Economist: Το μάθημα ιστορίας που όλοι οι επενδυτές πρέπει να λάβουν

Έχουν περάσει λιγότερο από δύο μήνες από την έναρξη του 2024 και ήδη η Wall Street δίνει σημαντικά κέρδη. Ο δείκτης S&P 500 των μεγάλων αμερικανικών εταιρειών σημειώνει άνοδο κατά 6% και έχει ξεπεράσει τις 5.000 μονάδες για πρώτη φορά στην ιστορία του, λόγω της φρενίτιδας για τους τεχνολογικούς κολοσσούς, όπως η Meta και η Nvidia. Ο Nikkei 225 της Ιαπωνίας είναι πολύ κοντά στο να περάσει το δικό του ρεκόρ, το οποίο σημειώθηκε το 1989.

Αυτή η εικόνα, αναβίωσε μια παλιά συζήτηση: θα έπρεπε οι επενδυτές να τοποθετούνται στις μετοχές;

Goldman Sachs: Στις 5.200 μονάδες ανεβάζει τον πήχη για τον S&P

Σε αυτό το ερώτημα επιχειρεί να απαντήσει ο Economist, αναζητώντας σχετικές έρευνες στους οικονομικούς κύκλους. Μία άποψη που διατυπώθηκε τον Οκτώβριο από τους Aizhan Anarkulova, Scott Cederburg και Michael O’Doherty, μια τριάδα ακαδημαϊκών, τάσσεται υπέρ ενός χαρτοφυλακίου 100% μετοχών.

Μια προσέγγιση που έρχεται σε αντίθεση με τις μακροχρόνιες συμβουλές, οι οποίες υποδηλώνουν ότι ένας συνδυασμός μετοχών και ομολόγων είναι καλύτερος για τους περισσότερους επενδυτές.

Ένα χαρτοφυλάκιο που αποτελείται αποκλειστικά από μετοχές (αν και μισές αμερικανικές και μισές παγκόσμιες) είναι πιθανό να ξεπεράσει τη διαφοροποιημένη προσέγγιση, υποστηρίζουν οι συγγραφείς (το συμπέρασμα βασίζεται σε δεδομένα που χρονολογούνται από το 1890).

Αν και η ιδέα μπορεί να ακούγεται παράλογη, η προοπτική των απλών επενδυτών που χρησιμοποιούν τα περιουσιακά τους στοιχεία για την αγορά κατοικίας θεωρείται φυσιολογική. Κάποιοι υποστηρίζουν μια παρόμοια προσέγγιση στο χρηματιστήριο.

Ο Ian Ayres και ο Barry Nalebuff, και οι δύο στο Πανεπιστήμιο Yale, έχουν σημειώσει προηγουμένως ότι οι νέοι θα κερδίσουν τα μέγιστα από τη μακροπρόθεσμη σύνθετη επίδραση της αύξησης του κεφαλαίου, αλλά έχουν τα λιγότερα να επενδύσουν. Έτσι, το δίδυμο υποστήριξε ότι οι νέοι θα πρέπει να δανείζονται για να αγοράσουν μετοχές, πριν προχωρήσουν σε απομόχλευση και διαφοροποίηση αργότερα στη ζωή τους.

Η άλλη όψη

Στον αντίποδα βρίσκεται ο Cliff Asness, ιδρυτής της aqr Capital Management, ενός hedge fund. Συμφωνεί ότι ένα χαρτοφυλάκιο μετοχών έχει υψηλότερη αναμενόμενη απόδοση από ένα χαρτοφυλάκιο μετοχών και ομολόγων. Ωστόσο, υποστηρίζει ότι ενδέχεται να μην έχει υψηλότερη απόδοση με βάση τον κίνδυνο που αναλαμβάνει κανείς.

Για τους επενδυτές που μπορούν να χρησιμοποιήσουν μόχλευση, ο κ. Asness υποστηρίζει ότι είναι καλύτερο να επιλέξουν ένα χαρτοφυλάκιο με την καλύτερη ισορροπία κινδύνου και ανταμοιβής και στη συνέχεια να δανειστούν για να επενδύσουν σε μεγαλύτερο μέρος του.

Έχει υποστηρίξει στο παρελθόν ότι αυτή η στρατηγική μπορεί να επιτύχει υψηλότερη απόδοση από ένα χαρτοφυλάκιο που αποτελείται εξ ολοκλήρου από μετοχές, με την ίδια μεταβλητότητα. Ακόμη και για εκείνους που δεν μπορούν εύκολα να δανειστούν, μια κατανομή 100% ιδίων κεφαλαίων μπορεί να μην προσφέρει την καλύτερη απόδοση με βάση τον κίνδυνο που θέλουν να αναλάβουν οι επενδυτές.

