Γιούργκεν Κλοπ: Τι μας διδάσκει η παραίτησή του από την Λίβερπουλ για τα όρια των CEOs

Μπορεί οι γνώσεις να είναι πολλές. Το ίδιο και η συσσωρευμένη εμπειρία χρόνων. Όμως ο Γιούργκεν Κλοπ, ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής που μετεξελίχθηκε σε μάνατζερ ποδοσφαίρου, δηλώνει ότι υπάρχει μια παράμετρος που δεν μπορεί ούτε να μετρηθεί ούτε να αποτιμηθεί με αντικειμενικό τρόπο: Η ενέργεια. Και αυτή η ενέργεια – η μάλλον η έλλειψή της – ήταν που τον οδήγησε τελικά στην έξοδο από την Λίβερπουλ.

Ο Γιούργκεν Κλοπ ήρθε να (μας) υπενθυμίσει πως τίποτα δεν κρατάει για πάντα

Όπως αναφέρει ο Economist, προς γενική έκπληξη ο Κλοπ ανακοίνωσε στις 26 Ιανουαρίου ότι θα αποχωρήσει από τη θέση του προπονητή της ποδοσφαιρικής ομάδας της Λίβερπουλ αργότερα φέτος. Η ομάδα του ηγείται της αγγλικής Πρέμιερ Λιγκ, της διοργάνωσης με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση στο πιο δημοφιλές άθλημα στον κόσμο. Η δουλειά του είναι ασφαλής -το συμβόλαιό του δεν λήγει μέχρι το 2026- και ο ίδιος ισχυρίζεται ότι εξακολουθεί να την αγαπά. Αλλά μετά από οκτώ χρόνια στον ρόλο αυτό, και περισσότερα στη διοίκηση, έχει ξεμείνει από ενέργεια. Όπως το έθεσε ο ίδιος, οι πόροι του είναι πεπερασμένοι.

Ο Κλοπ δεν είναι μόνος

Και ο Κλοπ δεν είναι το πρώτο πρόσωπο υψηλού προφίλ που παίρνει μια τέτοια απόφαση. Τον Ιανουάριο του 2023 η Τζασίντα Άρντερν είχε παραιτηθεί από πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας,  λέγοντας ότι δεν είχε πλέον αρκετές δυνάμεις για να κάνει τη δουλειά. Αλλά και ο Τζεφ Κίντλερ επικαλέστηκε τις ακραίες απαιτήσεις του ρόλου του όταν σταμάτησε να είναι το αφεντικό της φαρμακοβιομηχανίας Pfizer το 2010, λέγοντας ότι ανυπομονούσε να γεμίσει τις μπαταρίες του.

Αν και αφοπλιστικά ειλικρινείς, τέτοιες παραδοχές είναι σπάνιες από κάποιον που ηγείται ενός σημαντικού θεσμού ή οργανισμού. Οι αναφορές στην ενέργεια ή την έλλειψή της είναι σπάνιες, παρά το γεγονός ότι ο δυναμισμός, η ικανότητα και η φιλοδοξία αποτελούν απαραίτητα χαρακτηριστικά για έναν δυναμικό, ηγετικό χαρακτήρα. «Οι άνθρωποι με υψηλές επιδόσεις έχουν προετοιμάσει τα email τους και έχουν κάνει την πρωινή τους γυμναστική πριν ακόμα ανατείλει ο ήλιος. Δεν ακυρώνουν το πρωινό τους επειδή νιώθουν λίγο κουρασμένοι- σίγουρα δεν το παραδέχονται. Είναι λιγότερο πιθανό να αποκοιμηθούν στη μέση του απογεύματος», σημειώνει ο Economist. Και όσο υψηλότερα ανεβαίνει κανείς σε μια ιεραρχική πυραμίδα, τόσο πιο απαιτητικές γίνονται οι διευθυντικές θέσεις.

Στην πρίζα

Κατά το βρετανικό περιοδικό, «το αφεντικό πρέπει να δείχνει τακτικά το πρόσωπό του στους υπαλλήλους, και δεν μπορεί να είναι το πρόσωπο κάποιου που μοιάζει σαν να μην έχει κοιμηθεί για δύο εβδομάδες. Πρέπει να προσδίδει ενέργεια στο διοικητικό συμβούλιο, να συναντά επενδυτές, να συμμετέχει σε ατελείωτες εκδηλώσεις δικτύωσης και να βρίσκει χρόνο για πραγματική δουλειά. Είναι εξαντλητικό να το σκέφτεσαι, πόσο μάλλον να το κάνεις.»

Βεβαίως, οι σωματικές απαιτήσεις αυτών των θέσεων εργασίας σημαίνουν ότι ορισμένοι τύποι ανθρώπων έχουν πλεονέκτημα έναντι άλλων. «Το να μην έχετε πολλές άλλες απαιτήσεις από τον χρόνο σας βοηθάει, κάτι που τείνει να είναι κακό για τις γυναίκες, οι οποίες επωμίζονται περισσότερες δουλειές και καθήκοντα φροντίδας στο σπίτι από ό,τι οι άνδρες».

Η εξωστρέφεια προσφέρει ένα πλεονέκτημα όσον αφορά την ισχύ. Μια έρευνα σχετικά με τη χρήση του χρόνου των διευθυντών από το 2017, που διεξήχθη από την Oriana Bandiera της London School of Economics και τους συν-συγγραφείς της, διαπίστωσε ότι τα αφεντικά ξοδεύουν το 70% του χρόνου τους αλληλεπιδρώντας με συναδέλφους, πελάτες κλπ. «Αν είστε το είδος του ανθρώπου που αντλεί ενέργεια από το να περνάει χρόνο με άλλους ανθρώπους, αυτό είναι σαν να είστε συνέχεια ένα τηλέφωνο σε φόρτιση. Αν είστε εσωστρεφής και βρίσκετε τους άλλους ανθρώπους εξαντλητικούς, η μπαταρία σας θα είναι κοντά στο 1% και είναι θέμα χρόνου να κλείσετε εντελώς», σημειώνει ο Economist.

Στον δρόμο του κ. Κλοπ

Όσο για εκείνους που δεν τα πάνε και τόσο καλά με τη συνεχή ένταση; Κάποιες απλές συνήθειες, όπως η πρωινή γυμναστική, ένας υπνάκος το απόγευμα και μια ξεκούραστη βραδιά με οκτώ γεμάτες ώρες ύπνου, μπορούν να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη αντοχή και πνευματική διαύγεια.

Αν τίποτα από αυτά δεν πιάσει, οι μπαταρίες αδειάζουν. Και έτσι μπορεί κανείς να καταλάβει τον ρόλο που ο Κλοπ αποφάσισε να εξαφανιστεί, ξαφνικά, από τα φώτα της δημοσιότητας.