Στο Παρίσι την Κυριακή είχαν εκλογές. Για την ακρίβεια, δημοψήφισμα. Ο δήμος κάλεσε τους πολίτες να δηλώσουν εάν συμφωνούν να εκδιωχθεί μερίδα των υψηλού κυβισμού αυτοκινήτων από την πόλη μέσω της θεαματικής αύξησης του κόστους παρκαρίσματος στα σημεία ελεγχόμενης στάθμευσης. Το νέο τιμολόγιο που προτείνεται προβλέπει ότι μια ώρα στάθμευσης θα στοιχίζει για τα τζιποειδή (SUV) με κινητήρα εσωτερικής καύσης και βάρος άνω των 1,6 τόνων και τα ηλεκτροκίνητα με βάρος άνω των 2 τόνων 18 ευρώ στα πιο κεντρικά σημεία και 12 ευρώ στις συνοικίες της γαλλικής πρωτεύουσας. Πριν από την παρέμβαση του δήμου, η πρώτη ώρα είχε 6 ευρώ για όλα τα οχήματα στο κέντρο και 4 ευρώ στις συνοικίες.
Στην Αθήνα, το ακριβό… μέτρο για το οποίο ερωτώνται οι Παριζιάνοι εφαρμόζεται για όλα τα οχήματα εδώ και μήνες στα περισσότερα ιδιωτικά πάρκινγκ του Κέντρου χωρίς δημοψηφίσματα. Το αποφάσισαν μονομερώς οι ιδιοκτήτες ή οι διαχειριστές των χώρων στάθμευσης, χωρίς εξαιρέσεις, και επικαλούνται την εκτίναξη των τιμών των ακινήτων. Είτε έχεις μικρό αυτοκίνητο είτε μεγάλο. Ηλεκτρικό ή βενζινοκίνητο-πετρελαιοκίνητο, για όλα το ίδιο. Οι ουρές που σχηματίζονταν την τελευταία διετία μετά την πανδημία προκειμένου να σταθμεύσουν το όχημά τους τους βοήθησαν στην απόφαση. Νόμος της προσφοράς και της ζήτησης. Καθαρή κερδοσκοπία, αλλά οι νεόκοποι.. Ανταμ Σμιθ του κέντρου της πόλης (και στη Θεσσαλονίκη τα ίδια γίνονται) σου λένε «αν σου αρέσει. Αν δεν σου άρεσε», υπονοούν, «έχω πελατεία που περισσεύει». Την προηγούμενη εβδομάδα, σε έναν από τα τελευταίους οικονομικούς χώρους στάθμευσης που βρίσκονταν στο ιστορικό κέντρο η τιμή ανέβηκε από τα 10 ευρώ στα 15 ευρώ. Αύξηση 50% σε μια στιγμή και αν θες.. Δεν ξέρω με ποια δύναμη μπορούν να εκστομίζουν ότι κάτι που κάνει 10 ευρώ γίνεται την επόμενη μέρα 15 ευρώ, αλλά μέχρι και οι υπάλληλοι των χώρων στάθμευσης δυσκολεύονται να το χειριστούν. Βλέπουν τρελά ποσά να διακινούνται και ο δικός τους ο μισθός να έχει βελτιωθεί ελάχιστα. Και το συγκεκριμένο είναι από τα φθηνά. Τα 20 ευρώ για την πρώτη ώρα πάνε να γίνουν κανόνας.
Θα πει κάποιος και τι μας νοιάζει για αυτούς που χρησιμοποιούν το αυτοκίνητό τους στο Κέντρο. Να πάρουν μετρό, τραμ, τρόλεϊ ή τα τρισάθλια λεωφορεία που κυκλοφορούν στους ελληνικούς δρόμους. Σωστή και δίκαιη η παρατήρηση. Προφανώς όσοι το ισχυρίζονται νομιμοποιούν τις ιδιωτικές επιχειρήσεις στάθμευσης στην άσκηση πολιτικής μεταφορών στην πρωτεύουσα, τη στιγμή που έχουμε αρμόδιο υπουργείο και δήμο για αυτή τη δουλειά. Επίσης, από πότε το δικαίωμα επιλογής του μεταφορικού μέσου, για μια επιτρεπόμενη χρήση, θεωρείται ότι μπορεί να τυγχάνει ξεκάθαρης κερδοσκοπίας και κανείς να μην παρεμβαίνει.
Δεν ξέρω τι δυνατότητες υπάρχουν για τον έλεγχο των τιμών. Αλλά σίγουρα χρειάζεται μια νέα συνολική πολιτική αντιμετώπισης του κυκλοφοριακού στο Κέντρο. Και η στάθμευση είναι μέρος αυτού. Ο δακτύλιος από μόνος του ως μέτρο είναι σαφές ότι πλέον δεν αποδίδει. Η ενίσχυση του αυτοκινήτου ως βασικού μέσου μεταφοράς μέσα στην πανδημία, σε συνδυασμό με τις απαξιωμένες αστικές συγκοινωνίες, έχει δημιουργήσει μια εκρηκτική κατάσταση που ζητεί άμεσες παρεμβάσεις.
Latest News
Το πιο σημαντικό κεφάλαιο
Παρασυρόμαστε από την γκρίνια και τη μεμψιμοιρία των καθημερινών προβλημάτων
Οι αυταπάτες ως εργαλείο αποτυχίας
Οι αυταπάτες όταν γίνονται δεύτερη φύση, έχουν ενίοτε υψηλό και οδυνηρό για τους λαούς κόστος
Ανθρωπιστική κίνηση ή ληστεία;
Μέχρι τώρα έχουν κατασχεθεί ρωσικά περιουσιακά στοιχεία ύψους περίπου 300 δισ. δολαρίων που ήταν τοποθετημένα σε δυτικά τραπεζικά ιδρύματα κατά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία
Ο νέος ενεργειακός φαύλος κύκλος
Μπορεί η ενεργειακή κρίση να θεωρούμε ότι έχει ξεπεραστεί λόγω της μείωσης των τιμών, αλλά αυτός ο νέος κόσμος που δημιουργείται με τις τόσο εντυπωσιακές επενδύσεις δεν έχει βρει ακόμα την περπατησιά του
Η λάθος συζήτηση
Είναι πραγματικά υπέροχη… η συζήτηση για το πόσο πρέπει να αυξηθούν οι δαπάνες για την υγεία.
Το θέμα δεν είναι μόνο η ανάπτυξη
Το ρεπορτάζ των Financial Times απλώς είπε την αλήθεια για την κατάσταση στη χώρα
Πανεπιστήμια στην αγορά
Ο πραγματικός αθέμιτος ανταγωνισμός απέναντι στο δημόσιο πανεπιστήμιο
Γιατί είναι σημαντικό το ομόλογο;
Αυτές οι εκδόσεις είναι σχεδόν «υποχρεωτικές»
Η τιμή του μπρόκολου
Ποιος ασχολείται με εκδόσεις και αποπληρωμή χρεών, μόνο οι τιμές στο ράφι μετράνε
Ακριβή ασφάλεια
Το μεγαλύτερο όφελος, η «προίκα» που έχει αυτή η χώρα και μας πηγαίνει εδώ και χρόνια και ελπίζουμε και τα πολλά επόμενα, είναι ότι βρισκόμαστε σε μια ρώτα δημοσιονομικής ασφάλειας