Can’t Help Myself: Ένα δυστοπικό έργο τέχνης που μας υπενθυμίζει την «τραγικότητα» της σύγχρονης ζωής

Viral έχει γίνει τις τελευταίες μέρες στο διαδίκτυο ένα έργο τέχνης, το οποίο δημιουργήθηκε με σκοπό να προβληματίσει. Και το κάνει όσο κανένα άλλο.

Το έργο ονομάζεται «Can’t Help Myself» και μπορεί να έχει «πεθάνει» από το 2019, ωστόσο πλέον είναι πολύ πιο διάσημο απ’ ότι ήταν όταν βρισκόταν εν ζωή.

Αποτελείται από έναν «βραχίονα ρομπότ». Δημιουργήθηκε προγραμματισμένο να προσπαθεί να συγκρατεί το υδραυλικό υγρό που διαρρέει συνεχώς και χρειάζεται για να συνεχίσει να λειτουργεί.

Εάν ξεφύγει πάρα πολύ υγρό, το οποίο μοιάζει με αίμα, θα «πεθάνει», μεταφορικά πάντα, συμβολίζοντας τον αγώνα για την επιβίωση.

@ikismixo I think this is my favorite piece of art… #greenscreenvideo #canthelpmyself #deppresiøn #sad #art ♬ Exit Music (For A Film) – Radiohead

Δείτε το…

Το σκεπτικό πίσω από τη δημιουργία του έργου

Σε αυτό το έργο που ανατέθηκε για το Μουσείο Guggenheim, οι Sun Yuan & Peng Yu χρησιμοποιούν ένα βιομηχανικό ρομπότ, με αισθητήρες οπτικής αναγνώρισης και συστήματα λογισμικού, για να εξετάσουν την ολοένα και πιο αυτοματοποιημένη παγκόσμια πραγματικότητα, στην οποία οι περιοχές ελέγχονται μηχανικά και η σχέση μεταξύ ανθρώπων και μηχανών αλλάζει γρήγορα. Τοποθετημένο πίσω από διαφανείς ακρυλικούς τοίχους, το ρομπότ τους έχει ένα συγκεκριμένο καθήκον, να περιορίζει ένα παχύρρευστο, βαθύ κόκκινο υγρό σε μια προκαθορισμένη περιοχή. Όταν οι αισθητήρες ανιχνεύσουν ότι το υγρό έχει παρεκκλίνει πολύ [σσ: από την προσχεδιασμένη περιοχή], ο βραχίονας το φτυαρίζει μανιωδώς στη θέση του, αφήνοντας μουτζούρες στο έδαφος και πιτσιλιές στους γύρω τοίχους.

Η ιδέα να χρησιμοποιήσουν ένα ρομπότ προήλθε από την αρχική επιθυμία των καλλιτεχνών να δοκιμάσουν τι θα μπορούσε ενδεχομένως να αντικαταστήσει τη θέληση ενός καλλιτέχνη στη δημιουργία ενός έργου και πώς θα μπορούσαν να το κάνουν με μια μηχανή. Τροποποίησαν έναν ρομποτικό βραχίονα, που βλέπουμε συχνά σε γραμμές παραγωγής, όπως αυτές της αυτοκινητοβιομηχανίας, τοποθετώντας ένα ειδικά σχεδιασμένο φτυάρι στο μπροστινό μέρος του. Σε συνεργασία με δύο μηχανικούς ρομποτικής, οι Sun Yuan & Peng Yu σχεδίασαν μια σειρά από τριανταδύο κινήσεις για την εκτέλεση του μηχανήματος. Τα ονόματά τους για αυτές τις κινήσεις, όπως «scratch an itch», «bow and shake» και «ass shake», αντικατοπτρίζουν την πρόθεση των καλλιτεχνών να εμψυχώσουν μια μηχανή. Μέσα από τα ακρυλικά χωρίσματα που μοιάζουν με κλουβί που την απομονώνουν στον χώρο της γκαλερί, η μηχανή φαίνεται να αποκτά συνείδηση ​​και να μεταμορφώνεται σε μια μορφή ζωής που έχει συλληφθεί και περιοριστεί στο χώρο. Ταυτόχρονα, για τους θεατές η δυνητικά απόκοσμη ικανοποίηση της παρακολούθησης της συνεχούς δράσης του ρομπότ προκαλεί μια αίσθηση ηδονοβλεψίας και ενθουσιασμού, σε αντίθεση με συγκινήσεις ή σασπένς. Σε αυτή την περίπτωση, ποιος είναι πιο ευάλωτος: ο άνθρωπος που κατασκεύασε τη μηχανή ή η μηχανή που ελέγχεται από έναν άνθρωπο;

Τι συμβολίζει;

Σύμφωνα με την παρουσίαση του έργου στο μουσείο Guggenheim, σκοπός των Sun Yuan και Peng Yu ήταν να καυτηριάσουν το θέμα της χρήσης της τεχνολογίας στη σύγχρονη εποχή, στο πλαίσιο ζητημάτων όπως η μετανάστευση, ο έλεγχος των συνόρων, αλλά και η σχέση μεταξύ ανθρώπων και μηχανών:

Οι Sun Yuan και Peng Yu είναι γνωστοί για τη χρήση σκοτεινού χιούμορ για την αντιμετώπιση αμφιλεγόμενων θεμάτων και ο ατελείωτος, επαναλαμβανόμενος χορός του ρομπότ παρουσιάζει μια παράλογη, Σισύφεια άποψη για τα σύγχρονα ζητήματα που αφορούν τη μετανάστευση και την κυριαρχία. Ωστόσο, τα σημάδια που μοιάζουν με κηλίδες αίματος που συσσωρεύονται γύρω του φέρνουν στο μυαλό τη βία που προκύπτει από την επιτήρηση και τη φύλαξη των συνοριακών ζωνών. Τέτοιες σπλαχνικές ενώσεις εφιστούν την προσοχή στις συνέπειες του αυταρχισμού που καθοδηγείται από ορισμένες πολιτικές ατζέντες που επιδιώκουν να χαράξουν περισσότερα σύνορα μεταξύ τόπων και πολιτισμών και στην αυξανόμενη χρήση της τεχνολογίας για την παρακολούθηση του περιβάλλοντος μας.

Παρόλα αυτά οι ισχυρισμοί πως το ρομπότ ήταν προγραμματισμένο και καταδικασμένο να προσπαθεί να επιβιώσει, συλλέγοντας υγρό που διέρρεε από αυτό, είναι ψευδείς. Το υγρό γύρω από το έργο τέχνης δεν έχει καμία σχέση με τη λειτουργία ή την επιβίωση του ρομπότ, ούτε διαρρέει από αυτό ώστε να έχει ανάγκη να το συλλέξει για να επιβιώσει.