ΚΙΝΑΛ – Απόνερα από τον πρώτο γύρο των εκλογών

Να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Πολύ σωστά κάνει ο Παπανδρέου και παίρνει μέρος στον δεύτερο γύρο των εκλογών του ΚΙΝΑΛ.

Οι εκλογές δεν είναι ασανσέρ να κατέβεις σε όποιον όροφο διαλέξεις. Αν βάλεις υποψηφιότητα, πηγαίνεις μέχρι τέλους.

Το βασικό ερώτημα είναι άλλο και θα απαντηθεί από την Κυριακή. Γιατί ο Παπανδρέου κατέβηκε στις εκλογές;

Αν κερδίσει, κανένα πρόβλημα. Καλά έκανε.

Αν χάσει, πολλά προβλήματα. Πώς θα μπορέσει να υπάρξει στο ΠΑΣΟΚ του νικητή του; Δύσκολο.

Διότι το καλό με τις εκλογές είναι ότι την απάντηση τη δίνουν πάντα οι κάλπες. Ούτε οι δημοσιογράφοι ούτε οι παρατρεχάμενοι ούτε οι νταραβερτζήδες.

Και γι’ αυτό άλλωστε η παρουσία του Παπανδρέου στον δεύτερο γύρο είναι επιβεβλημένη εφόσον κατέβηκε στον πρώτο.

Αποτελεί καθαρή επιλογή. Είτε θα κερδίσει είτε θα αναζητήσει αλλού ό,τι έψαχνε με την υποψηφιότητά του.

Λένε ότι έτσι προσπαθεί να διασφαλίσει μια ισχυρή θέση στο ΠΑΣΟΚ της επόμενης μέρας. Δεν πιστεύω να είναι τόσο αφελής. Κανείς νικητής δεν διαπραγματεύεται με τον ηττημένο.

Και ο Ανδρουλάκης; Αυτός δεν έχει τέτοιες σκοτούρες.

Αν χάσει, δεν έχασε τίποτα. Ισως μια ευκαιρία, αλλά νέος είναι ακόμη.

Αν κερδίσει όμως θα ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ επικεφαλής μιας ευρύτατης εσωκομματικής πλειοψηφίας. Θα έχει όλες τις αντικειμενικές προϋποθέσεις να δρομολογήσει την ανανέωση και την ανάκαμψη της παράταξης. Κι από αυτό θα κριθεί.

Σε όλες τις περιπτώσεις, η εκλογή θα αφήσει πίσω της απόνερα και για τον νικητή και για τον ηττημένο.

Αυτό που έχω άλλωστε καταλάβει από τις εσωκομματικές αναμετρήσεις στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ είναι ότι η διαχείριση του αποτελέσματος είναι ίσως πιο σημαντική κι από το ίδιο το αποτέλεσμα. Αλλά δεν είναι ποτέ εύκολη, ούτε σίγουρη.

Ξέρετε γιατί; Επειδή οι εσωκομματικοί διχασμοί είναι μικροί εμφύλιοι.

Μπορεί να τσακώνεται ο Μητσοτάκης με τον Τσίπρα, αλλά απευθύνονται σε διαφορετικά ακροατήρια και τελικά έρχεται μια Κυριακή που η κάλπη δίνει δίκιο στον έναν ή στον άλλον.

Τέλος της σεμνής τελετής. Κι ας μην ανταλλάξουν ξανά ούτε «καλημέρα».

Στην εσωκομματική αναμέτρηση όμως το ακροατήριο είναι κοινό. Και θεωρητικά θα πρέπει να παραμείνει κοινό την επομένη της εκλογής.

Δεν είναι αυτονόητο. Ιδίως όταν δεν υπάρχει η κυβερνητική εξουσία να ενώνει στη νομή ή την προσδοκία της.

Κι εγώ έχω όλη την καλή διάθεση να δεχτώ ότι οι υποψήφιοι αρχηγοί του ΚΙΝΑΛ θα κάνουν ξανά την παράταξη μεγάλη και τρανή.

Αλλά να την κάνουν και κυβέρνηση έως την ερχόμενη Δευτέρα δεν το θεωρώ ιδιαίτερα πιθανό.