«Ανάσταση» επιχειρήσεων

Κάθε χρόνο έχουμε κύκλους. Επαναλαμβανόμενους κύκλους θρησκευτικών και κοινωνικών εθίμων. Αυτή η επανάληψη έχει τη σημασία της. Ο άνθρωπος χρειάζεται μια σταθερότητα. Θέλει να γνωρίζει όσο το δυνατόν καλύτερα το μέλλον. Το άμεσο και το απώτερο. Η επανάληψη του δίνει αυτή τη δυνατότητα – ή την ψευδαίσθηση. Εξάλλου, τόσο οι θρησκευτικές, όσο και οι κοινωνικές δοξασίες, δίνουν την ευκαιρία της υπενθύμισης συγκεκριμένων μηνυμάτων. Τέτοιων, που έχουν σκοπό να κάνουν τη συμπεριφορά μας λίγο καλύτερη από εκείνη -την ενστικτώδη- των ζώων.

Το Θείο δράμα

Για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, το Πάσχα έχει σημαντική βαρύτητα. Ίσως, μεγαλύτερη ακόμη και από αυτή των Χριστουγέννων. Το Θείο δράμα, είναι γεμάτο συμβολισμούς και μηνύματα. Αν έπρεπε να τα συγκεντρώσει κάποιος σε λίγες λέξεις, είναι η αξία την οποία έχει η ταπεινότητα, ο αλτρουισμός, η υπομονή, η ανάταση. Και όλα αυτά φέρνουν την Ανάσταση.

Η κλιμάκωση ξεκινά από τη δόξα, την υποδοχή “μετά βαΐων και κλάδων” του Ιησού.
Και έπειτα αρχίζει το δράμα:

● Η προδοσία
● Η αρνητική δύναμη του όχλου
● Η δίκη-παρωδία
● Η αποποίηση ευθυνών του Πιλάτου
● Το μαρτύριο, ο χλευασμός
● Η σταύρωση και η ταφή

Για να ακολουθήσει η λύση με την Ανάσταση. Και η επάνοδος στην κανονικότητα. Σε μια νέα κανονικότητα. Με την εμπειρία των παθών, και τη δύναμη την οποία έδωσαν. Από το Θεάνθρωπο στον άνθρωπο.

Τα μηνύματα για τις επιχειρήσεις

Εδώ και πάνω από μια δεκαετία, οι επιχειρήσεις, ειδικότερα οι Ελληνικές επιχειρήσεις, διέρχονται από μια κλιμάκωση ενός δράματος. Του δικού τους δράματος, το οποίο βιώνουν με τον πιο έντονο και δύσκολο τρόπο. Έπειτα από τη δόξα και την ως ένα βαθμό επίπλαστη ευφορία των Ολυμπιακών αγώνων, άρχισε να γίνεται σταδιακά εμφανής μια κάμψη. Που συνεχίστηκε και μεγεθύνθηκε με την οικονομική κρίση. Που ήταν παγκόσμια. Αλλά που έγινε ενδημική στη χώρα μας. Και έπειτα ήλθαν τα μνημόνια, η δυστοκία στην αγορά. Η κατακρήμνιση ολόκληρων κλάδων -όπως ο οικοδομικός, ή εκείνος των δημοσίων έργων- που κάποτε ήταν η ραχοκοκαλιά της Οικονομίας. Μετά άρχισε να υπάρχει μια αχτίδα αισιοδοξίας, ότι αυτή η Οικονομία θα μπορούσε σιγά-σιγά να ανακάμψει.

Όμως, όπως έλεγε η γιαγιά μου «άλλα μελετούν τα βόδια, και άλλα μελετά ο ζευγάς».

Εδώ και ενάμιση χρόνο, η βουλή του «ζευγά», είναι η πανδημία. Και η ακόμα βαθύτερη ύφεση της αγοράς, το πραγματικό πάγωμα της πλειονότητας των δραστηριοτήτων.

Οι κλάδοι που πλήττονται αυξήθηκαν δραματικά. Και προστέθηκαν και άλλα κομμάτια του σκελετού της οικονομικής δραστηριότητας στον κατάλογο των ασθενών. Τουρισμός, εστίαση, παραδοσιακό λιανεμπόριο κρατούν τα σκήπτρα.

Η ελπίδα της ανάστασης

Αλλά, μιας και μιλάμε για κύκλους, τώρα αρχίζει πάλι να προβάλλει μια αμυδρή θετική αίσθηση. Ήλθαν τα εμβόλια, και σταδιακά αλλά μεθοδικά χτίζεται ένα τείχος ανοσίας και μαζί αισιοδοξίας.

Κάποιες επιχειρήσεις δεν άντεξαν και έκλεισαν. Κάποιες άλλες θα κλείσουν σύντομα αφού ανοίξουν και πάλι. Η πλειονότητα όσων άντεξαν και θα συνεχίσουν τη λειτουργία τους, θα έχουν αρκετά εμπόδια να ξεπεράσουν. Προβλήματα στα κεφάλαιά τους, δύσκολη, δύσπιστη, συγκρατημένη αγορά, αλλοτριωμένο και αποσυντονισμένο προσωπικό, αλλαγές και ραγδαίες καινοτομίες στη λειτουργία του επιχειρηματικού περιβάλλοντος.

Όμως, οι επιχειρήσεις αυτές που αντιστάθηκαν και επιβίωσαν μέσα από τις απανωτές αυτές κρίσεις, έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Τα «πάθη» τα οποία πέρασαν, τους έδωσαν την ευκαιρία να γίνουν πιο δυνατές.

Ισχυρές στην αντιμετώπιση των δυσκολιών. Εφευρετικές στην αναζήτηση λύσεων, που κάτω από άλλες συνθήκες φάνταζαν ανέφικτες. Αποτελεσματικές στην εξοικονόμηση πόρων. Ευέλικτες στην προσέγγιση των μεταβολών της αγοράς. Ικανές να επικεντρώνονται εκεί που έχει αξία.

Τώρα λοιπόν, έχουν την ευκαιρία να αναστηθούν και αναπτυχθούν. Και μαζί τους να συμπαρασύρουν στην άνοδο τους εργαζόμενους, αλλά και την αλυσίδα των προμηθευτών και πελατών τους. Με τον τρόπο αυτό θα γίνουν ο καταλύτης της υγιούς ανάπτυξης. Για τις ίδιες, το περιβάλλον τους, την Οικονομία.

Ο Σταμάτης Παππάς, MEng/MBA, είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων