. Είπαμε έχουμε εκλογές.

Με αυτά και με αυτά, την κυβέρνηση να δίνει μέσα σε 10 μέρες όλα όσα είχε υποσχεθεί ο Πρωθυπουργός στη ΔΕΘ και την αντιπολίτευση να καταγγέλλει αλλά να ψηφίζει και να εγκρίνει, πάνω από 3,5 δισ. ευρώ θα κατευθυνθούν από το δημόσιο ταμείο στις τσέπες των πολιτών. Αγνωστο για την ώρα αν θα λείψουν τελικά από το δημόσιο ταμείο αργότερα.

Οποιος βλέπει επενδυτικά την Ελλάδα παρατηρεί μια κυβέρνηση να πανηγυρίζει για τις επιδόσεις της στην οικονομία, να μη βλέπει κανένα σύννεφο στον ορίζοντα – τίποτα που να μπαίνει εμπόδιο στον δρόμο της – και να μοιράζει λεφτά δίχως αύριο. Βλέπει και μια αξιωματική αντιπολίτευση, που διεκδικεί να γίνει κυβέρνηση, να δηλώνει ότι ανησυχεί για την οικονομία, αλλά την ίδια στιγμή καλεί την κυβέρνηση να δώσει ακόμα περισσότερα. Σε όλους και με κάθε τρόπο. Καμία διάθεση για «φρένο».

Υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία, διάφοροι δημοσιολογούντες οι οποίοι ανησυχούν για «δημοκρατικές εκτροπές» οι οποίες απειλούν το προφίλ της χώρας, όταν για μια δεκαετία εφάρμοζε – και σωστά – προγράμματα που έρχονταν στα αγγλικά από το εξωτερικό. Αλλά αυτοί θυμήθηκαν τις εκτροπές τώρα, που η οικονομία άρχισε να ανακάμπτει.

Και την ίδια στιγμή η «φωτιά» της εξωγενούς ύφεσης κοντοζυγώνει και τα «πυρομαχικά» του προϋπολογισμού τελειώνουν. Τα τρώμε προκαταβολικά. Για την ακρίβεια… προεκλογικά. Κανείς δεν βρίσκει τον χρόνο να βάλει ξανά στη δημόσια συζήτηση, θέματα όπως αυτά των μεταρρυθμίσεων. Να αναρωτηθεί πόσες έχουν γίνει και πόσες πραγματικά εφαρμόζονται και αν μας θωρακίζουν επαρκώς, ώστε να αντιμετωπίσουμε την κρίση. Αν για παράδειγμα, εφαρμόζεται η αξιολόγηση στο Δημόσιο και τα πρώτα μπόνους που θα δοθούν είναι πράγματι προϊόν αυτής της διαδικασίας. Τουλάχιστον αφού θα δώσουμε τα λεφτά να πάνε στους αξιότερους. Να τους δουν και οι υπόλοιποι και να βελτιωθεί και αυτών η απόδοση. Τι όχι;…