Τον περασμένο Δεκέμβριο φθάνοντας στο πρωθυπουργικό μέγαρο (Ματινιόν) ο Φρανσουά Μπαϊρού ήταν λαλίστατος και λυρικός στην πρώτη ομιλία του μετά την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης που είχε λάβει από τον πρόεδρο Μακρόν. Την Τετάρτη, εννέα μήνες αργότερα παραδίδοντας στον Σεμπαστιάν Λεκορνί ήταν λακωνικότατος.
Αλλά και ο διάδοχός του ήταν επίσης πολύ σύντομος. Κατά τη υποτυπώδη τελετή παραλαβής/παράδοσης ο Λεκορνί μίλησε μόλις 2 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα για να σημειώσει ότι η Γαλλία στην παρούσα συγκυρία «χρειάζεται ρήξεις».
«Θα χρειαστούμε ρήξεις όχι μόνο στη μορφή, όχι μόνο στη μέθοδο, αλλά και στην ουσία της διακυβέρνησης», είπε χαρακτηριστικά. Δεν ήταν ώρα για πολλά λόγια εξάλλου. Η Γαλλία ήταν απ’ άκρου εις άκρον «μπλοκαρισμένη» από τους διαδηλωτές στο Παρίσι και τις άλλες μεγάλες πόλεις που διαδήλωναν τη δυσαρέσκειά τους για τον τρόπο που κυβερνάται η χώρα πρωτίστως από τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν – διότι στο προεδρικό σύστημα διακυβέρνησης ο αρχηγός του κράτους έχει αυξημένες εκτελεστικές αρμοδιότητες.
Σεμνά και ταπεινά
«Ο ηλικίας μόλις 39 ετών πρώην βουλευτής της Δεξιάς που μετακινήθηκε προς το Κέντρο για να ενταχθεί στο κόμμα του Μακρόν, σκοπεύει να παρουσιαστεί δημοσίως ως ο αντι-Μπαϊρού», γράφει ο Γκρεγκουάρ Πουσιέλγκ στη «Les Echos» επικαλούμενος πληροφορίες από στενούς συνεργάτες του νέου πρωθυπουργού. «Αυτό σημαίνει λιγότερη επικοινωνία, καμία μάχη εξουσίας με τον Εμανουέλ Μακρόν, καμία προεδρική φιλοδοξία για τον ίδιο», διευκρινίζει η μη κατονομαζόμενη πηγή του ρεπόρτερ.
Σχεδόν όλοι οι προκάτοχοι του Σεμπαστιάν Λεκορνί από την πρώτη εκλογή του Μακρόν το 2017, από τον Γκαμπριέλ Ατάλ μέχρι τον Εντουάρ Φιλίπ, συμπεριλαμβανομένων των Μισέλ Μπαρνιέ και Ελιζαμπέτ Μπορν, έτρεφαν προεδρικές φιλοδοξίες. Ο Λεκορνί είναι αποφασισμένος να αποτελέσει εξαίρεση, αν και «στο Ματινιόν τρώγοντας έρχεται η όρεξη», όπως παρατηρεί ο πολιτικός ρεπόρτερ και αναλυτής της «Les Echos».
Αν και στενός συνεργάτης και σύμβουλος του Μακρόν – προσέφερε τις υπηρεσίες του αδιαλείπτως ως υπουργός σε όλες τις κυβερνήσεις που διόρισε ο πρόεδρος από τον Ιούνιο του 2017 – ο νέος πρωθυπουργός σκοπεύει ταυτόχρονα να δείξει ότι διατηρεί μια σχετική ελευθερία στη λήψη των αποφάσεών του. Ότι δεν θα αποτελέσει παρακολούθημα του προέδρου της Δημοκρατίας, κατά το ρεπορτάζ. Έτσι, επέλεξε ως επικεφαλής του επιτελείου του τον παλαιό του έμπιστο συνεργάτη, νομάρχη Φιλίπ Γκιστέν.
