Όταν διαφημίζουμε τη διάσωση αλλά κρύβουμε την εξόντωση…

Τη Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου, με ανακοίνωσή του το υπουργείο Περιβάλλοντος μας ενημέρωσε πως ολοκληρώθηκε με επιτυχία η διαδικασία διάσωσης και της τρίτης ραμφοφάλαινας που εκβράστηκε σε βραχώδεις ακτές της Κέρκυρας. Είχε προηγηθεί μια μέρα νωρίτερα ( την Κυριακή 20 Φεβρουαρίου) μια ανάλογη ανακοίνωση του υπουργείου για τη διάσωση δυο φαλαινών (Ζiphius cavirostris).

Εύχομαι αυτά τα πλάσματα να σώθηκαν, αλλά προσωπικά πάντα μιλώντας, δεν βάζω και το χέρι μου στη φωτιά… Επί της ουσίας επαναπροωθήθηκαν στα βαθειά, λόγω έλλειψης υποδομών περίθαλψης , με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη ασφάλειά τους…. Αυτό έγινε, ας μην γελιόμαστε.

Και η πρόσφατη περιπέτεια με τον «Σωτήρη», τη φάλαινα ζιφιό που βγήκε στα ρηχά του Αλίμου, και στη συνέχεια, στα αβαθή του όρμου Σελήνια στη Σαλαμίνα για να ζητήσει βοήθεια, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε, με κάνει να μην συμμερίζομαι τα περί επιτυχούς διάσωσης…

Καθόλου τυχαίο το γεγονός…

Την ίδια ώρα, περιβαλλοντικές οργανώσεις δεν θεωρούν καθόλου τυχαίο το γεγονός πως στην ευρύτερη περιοχή πραγματοποιούνταν σεισμικές έρευνες. Για το λόγο αυτό, τη Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου, 15 περιβαλλοντικές οργανώσεις, έστειλαν επιστολή στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος, με την οποία ζητούσαν την άμεση διακοπή των σεισμικών ερευνών που διενεργούνταν το τελευταίο διάστημα στο Ιόνιο.

Όπως , μεταξύ άλλων, ανέφεραν στην επιστολή: « Σύμφωνα με την αρχή της προφύλαξης και την εθνική, ενωσιακή και διεθνή νομοθεσία, θα πρέπει να διακοπούν άμεσα οι σεισμικές έρευνες (…), λαμβάνοντας υπόψη τις σοβαρές επιπτώσεις του θορύβου στα κητώδη, ειδικότερα όταν ο θόρυβος αυτός προέρχεται από σεισμικές έρευνες ή από χρήση στρατιωτικού σόναρ».

Οι δυο όψεις του νομίσματος και οι επιλογές…

Λένε πως το νόμισμα έχει δυο όψεις. Από τη μια πλευρά λοιπόν είναι οι σεισμικές εκρήξεις και τα προβλήματα που προκαλούνται  στα κητώδη από την έντονη υποβρύχια ηχορύπανση. Από την άλλη, έχουμε ενεργειακή κρίση. Αυτό και να θέλουμε, δεν μπορούμε να το παραβλέψουμε, γι’ αυτό, θα μπορούσε κάποιος να πει πως δεν έχουμε άλλη επιλογή…

Τι λέτε έχουμε άλλη επιλογή;  «Ρωτώντας πας στην πόλη», λένε στο χωριό μου. Ας ρωτήσουμε λοιπόν, και ας δούμε τι απαντήσεις θα πάρουμε…

-«Η κρίση στην Ουκρανία, σε συνδυασμό με την κρίση των τιμών ενέργειας, αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο τον παραλογισμό της εξάρτησης από το αέριο», μού λέει, ο διευθυντής στο Ελληνικό Γραφείο της περιβαλλοντικής οργάνωσης Greenpeace Nίκος Χαραλαμπίδης.

-Και τί πρέπει να κάνουμε; Μακάρι να μπορούσαμε να πατήσουμε ένα κουμπί και να αλλάζαμε τα πάντα. Δεν μπορούμε όμως  και επιπλέον, υπάρχει το θέμα της ενεργειακής ασφάλειας.

Χρηματιστηριακό προϊόν…

-«Τα κοιτάσματα αερίου της χώρας, εφόσον υπάρχουν, εφόσον είναι αξιοποιήσιμα και εφόσον φθάσουν στην αγορά δεν θα φθάσουν στην Ελλάδα, ούτε θα μειώσουν την εξάρτηση της χώρας από εισαγόμενο αέριο…», επισημαίνει ο Νίκος Χαραλαμπίδης.

-Τι λες ρε Νίκο ( ο ενικός επιτρέπεται λόγω των 30 χρόνων φιλίας).