Η βέλτιστη πρακτική

Το πρόβλημα όταν αποφασίζει κανείς μεταξύ μιας κατανομής ιδίων κεφαλαίων 60%, 100% ή ακόμα και 200% είναι ότι η ιστορία των χρηματοπιστωτικών αγορών είναι πολύ σύντομη. Τα επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές βασίζονται – είτε ρητά είτε με άλλο τρόπο – σε μια κρίση σχετικά με την απόδοση των μετοχών και άλλων περιουσιακών στοιχείων σε πολύ μακροπρόθεσμη βάση. Και το μεγαλύτερο μέρος της έρευνας που διαπιστώνει ότι οι μετοχές υπερτερούν των άλλων δικαιωμάτων προαίρεσης αναφέρονται στο ιστορικό τους από τα τέλη του 19ου αιώνα ή ακόμη και στις αρχές του 20ού αιώνα.

Αν και αυτό μπορεί να ακούγεται σαν μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι μια μη ικανοποιητικά μικρή ποσότητα δεδομένων για έναν νέο επενδυτή που σκέφτεται πώς να επενδύσει για το υπόλοιπο της επαγγελματικής του ζωής, μια περίοδο ίσως μισού αιώνα. Για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, οι περισσότερες έρευνες χρησιμοποιούν κυλιόμενες περιόδους που επικαλύπτονται μεταξύ τους, προκειμένου να δημιουργηθούν εκατοντάδες ή χιλιάδες σημεία δεδομένων. Επειδή όμως επικαλύπτονται, τα δεδομένα δεν είναι στατιστικά ανεξάρτητα, μειώνοντας την αξία τους εάν χρησιμοποιούνται για προβλέψεις.

Επιπλέον, όταν οι ερευνητές έχουν μια ακόμη πιο μακροπρόθεσμη άποψη, η εικόνα μπορεί να φαίνεται διαφορετική. Η ανάλυση που δημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο από τον Edward McQuarrie του Πανεπιστημίου Santa Clara εξετάζει δεδομένα για μετοχές και ομόλογα που χρονολογούνται από τα τέλη του 18ου αιώνα. Διαπιστώνει ότι οι μετοχές δεν είχαν σταθερά καλύτερες επιδόσεις από τα ομόλογα μεταξύ 1792 και 1941. Πράγματι, υπήρξαν δεκαετίες όπου τα ομόλογα είχαν καλύτερη απόδοση από τις μετοχές.

Σύμφωνα πάντα με τον Economist, η ιδέα της χρήσης δεδομένων από μια τόσο μακρινή εποχή για την ενημέρωση επενδυτικών αποφάσεων σήμερα μπορεί να φαίνεται ελαφρώς γελοία, αναφέρει ο Economist. Σε τελική ανάλυση, η χρηματοδότηση έχει αλλάξει αμέτρητα από το 1941, για να μην αναφέρουμε από το 1792. Ωστόσο, μέχρι το 2074, η χρηματοδότηση θα είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα είναι πολύ διαφορετική από την πρόσφατη εποχή της ανεξέλεγκτης υπεραπόδοσης του χρηματιστηρίου. Εκτός από τον μετρήσιμο κίνδυνο, οι επενδυτές πρέπει να αντιμετωπίσουν μια άγνωστη αβεβαιότητα.

Οι υποστηρικτές της διαφοροποίησης αντιμετωπίζουν προβλήματα όταν οι μετοχές βρίσκονται στη μέση ενός ράλι, καθώς μια προσεκτική προσέγγιση μπορεί να φαίνεται επιφυλακτική. Ωστόσο, η οικονομική ιστορία -τόσο η έλλειψη πρόσφατων στοιχείων σχετικά με τις σχετικές αποδόσεις όσο και οι αναλαμπές για το τι συνέβη σε προηγούμενες περιόδους- παρέχει πολλούς λόγους για να παραμείνουν σταθεροί. Τουλάχιστον, οι υποστηρικτές της κατανομής ιδίων κεφαλαίων 100% δεν μπορούν να βασίζονται σε εκκλήσεις για το τι συμβαίνει μακροπρόθεσμα: απλώς δεν είναι αρκετά μεγάλο διάστημα.