Οι Σοσιαλιστές θέλουν να ακουστούν
Αυτή η αποστασιοποίηση από τον Εμανουέλ Μακρόν είναι σημαντική για τον Λεκορνί καθώς θα πρέπει να διαπραγματευτεί με το Σοσιαλιστικό Κόμμα μια ψήφο εμπιστοσύνης για τον προϋπολογισμό του 2026. «Μετά τον διορισμό του, ο οποίος προκάλεσε κατακραυγή από όλα τα κόμματα της Αριστεράς», όπως σημειώνει ο Γκρεγκουάρ Πουσιέλγκ, «το κόμμα με το τριαντάφυλλο έχει θέσει τον πήχη πολύ ψηλά».
Ενώ οι Σοσιαλιστές αποκλείουν μια άμεση πρόταση μομφής κατά του νέου πρωθυπουργού – σε αντίθεση με την Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν-Λικ Μελανσόν, η οποία ήδη προανήγγειλε ότι θα καταθέσει πρόταση μομφής κατά την έναρξη της κοινοβουλευτικής συνόδου – το κόμμα του Ολιβιέ Φορ δεν απορρίπτει a priori τις διαβουλεύσεις με τον Λεκορνί. Κι αυτό επειδή «σκοπεύει περισσότερο από ποτέ να ακουστεί», εξηγεί ο ρεπόρτερ της «Les Echos».
Στο στόχαστρο ο μεγάλος πλούτος
Όπως όλα δείχνουν, η «διαφοροποίηση» του νέου πρωθυπουργού από τον Μακρόν θα ξεκινήσει από τη φορολόγηση των «εχόντων και κατεχόντων». Η μεγαλύτερη ρετσινιά, εξάλλου, που συνοδεύει τον Μακρόν από την έναρξη της προεδρικής του θητείας – στάθηκε μάλιστα αφορμή για την κινητοποίηση των «κίτρινων γιλέκων» λίγους μήνες μετά την ορκωμοσία του – είναι ότι είναι «ο πρόεδρος των πλουσίων».
«Χωρίς δημοσιονομική, κοινωνική και οικολογική δικαιοσύνη, χωρίς μέτρα για την τόνωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών, χωρίς τη συνεισφορά των πολύ πλουσίων, οι ίδιες αιτίες κινδυνεύουν να παράγουν τα ίδια αποτελέσματα», προειδοποίησε μιλώντας στο RTL ο επικεφαλής της ομάδας των Σοσιαλιστών στην Εθνοσυνέλευση, Μπορίς Βαλό.
«Αν λάβουμε από το νέο πρωθυπουργό την ίδια απάντηση που λαμβάνουμε τα τελευταία οκτώ χρόνια, τότε θα την λογοκρίνω», υπερθεμάτισε μιλώντας στο FranceTV Info ο πρώτος γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ολιβιέ Φορ.
«Το ερώτημα είναι αν ο Σεμπαστιάν Λεκορνί έχει ήδη καταλήξει σε κατ’ αρχήν συμφωνία με τους Σοσιαλιστές», γράφει ο Γκρεγκουάρ Πουσιέλγκ. «Όλα επικεντρώνονται στη φορολόγηση των υπερ-πλουσίων συμπολιτών μας. Το ερώτημα είναι το εύρος και το όνομα που θα δώσουμε σε αυτόν τον νέο φόρο», επισημαίνει στη «Les Echos» ένας πρώην υπουργός που δεν κατονομάζεται.
Όμως ένα πράγμα είναι σίγουρο, ξεκαθαρίζει ο ρεπόρτερ της εφημερίδας. «Η κυβέρνηση Λεκορνί δεν θέλει να έχει καμία σχέση με τον φόρο Ζικμάν. Υπάρχουν όμως και άλλοι δρόμοι. Όπως πιστεύει και ένας βουλευτής της Αριστεράς, ο νέος πρωθυπουργός έχει εντολή να εγκαταλείψει πολλές από τις παλιές πολιτικές των κυβερνήσεων Μακρόν» γράφει ο Πουσιέλγκ.
Υπενθυμίζεται ότι ο περιβόητος «Φόρος Ζικμάν» προτάθηκε από τον ηλικίας 38 ετών οικονομολόγο Γκαμπριέλ Ζικμάν (είναι καθηγητής στο Κολούμπια, στην Οικονομική Σχολή του Παρισιού και επίσης διευθυντής του Φορολογικού Παρατηρητηρίου της ΕΕ) και εστιάζεται στη φορολόγηση των Γάλλων ή αλλοδαπών κατοίκων Γαλλίας που διαθέτουν περιουσιακά στοιχεία άνω των 100 εκατ. ευρώ με ένα ελάχιστο φορολογικό συντελεστή 2%. Ο φόρος επηρεάσει περίπου 1.800 φυσικά πρόσωπα, αλλά θα αποφέρει στο γαλλικό κράτος από 15 έως και 25 δισ. ευρώ ετησίως.
