Όχι άλλα κροκοδείλια δάκρυα…

–Περιβαλλοντική βόμβα στην Τουρκία.

-Για συμφορά μιλάει ο Ερντογάν.

-Επηρεάζονται οι ελληνικές θάλασσες;

-Δεν επηρεάζονται οι ελληνικές θάλασσες  από τη βλέννα.

Τέσσερις τίτλοι. Τέσσερις εικόνες που περιγράφουν το πρόβλημα με τη βλέννα του φυτοπλαγκτού που έχει καλύψει τη θάλασσα του Μαρμαρά. Τι καταλαβαίνω ; Προσωπικά πάντα μιλάω: πως πρέπει  να σταματήσουμε κάποια στιγμή να χύνουμε κροκοδείλια δάκρυα και να θάβουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί…

Ναι, καλά διαβάσατε: κροκοδείλια δάκρυα. Γιατί; Επειδή όλοι γνωρίζουμε για τις περιβαλλοντικές πληγές, αλλά μιλάμε γι’ αυτές, μόνο όταν κάνουν τη δική μας ζωή αβίωτη και μας πονάνε στην τσέπη…

Για φανταστείτε εν μέσω τουριστικής περιόδου να εμφανιστεί ένα τέτοιο φαινόμενο σε κάποιον top  ελληνικό τουριστικό προορισμό; Θα είχαν ξεσηκωθεί ( και δικαίως ) όλοι. Όμως αν εκτός τουριστικής περιόδου, το χειμώνα ας πούμε, κάποιοι έριχναν κρυφά τα απόβλητά τους  στη θάλασσα και δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις για να γιγαντωθεί αυτό το φαινόμενο λίγους μήνες αργότερα, δεν νομίζω ότι η σφοδρότητα των αντιδράσεων να ήταν η ίδια…

Τι λέτε, έχω άδικο;

-« Η βλέννα τού φυτοπλαγκτού που έχει καλύψει τη θάλασσα του Μαρμαρά έχει εμφανιστεί και στην Ελλάδα (εφέτος) από τα μέσα Φεβρουαρίου έως τα μέσα Μαΐου», μου λέει ο διευθυντής ερευνών του ΙΝΑΛΕ δρ. Σωτήρης Ορφανίδης.

-«Θέτω ένα ερώτημα: είναι η χώρα μας έτοιμη να αντιμετωπίσει τέτοιου είδους επιπτώσεις; Δεν υπάρχει μέχρι τώρα νομοθετικό πλαίσιο που να αποζημιώνει τις φυσικές καταστροφές όπως η βλέννα στη θάλασσα…», συμπληρώνει.

Ασκήσεις επί χάρτου…

Προσωπικά θεωρώ πως οι ασκήσεις επί χάρτου ( βλέπε νομοθετικά πλαίσια) δεν μας σώζουν αν όλοι δεν καταλάβουμε πως ο χρόνος της απραξίας έχει τελειώσει. Πως από εδώ και πέρα, όλο και περισσότερα περιβαλλοντικά προβλήματα θα τα βρίσκουμε μπροστά μας.

Στο μεταξύ, οι ψαράδες που ψαρεύουν σε αυτό το σημείο του Αιγαίου έπαθαν μεγάλη ζημιά, αφού η βλέννα πέρα από τα προβλήματα που προκαλεί στη θαλάσσια ζωή κλείνει και τους  πόρους των διχτυών και τα κάνει ασήκωτα για τους  ψαράδες. Αλλά ποιος σκοτίζεται: πάει τώρα το πρόβλημα πέρασε. Μέχρι την επόμενη φορά…

Υπάρχουν όμως  χιλιάδες άλλα προβλήματα. Δηλαδή; Ελάτε τώρα,  δεν έχετε ακούσει ποτέ για απόβλητα που καταλήγουν σε ποτάμια, λίμνες και θάλασσα; Δεν έχετε ακούσει για αστικά λύματα που καταλήγουν σε ρέματα και ένα σωρό άλλα ;

Μια προσωπική ιστορία

Θα σας εξιστορήσω μια προσωπική εμπειρία. Πριν λίγες μέρες, περπατήσαμε με τη μικρή μου κόρη κατά μήκος του ρέματος της Πικροδάφνης. Η μικρή ακούγοντας το κόασμα των βατράχων ήθελε να δει από κοντά βατράχια.

Πλησιάσαμε όσο γινόταν πιο κοντά στο νερό, αλλά καλύτερα να μην το κάναμε… Ένα μαύρο πέπλο είχε καλύψει τα νερά και τα βατράχια έκαναν βουτιές μέσα σε ένα κολλώδες υγρό. Είναι ξεκάθαρο: κάποιοι …«έξυπνοι»  έριξαν τα απόβλητά τους μέσα στο ρέμα. Μια όαση πρασίνου και δροσιάς έχει μετατραπεί σε χωματερή. Άντε τώρα να εξηγήσεις στο παιδί γιατί κάποιοι  άνθρωποι είναι τόσο βλάκες που το  κάνουν αυτό, και δεν τους ακουμπάει κανείς…

Εμένα όμως και εσάς αν ξεχάσουμε να πληρώσουμε μια κλήση, μάς βρίσκουν και μετά από δυο δεκαετίες (!). Εδώ βλέπετε το «έγκλημα» δεν παραγράφεται…

Και μετά πέφτουμε από τα σύννεφα…

Έχω καταλάβει πως οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να εξοστρακίσουν το κακό και όχι να το αντιμετωπίσουν. Και μου το επιβεβαίωσε, ο διευθυντής του ελληνικού γραφείου της περιβαλλοντικής οργάνωσης Greenpeace Νίκος Χαραλαμπίδης.

-«Πριν από 20 plus χρόνια όταν μιλούσαμε για ατμοσφαιρική ρύπανση και αιωρούμενα σωματίδια δεν μας πίστευε κανείς. Και έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε τα πρότυπα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας  με τις μετρήσεις τού τότε ΠΕΧΩΔΕ, για να φανεί πως χιλιάδες άνθρωποι  πέθαναν ( και δυστυχώς εξακολουθούν πεθαίνουν ακόμη) από την ατμοσφαιρική ρύπανση. Και τότε όλοι έπεσαν από τα σύννεφα…»

Συμπέρασμα: όχι άλλα κροκοδείλια (και λοιπά) δάκρυα. Καιρός για δράση…