Ο λιμενοβραχίονας

Η επιχειρηματική -αλλά και προσωπική- επιτυχία έρχεται έπειτα από μακρά και επίμονη προσπάθεια. Επιπλέον, η καλύτερη θωράκιση της επιχείρησης έναντι των κινδύνων, είναι οι άνθρωποί της.

Ένας σοφός γέρος, περπατούσε στην παραλία με τον εγγονό του. Όταν πλησίασαν στο λιμάνι, το παιδί σταμάτησε. Άρχισε να παρατηρεί προσεκτικά τον τεράστιο λιμενοβραχίονα. Ήταν φτιαγμένος από ισχυρό τσιμέντο και χοντρά σίδερα. Παρ’ όλα αυτά, υπήρχε μια ρωγμή καθ’ όλο το μήκος του.

“Κοίταξε εκεί παππού!” φώναξε ο μικρός. “Το τσιμέντο έχει σπάσει! Πώς είναι δυνατόν;”

“Όπως βλέπεις είναι δυνατόν. Πώς πιστεύεις ότι έγινε αυτό;” τον ρώτησε ο παππούς του.
Το αγόρι σκέφτηκε για λίγο, και απάντησε ότι το κύμα ήταν αυτό που ράγισε το λιμενοβραχίονα.

“Πολύ σωστά!” απάντησε ο γέρος. Και συνέχισε: “Πρόσεξε όμως μια λεπτομέρεια: αυτό δεν έγινε από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάστηκε πολύς χρόνος, συνεχής προσπάθεια και μεγάλη επιμονή ώσπου το κύμα να καταφέρει αυτό το αποτέλεσμα”.

Συνέχισαν να περπατούν. Βρήκαν ένα πέρασμα, και ανέβηκαν στην κορυφή του λιμενοβραχίονα. Από εκεί φαινόταν η εξωτερική πλευρά του. Σ’ εκείνη την πλευρά λοιπόν, ήταν αραδιασμένες μεγάλες πέτρες, σε όλο το μήκος του. Το κάτω μέρος τους εδραζόταν στον πυθμένα της θάλασσας, στη βάση του τοιχίου. Βαθμιαία ανέβαιναν έξω από την επιφάνεια του νερού, μέχρι σχεδόν τη μέση του λιμενοβραχίονα. Εκείνη την ημέρα είχε αρκετό αέρα, και τα κύματα έσκαγαν με ορμή στις πέτρες. Εκεί σκορπίζονταν, σχηματίζοντας ρυάκια που κυλούσαν πίσω στη θάλασσα, ενώ το υπόλοιπο νερό, σε σταγόνες πια, ανέβαινε ψηλά ακολουθώντας τις χορευτικές κινήσεις του ανέμου.

“Τι παρατηρείς εδώ;” ρώτησε ο γέροντας το παιδί.
Και εκείνο αποκρίθηκε: “Τα κύματα να σπάνε πάνω στις πέτρες, παππού…”
“Έτσι ακριβώς γιε μου. Όσο δυνατός και αν είναι ο τοίχος, χρειάζεται αυτές τις πέτρες, που είναι η ασπίδα του απέναντι στην ορμή της θάλασσας. Η κάθε μια από αυτές αντιστέκεται σε ένα μικρό μέρος του μεγάλου κύματος. Μόνη της δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει, όλες μαζί όμως το μετατρέπουν σε μικρά ρυάκια, και σταγόνες νερού, κι έτσι προστατεύουν τον τοίχο του λιμανιού, που με τη σειρά του προστατεύει τα πλοία που είναι μέσα…”

Είχε αρχίσει να σουρουπώνει, κι έτσι πήραν το δρόμο του γυρισμού.

Δυο μαθήματα για τις επιχειρήσεις

Οι επιχειρήσεις είναι κατ’ εξοχήν έμπειρες από φουρτούνες. Τον περισσότερο καιρό παλεύουν με τα κύματα, και διαρκώς δίνουν τον αγώνα της επιβίωσης. Θα μπορούσε κανείς να βγάλει δυο συμπεράσματα που έχουν άμεση εφαρμογή στην επιτυχημένη πορεία τους.

Πρώτον:

Η “επιτυχία”, όπως κι αν αυτή ορίζεται σε κάθε περίπτωση, δεν έρχεται εν μια νυκτί. Χρειάζεται μεθοδικότητα, χρόνος, προσπάθεια και επιμονή. Τα κύματα δε σχηματίζουν τη ρωγμή στο τσιμέντο από τη μια μέρα στην άλλη.

Δεύτερον:

Η κάθε επιχείρηση, όσο μεγάλη και ισχυρή κι αν είναι, όσους πόρους κι αν διαθέτει, κάποια στιγμή θα ραγίσει. Εκτός κι αν χρησιμοποιήσει τη δύναμη του πλέον πολύτιμου πόρου της. Των ανθρώπων της. Αυτοί είναι εκείνοι που τη θωρακίζουν απέναντι στους κινδύνους. Γιατί οι κίνδυνοι είναι αναπόφευκτοι. Καθημερινοί. Καταστροφικοί. Και διαχέονται αποτελεσματικά από εκείνους που τους αντιμετωπίζουν ευθέως: τους εργαζομένους. Από τον καθένα ξεχωριστά και όλους και όλες μαζί συνολικά. Αρκεί να έχουν εμψυχωθεί από μια φωτισμένη ηγεσία.

Ο Σταμάτης Παππάς, MEng/MBA, είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων