Πώς θα κερδηθεί ο πόλεμος της Ουκρανίας σε βάθος χρόνου

Η Ουκρανία κέρδισε τον σύντομο πόλεμο. Τα ευκίνητα και πολυμήχανα, ουκρανικά στρατεύματά προκάλεσαν τρομερές απώλειες και ματαίωσαν τα ρωσικά σχέδια για κατάληψη του Κιέβου. Τώρα έρχεται ο μακρύς πόλεμος. Θα καταναλώσει όπλα, ζωές και χρήματα έως ότου η μία πλευρά χάσει τη θέληση να πολεμάει. Μέχρι στιγμής, αυτός είναι ένας πόλεμος που κερδίζει η Ρωσία.

Τις τελευταίες ημέρες οι δυνάμεις της κατέλαβαν την ανατολική πόλη Σεβεροντόνετσκ. Προελάυνουν στο Λισιτσάνσκ και ενδέχεται σύντομα να ελέγχουν όλη την επαρχία Λουχάνσκ. Απειλούν επίσης το Σλοβιάνσκ, στα βόρεια της διπλανής επαρχίας, Ντόνετσκ. Οι Ουκρανοί ηγέτες λένε ότι έχουν έλλειψη οπλισμού και στερούνται πυρομαχικών. Η κυβέρνησή τους υπολογίζει ότι έως και 200 ​Ουκρανοί στρατιώτες πεθαίνουν κάθε μέρα.

Ευτυχώς για την Ουκρανία, αυτό δεν είναι το τέλος. Η ρωσική προέλαση είναι αργή και δαπανηρή. Με όπλα νατοϊκής ποιότητας, νέες τακτικές και αρκετή οικονομική βοήθεια, η Ουκρανία έχει όλες τις πιθανότητες να αναγκάσει τις ρωσικές στρατιές σε υποχώρηση. Ακόμα κι αν είναι δύσκολο να ανακτηθεί το χαμένο έδαφος, η Ουκρανία μπορεί να αποδείξει τη ματαιότητα της εκστρατείας του Βλαντιμίρ Πούτιν και να αναδειχθεί σε ένα δημοκρατικό δυτικότροπο κράτος. Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται συνεχής υποστήριξη. Και αυτό είναι ακόμα αμφίβολο.

Εκ πρώτης όψεως, ένας μακρύς πόλεμος ευνοεί τη Ρωσία. Και οι δύο πλευρές χρησιμοποιούν τεράστιες ποσότητες πυρομαχικών, αλλά η Ρωσία έχει πολύ περισσότερα. Η ρωσική οικονομία είναι πολύ μεγαλύτερη από την ουκρανική και σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Επιδιώκοντας τη νίκη, η Ρωσία είναι πρόθυμη να τρομοκρατήσει και να αποθαρρύνει τους Ουκρανούς διαπράττοντας εγκλήματα πολέμου, όπως έκανε χτυπώντας ένα εμπορικό κέντρο στο Κρεμεντσούκ αυτή την εβδομάδα. Εάν χρειαστεί, ο κ. Πούτιν θα επιβάλει οδυνηρά δεινά ακόμη και στους δικούς του ανθρώπους.

Ωστόσο, ο μακροχρόνιος πόλεμος δεν χρειάζεται να διεξαχθεί με τους όρους του κ. Πούτιν. Δυνητικά, η Ουκρανία έχει τεράστιο αριθμό ψυχομένων μαχητών. Μπορεί να τροφοδοτείται από την αμυντική βιομηχανία της Δύσης. Το 2020, πριν από τις κυρώσεις, οι οικονομίες των χωρών του ΝΑΤΟ ήταν συνολικά πάνω από δέκα φορές μεγαλύτερες από την ρωσική οικονομία.

