Ένα από τα σοβαρότερα λάθη στην πολιτική γενικότερα και στη διεθνή πολιτική ειδικότερα είναι να μην διαβάζεις τα σημάδια στον ορίζοντα – να θεωρείς ότι η κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι θα ακολουθήσει μία γραμμική πορεία προς το βέλτιστο, για εσένα, αποτέλεσμα. Η διεθνής αρένα είναι όμως ένα πεδίο αναρχίας με ελάχιστες, ιστορικά, περιόδους νηνεμίας, οι οποίες συνήθως επιβάλλονται όταν μία ηγεμονική ισχύς διασφαλίζει τη σταθερότητα. Η τελευταία περίοδος με αυτά τα χαρακτηριστικά ήταν ο αμερικανικός μονοπολισμός (unipolarity) από το 1990 ως περίπου το 2008. Από τότε, το διεθνές σύστημα έχει επιστρέψει σε πιο γνώριμα – και «σκοτεινά» – μονοπάτια.
Η χθεσινή ανακοίνωση του Βλαντίμιρ Πούτιν – σε ένα διάγγελμα πιο επιθετικό από όσο πολλοί ανέμεναν – της απόφασής του να αναγνωρίσει τις «Λαϊκές Δημοκρατίες» σε Ντονέτσκ και Λουχάνσκ ήταν μία από τις επιλογές που είχε στη «φαρέτρα» του ο Ρώσος Πρόεδρος. Όλες οι κινήσεις των τελευταίων 10 ημερών έδειχναν ότι αυτή η επιλογή κέρδιζε έδαφος, με πρώτη από αυτές το ψήφισμα της ρωσικής Δούμας. Ωστόσο, αυτή η επιλογή μπορεί να συνοδευθεί προσεχώς από πολλά ερωτήματα.
Ως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν ήταν σαφές αν η αναγνώριση αφορά μόνο στο κομμάτι των επαρχιών Ντονέτσκ και Λουχάνσκ που ελέγχουν οι φιλορώσοι αυτονομιστές (περίπου το 1/3 του συνόλου) ή σε ολόκληρο το Ντονμπάς. Φαίνεται όμως ότι το «σενάριο της Γεωργίας», με την αναγνώριση Νότιας Οσετίας και Αμπχαζίας επανέρχεται. Επίσης, υπεγράφη διάταγμα από τον Πούτιν με το οποίο ζητείται από το υπουργείο Άμυνας να στείλει στις δύο περιοχές «ειρηνευτικά στρατεύματα».
Πόσο άμεσα θα γίνει αυτό; Θα υπάρξει κίνηση για κατάληψη κι άλλου ουκρανικού εδάφους (πχ προς Μαριούπολη και Οδησσό) ή μήπως να αναμένουμε και επίθεση κατά του Κιέβου για την οποία πολλοί προειδοποιούν; Πως θα αντιδράσει το ίδιο το Κίεβο; Θα κινηθεί για ανακατάληψη εδαφών; Πως θα διαμορφωθούν οι εσωτερικές ισορροπίες στην Ουκρανία όπου ο Ζελένσκι βρίσκεται ήδη υπό πίεση; Θα πραγματοποιηθούν άραγε συναντήσεις όπως αυτή μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν και
Σεργκέι Λαβρόφ; Ποιες κυρώσεις και από ποιους εναντίον ποιων θα επιβληθούν και πόσο γρήγορα;
Ο κατάλογος αυτός δεν έχει τελειωμό. Κάθε πρόβλεψη πρέπει να αποφεύγεται διότι όποιος κι αν πει ότι γνωρίζει, μάλλον και ο ίδιος ξέρει μέσα του ότι αυτό δεν ισχύει. Δεν είναι λίγοι όσοι φοβούνται αυτή τη στιγμή ακόμη και μία σύρραξη ευρείας κλίμακας στην Ευρώπη, μία πλήρη ανατροπή της σημερινής ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφαλείας. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η αρχιτεκτονική τρίζει εδώ και καιρό. Και οι εξελίξεις σε εκείνο το μέτωπο μπορεί να τροφοδοτήσουν τις βλέψεις ή να ανοίξουν την όρεξη κι άλλων κρατών, όπως η αναθεωρητική γειτονική μας Τουρκία. Βρισκόμαστε ήδη σε έντονη γεωπολιτική περιδίνηση.
Latest News
Πανεπιστήμια στην αγορά
Ο πραγματικός αθέμιτος ανταγωνισμός απέναντι στο δημόσιο πανεπιστήμιο
Γιατί είναι σημαντικό το ομόλογο;
Αυτές οι εκδόσεις είναι σχεδόν «υποχρεωτικές»
Η τιμή του μπρόκολου
Ποιος ασχολείται με εκδόσεις και αποπληρωμή χρεών, μόνο οι τιμές στο ράφι μετράνε
Ακριβή ασφάλεια
Το μεγαλύτερο όφελος, η «προίκα» που έχει αυτή η χώρα και μας πηγαίνει εδώ και χρόνια και ελπίζουμε και τα πολλά επόμενα, είναι ότι βρισκόμαστε σε μια ρώτα δημοσιονομικής ασφάλειας
Το ζήτημα της ενεργειακής μετάβασης
Κάθε υπερβολή σε στόχους και φιλοδοξίες μπορεί να στοιχίσει ακριβά όχι μόνο σε οικονομικούς πόρους και κοινωνικές αντιδράσεις αλλά και να προκαλέσει σοβαρές πολιτικές αναταράξεις
Γιατί δεν πληρώνει;
Το σύγχρονο «γεφύρι της Αρτας», συνεχώς το «άδειαζαν» και συνεχώς αυτό ξαναγέμιζε
Η Δύση και το Ισραήλ
Η ισραηλινή κυβέρνηση, θα πρέπει να καταλάβει ότι ο δυτικός κόσμος που την στηρίζει, εξυπηρετεί την ιστορία και όχι προσωπικές φιλοδοξίες και διάφορες άλλες επιδιώξεις
Ευρωεκλογές στην κόψη του ξυραφιού
Οσον αφορά τα πρόσωπα που επιλέγονται για υποψήφια, ελάχιστα τηρούν τα απαραίτητα κριτήρια
Η χώρα «πάει καλά», αλλά αυτό δεν είναι αρκετό
Να κάνουν «εικόνα» τη βελτίωση που υπάρχει σε επίπεδο μεγεθών
Ευρωψηφοδέλτια με όρους casting «μαϊντανών»
Ο τρόπος που τα κόμματα φτιάχνουν τα ευρωψηφοδέλτιά τους είναι ενδεικτικός του πώς αντιμετωπίζουν τους πολίτες