Η Ακροδεξιά σε θέση αναμονής
Από το πρωί της Τετάρτης κιόλας ο νέος πρωθυπουργός φρόντισε να τηλεφωνήσει στον Ολιβιέ Φορ, σύμφωνα με πληροφορίες της «Les Echos», ενώ το προηγούμενο βράδυ ο Μακρόν είχε επικοινωνήσει με τον επικεφαλής των Σοσιαλιστών για να του ανακοινώσει την επιλογή του για το μέγαρο Ματινιόν.
Με τους 66 βουλευτές του στην Εθνοσυνέλευση το Σοσιαλιστικό Κόμμα το Σοσιαλιστικό Κόμμα αντιμετωπίζεται και από τον πρόεδρο και από τον πρωθυπουργό ως «κλειδί» για να εξασφαλίσει ψήφο εμπιστοσύνης η επόμενη κυβέρνηση. Αντίθετα, η Εθνική Συσπείρωση του Ζορντάν Μπαρντελά τηρεί στάση αναμονής. Περιμένει τις πρώτες κινήσεις του Λεκορνί για να κρίνει αν θα τον καταψηφίσει ή αν θα τον ανεχθεί.
Το δεύτερο για να συμβεί θα πρέπει ασφαλώς να εκπληρωθούν κάποιες απαιτήσεις της Ακροδεξιάς. Μια «αυστηρότερη πολιτική μετανάστευσης» και επίσης «καμία αύξηση φόρων για την εργαζόμενη Γαλλία». Ωστόσο, «ο νέος επικεφαλής της κυβέρνησης ενώ διατηρεί δεσμούς με την Εθνική Συσπείρωση, γνωρίζει ότι δεν μπορεί να περιμένει πολλά από ένα κόμμα που ποντάρει στην πτώση του για να προκαλέσει μια νέα διάλυση της Εθνοσυνέλευσης», γράφει ο ρεπόρτερ της «Les Echos».
Υπενθυμίζεται ότι πολύ νέος, προτού ενταχθεί στη ρεπουμπλικανική Δεξιά, ο Σεμπαστιάν Λεκορνί φλέρταρε με το τότε Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν.
Ξεκίνησαν οι διαβουλεύσεις
Σε κάθε περίπτωση, περιθώριο για χρονοτριβή δεν υπάρχει. Αμέσως μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του ως πρωθυπουργός, ο Σεμπαστιάν Λεκορνί ξεκίνησε τις επαφές πρώτα με τους πλησιέστερους πολιτικά ηγέτες, τον Γκαμπριέλ Ατάλ της μακρονικής «Αναγέννησης», τον Μπρουνό Ρεταγιό των Ρεπουμπλικανών και τον Εντουάρ Φιλίπ των «Οριζόντων». «Σε αυτό το σημείο, υπάρχει μια σαφής ρήξη του Λεκορνί με τον Φρανσουά Μπαϊρού», σημειώνει ο ρεπόρτερ Πουσιέλγκ.
Οι διαπραγματεύσεις είναι πιθανό να διαρκέσουν αρκετές ημέρες, ακόμη και εβδομάδες. Η σύνθεση της κυβέρνησης, στην οποία βέβαια οι Σοσιαλιστές δεν θα συμμετάσχουν, θα ακολουθήσει λίγο αργότερα. Πολλοί αναμένουν να ακούσουν μια διαφορετική σύνθεση της κυβέρνησης, αν και κάποιοι υπουργοί έχουν εκφράσει την επιθυμία τους να διατηρήσουν τα χαρτοφυλάκιά τους. Ένας εξ’ αυτών είναι ο υπουργός Δικαιοσύνης Ζεράλντ Νταρμανέν, ο οποίος «είδε το αξίωμα του πρωθυπουργού να του ξεφεύγει γι’ άλλη μια φορά», όπως παρατηρεί ο ρεπόρτερ της «Les Echos».