Η ανατροπή της Ουκρανίας ξεκινά στο πεδίο της μάχης, σταματώντας και αναστρέφοντας τη ρωσική προέλαση. Οι στρατηγοί του κ. Πούτιν θα συνεχίσουν να έχουν περισσότερα όπλα, αλλά τα εξελιγμένα συστήματα του ΝΑΤΟ που φτάνουν τώρα έχουν μεγαλύτερα βεληνεκή και μεγαλύτερη ακρίβεια. Με την υιοθέτηση τακτικών που επινοήθηκαν στον Ψυχρό Πόλεμο, όταν και το ΝΑΤΟ ήταν πιο αδύναμο από τον Κόκκινο Στρατό, η Ουκρανία θα πρέπει να είναι σε θέση να καταστρέψει ρωσικές  θέσεις διοίκησης και αποθήκες ανεφοδιασμού. Η Ουκρανία σημείωσε επιτυχία στις 30 Ιουνίου, όταν χρησιμοποίησε όπλα του ΝΑΤΟ για να εκδιώξει τις ρωσικές δυνάμεις από το Φιδονήσι, ένα στρατηγικό έρεισμα στη Μαύρη Θάλασσα. Θα πρέπει να στοχεύει στο να επιβάλει ένα «επώδυνο αδιέξοδο», στο οποίο θα ανακαταλάβει σημαντικά εδάφη με παρόμοια συμβολική αξία, όπως η πόλη Χερσώνα, επιβάλλοντας ταυτόχρονα βαρύ τίμημα στη Ρωσία.

Εάν η Ρωσία αρχίσει να χάνει έδαφος στο πεδίο της μάχης, διαφωνίες και εσωτερικές διαμάχες μπορεί να εξαπλωθούν στο Κρεμλίνο. Οι δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών πιστεύουν ότι οι υφιστάμενοι του κ. Πούτιν τον κρατάνε στο σκοτάδι. Έχει τη συνήθεια να αντικαθιστά τους διοικητές του, συμπεριλαμβανομένου, σύμφωνα με πληροφορίες, του στρατηγού Αλεξάντερ Ντβόρνικοφ, που μετατέθηκε στο μέτωπο μετά τις πρώτες χαοτικές εβδομάδες της εισβολής. Η Δύση μπορεί να αυξήσει το κόστος ενός μακροχρόνιου πολέμου για τη Ρωσία συνεχίζοντας να επιβάλλει κυρώσεις, οι οποίες απειλούν να προκαλέσουν μόνιμη βλάβη στη ρωσική οικονομία. Μπορεί να απομακρύνει τις ρωσικές ελίτ από τον κ. Πούτιν καλωσορίζοντας διαφωνούντες από επιχειρηματικούς και πολιτικούς κύκλους και ενθαρρύνοντάς τους να δουν ότι η χώρα τους δεν πρέπει να υπονομεύει το μέλλον της σε μια άσκοπη και δαπανηρή εκστρατεία.

Θα παραμείνει η Δύση σε όλη τη διάρκεια αυτής της πορείας; Σε μια σύνοδο κορυφής στις 23 Ιουνίου, η Ευρωπαϊκή Ένωση απένειμε στην Ουκρανία το καθεστώς υποψήφιας χώρας, υποσχόμενη ένα βαθύ επίπεδο δέσμευσης για την επόμενη δεκαετία. Σε μια άλλη σύνοδο κορυφής στη Γερμανία, αυτή την εβδομάδα, οι G7 επιβεβαίωσαν και ενίσχυσαν τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Και σε μια Τρίτη σύνοδο στη Μαδρίτη, το ΝΑΤΟ αναγνώρισε τη ρωσική απειλή αυξάνοντας ουσιαστικά την παρουσία του στην ανατολική πτέρυγα της συμμαχίας.

Ωστόσο, η Ουκρανία είναι βαρύ φορτίο. Οι δυτικές αμυντικές βιομηχανίες είναι ισχυρές, αλλά έχουν πρόβλημα να παράγουν μεγάλους όγκους, ειδικά πυρομαχικών. Η κυβέρνηση της Ουκρανίας έχει μηνιαίο έλλειμμα 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων και η χώρα θα χρειαστεί ανοικοδόμηση μετά τον πόλεμο. Η δημόσια υποστήριξη για την Ουκρανία στη Δύση θα υποστεί πλήθος πιέσεων, από τον πληθωρισμό έως τις εκλογές – συμπεριλαμβανομένης, ακόμη και μέσα στο 2023, της προεκλογικής εκστρατείας στην Αμερική που μπορεί να περιλαμβάνει μια προεδρική υποψηφιότητα από τον Ουκρανοφοβικό θαυμαστή του Πούτιν, τον Ντόναλντ Τραμπ.