-«Δεν υπάρχει η παραμικρή δικλείδα που υποχρεώνει τις εταιρείες που έχουν αναλάβει τις έρευνες/εξορύξεις να τροφοδοτήσουν την ελληνική αγορά. Πρόκειται για ένα χρηματιστηριακό προϊόν που θα καταλήξει σε όποιον πληρώσει. Αυτό το αέριο δεν προορίζεται να μειώσει την ενεργειακή φτώχεια της Ελλάδας…», υποστηρίζει.

Πορευόμαστε με αυτά που έχουμε…

Λένε πως πορευόμαστε με αυτά που έχουμε. Είχαμε και, μπορεί να αρχίσουν και πάλι οι σεισμικές έρευνες.

Έγιναν ή θα γίνονται με το σωστό τρόπο;

-«Σε αυτήν την περιοχή,  θεωρώ πως δεν θα  έπρεπε να γίνονται σεισμικές έρευνες. ‘Έγιναν και μπορεί να ξαναγίνουν. Είναι αυτονόητο λοιπόν  πως πρέπει να τηρούνται οι νομικές προβλέψεις για την προστασία των κητωδών, όπως ορίζεται από διεθνείς συμβάσεις, οι οποίες όμως, κατά τα φαινόμενα, δεν τηρήθηκαν στη συγκεκριμένη περίπτωση…», μού αναφέρει ο διευθυντής του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» Θοδωρής Τσιμπίδης.

Προσωπική μου άποψη είναι πως δεν είμαστε οι μοναδικοί κάτοικοι στον πλανήτη Γη. Κι αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε όλοι. Όχι άλλα κούφια λόγια λοιπόν …

300.000 κητώδη πεθαίνουν κάθε χρόνο…

Πάμε τώρα στις φάλαινες και τα άλλα κητώδη. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF («Protecting Blue Corridors», οι θαλάσσιες διαδρομές των φαλαινών χρειάζονται προστασία) εκτιμάται πως 300.000 κητώδη πεθαίνουν κάθε χρόνο ως αποτέλεσμα της παγίδευσής τους σε αλιευτικά εργαλεία, την αυξανόμενη σύγκρουσή τους με πλοία, της επιρροής του θαλάσσιου θορύβου, τη χημική και πλαστική ρύπανση, την υποβάθμιση και απώλεια σημαντικών οικοτόπων και την κλιματική αλλαγή.

Όπως αναφέρεται στην έρευνα, σήμερα το 1/3 των κητωδών παγκοσμίως έχουν χαρακτηριστεί ως Απειλούμενα από τη Διεθνή Ένωση για την Προστασία της Φύσης ( IUCN), ακόμη και μετά από δεκαετίες συνεχόμενης προστασίας τους.

Η οικολογική σημασία  της Ελληνικής Τάφρου έχει αναγνωριστεί διεθνώς. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, μόνο ένα μικρό τμήμα της περιοχής αυτής αποτελεί μέρος του Δικτύου Natura 2000, στο οποίο τα κητώδη όχι μόνο έχουν περιορισμένη παρουσία αλλά και ανεπαρκή προστασία.

Απορροφά την ίδια ποσότητα άνθρακα με αυτή που απορροφούν χιλιάδες δένδρα…

Όπως αναφέρεται στην έκθεση, οι φάλαινες παίζουν ζωτικό ρόλο στη διατήρηση της υγείας των ωκεανών και στην καταπολέμηση της κλιματικής κρίσης.

Όταν μια φάλαινα πεθαίνει, βυθίζεται στον βυθό, παίρνοντας μαζί της την τεράστια ποσότητα άνθρακα που είναι αποθηκευμένη στο σώμα της. «Κατά τη διάρκεια της ζωής της μια φάλαινα μπορεί να απορροφήσει την ίδια ποσότητα άνθρακα που απορροφούν χιλιάδες δένδρα (!)», επισημαίνεται χαρακτηριστικά στην έρευνα.

Και υπάρχει και ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο που διάβασα στην έρευνα. Αντιγράφω από την ιστοσελίδα της περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF. « (…) ένας ακόμη τρόπος με τον οποίο οι φάλαινες συντελούν στην υγεία των ωκεανών μας, είναι μέσω των περιττωμάτων τους, τα οποία δρουν ουσιαστικά ως λίπασμα για τους ωκεανούς μας ενισχύοντας το φυτοπλαγκτόν, δηλαδή τα μικροσκοπικά φυτά που απορροφούν περίπου το 40% των παγκόσμιων εκπομπών άνθρακα και παράγουν πάνω από το μισό οξυγόνο του κόσμου (!)».

Νομίζω πως όσα διαβάσατε δικαιολογούν τον τίτλο του κειμένου. Γι’ αυτό, ας μην κουκουλώνουμε άλλο το πρόβλημα και διαφημίζουμε ό,τι μας συμφέρει…