Και το παγκόσμιο κόστος ενός μακροχρόνιου πολέμου θα αυξηθεί. Ο κ. Πούτιν έχει μπλοκάρει τις εξαγωγές σιτηρών και ηλιέλαιου από τα λιμάνια της Ουκρανίας, κάτι που θα προκαλέσει αναταραχή και πείνα στις φτωχότερες χώρες που εισάγουν αυτά τα προϊόντα. Φαίνεται ότι προσπαθεί να δημιουργήσει ελλείψεις φυσικού αερίου στην ΕΕ αυτό το χειμώνα, εμποδίζοντας τα μέλη να δημιουργήσουν αποθέματα το καλοκαίρι. Εάν η ενότητα καταρρεύσει λόγω της ενέργειας, καθώς τα κράτη μέλη της ΕΕ συσσωρεύουν φυσικό αέριο, θα πάθει το ίδιο και για την Ουκρανία. Τα πράγματα θα περιπλακούν περαιτέρω, εφόσον τα μέλη του ΝΑΤΟ ανησυχούν ότι εάν η Ουκρανία πάρει το πάνω χέρι, ο κ. Πούτιν θα κλιμακώσει. Αυτό θα μπορούσε να τους παρασύρει σε έναν καταστροφικό πόλεμο με τη Ρωσία.

Μπορείτε να καταλάβετε που το πάει ο κ. Πούτιν. Θα πάρει όσο περισσότερο έδαφος μπορεί από την Ουκρανία, θα κηρύξει τη νίκη και στη συνέχεια θα καλέσει τα δυτικά έθνη να επιβάλουν τους όρους του στην Ουκρανία. Σε αντάλλαγμα, δεν θα υποβάλει τον υπόλοιπο κόσμο στην καταστροφή, την πείνα, το κρύο και την απειλή του πυρηνικού Αρμαγεδδώνα.

Η αποδοχή αυτής της συμφωνίας θα ήταν πολύ λάθος υπολογισμός. Η Ουκρανία θα αντιμετωπίζει μόνιμη ρωσική επιθετικότητα. Όσο περισσότερο πιστεύει ο κ. Πούτιν ότι πέτυχε στην Ουκρανία, τόσο πιο μαχητικός θα γίνει. Εξέθεσε τις φιλοδοξίες του σε μια ομιλία αυτόν τον μήνα, μειδιώντας καθώς μιλούσε για το πώς ο Μέγας Πέτρος κατέλαβε μέρη της Σουηδίας. Θα πολεμήσει αύριο με ό,τι όπλα λειτουργούν για αυτόν σήμερα. Αυτό σημαίνει προκαλώντας εγκλήματα πολέμου, πραγματοποιώντας πυρηνικές απειλές, λιμοκτονώντας τον κόσμο και παγώνοντας την Ευρώπη.

Ο καλύτερος τρόπος για να αποτραπεί ο επόμενος πόλεμος είναι η νίκη στον τωρινό. Οι ηγέτες πρέπει να εξηγήσουν στον λαό τους ότι δεν υπερασπίζονται μόνο αφηρημένες αρχές στην Ουκρανία, αλλά το πιο θεμελιώδες συμφέρον τους: τη δική τους ασφάλεια. Η ΕΕ πρέπει να στηρίξει τις ενεργειακές της αγορές, ώστε να μην καταρρεύσουν τον ερχόμενο χειμώνα. Η Ουκρανία πρέπει να λάβει περισσότερα όπλα. Ο κίνδυνος κλιμάκωσης σήμερα είναι υπαρκτός, αλλά εάν επιβληθεί μια κακή ειρήνη στην Ουκρανία, οι πυρηνικές απειλές του κ. Πούτιν δεν θα σταματήσουν. Θα γίνει απλά πιο επικίνδυνος, ειδικά εάν οι συμβατικές δυνάμεις της Ρωσίας βρεθούν σε μειονεκτική θέση.

Στον μακροχρόνιο πόλεμο οι απλοί Ρώσοι θα υποφέρουν και οι Ουκρανοί θα υποστούν ανείπωτο πόνο για τη ματαιοδοξία του κ. Πούτιν. Η επικράτηση στον πόλεμο αυτό σημαίνει συγκέντρωση πόρων και ενίσχυση της Ουκρανίας ως βιώσιμης, κυρίαρχης, δυτικής χώρας – κάτι που ποθεί ο γενναίος λαός της. Η Ουκρανία και οι υποστηρικτές της έχουν τους άνδρες, τα χρήματα και τα υλικά για να νικήσουν τον κ. Πούτιν. Έχουν, όμως, όλοι τη θέληση;