Ο τρόπος που έχει δοκιμαστεί η νομοθεσία για την Πανεπιστημιακή Αστυνομία, με την επιμονή να εφαρμοστεί έστω και συμβολικά και τις συχνές αντιπαραθέσεις ανάμεσα στην Αστυνομία και τους φοιτητές, είτε σε διαδηλώσεις, είτε στη διάρκεια συναυλίας στο ΑΠΘ, εκτιμώ ότι παραπέμπει και σε έναν ορισμένο πολιτικό υπολογισμό.
Αυτός έχει ως κεντρικό στοιχείο την εκτίμηση ότι μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας έχουν ιδιαίτερα αρνητική γνώμη για τις «εστίες ανομίας», συμπεριλαμβανομένων των πανεπιστημίων (όπως παλαιότερα των Εξαρχείων), και αντιμετωπίζουν θετικά μια πολιτική εφαρμογής «του νόμου και της τάξης». Αυτό συμπληρώνεται και από την εκτίμηση ότι ο αρνητικός αντίκτυπος που μπορεί να έχουν αυτές οι πολιτικές σε τμήματα της φοιτητικής νεολαίας ή ευρύτερα στα πιο νεανικά τμήματα του εκλογικού σώματος δεν είναι κάτι που μπορεί να αντιστραφεί, καθώς ούτως ή άλλως αυτές οι ηλικίες είναι «αριστερόστροφες», ενώ είναι προτιμότερα τα πολιτικά οφέλη από την επένδυση στην «αποφασιστικότητα» και τον θετικό αντίκτυπο που έχει σε άλλες ηλιακές κατηγορίες.
Μόνο που αυτός ο υπολογισμός είναι επικίνδυνος. Κατ’ αρχάς η επένδυση σε μια κατασταλτική κατεύθυνση ενέχει τον κίνδυνο να ξεφύγει από την απλή «τήρηση του νόμου» και να γίνει επίδειξη βίας. Επειτα, παρότι υπάρχει μια διαφορά στην πολιτική συμπεριφορά της φοιτητικής νεολαίας σε σχέση με άλλες κατηγορίες, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι φοιτήτριες και οι φοιτητές έχουν οικογένειες. Εάν υφίστανται βία, αυτό έχει ευρύτερο αντίκτυπο, γιατί καμιά οικογένεια δεν θέλει το παιδί της δαρμένο.
Επειτα, ακόμα και εάν άλλες κατηγορίες δεν κινητοποιούνται, αυτό δεν αναιρεί το ενδεχόμενο αυτές οι κατηγορίες συμβολικά να ταυτιστούν με τους φοιτητές και αυτό να δώσει μεγαλύτερη απήχηση στις κινητοποιήσεις τους. Και βέβαια, σε μια συγκυρία όπου μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας έχουν μπροστά τους έναν πολύ δύσκολο χειμώνα και νιώθουν ξανά ανασφάλεια, διαμορφώνονται συνθήκες για κοινωνικές εκρήξεις στις οποίες μια αυταρχική αντιμετώπιση της νεολαίας θα μπορούσε να εξελιχθεί σε καταλύτη.
Latest News
Η ευθύνη των τραπεζών
Οι τράπεζες πατούν καλύτερα στα πόδια τους, δεν εξαρτάται η κερδοφορία τους από τις προμήθειες. Επίσης είναι εμφανές ότι χρειάζεται η κυβέρνηση μια «νίκη» στο μέτωπο του κόστους ζωής
Ανάπτυξη που «τρώγεται»
Με τα μέχρι τώρα στοιχεία είμαστε πάνω και από τον στόχο του 2024
Απιστευτα δώρα προς τα πολιτικά άκρα
Αρχίζω να πιστεύω όλο και περισσότερο ότι το σύνδρομο της επιτυχίας από μια φάση και μετά τυφλώνει τις δημοκρατίες, οι οποίες στη συνέχεια χάνουν και την ακοή τους.
Ελληνικές απώλειες από το «γαλλικό μέτωπο»
Θα πρέπει να θεωρούμε σίγουρες και τις πρώτες απώλειες για την Ελλάδα από το «γαλλικό μέτωπο».
Σοκαριστικές ομοιότητες
Στη Γαλλία, οι έμπειροι από την ελληνική κρίση βλέπουν ομοιότητες με την περίοδο 2012 – 2014 στην Ελλάδα
Η Γαλλία σε κρίση και η Ευρώπη σε περιδίνηση
Η πολιτική κρίση στη Γαλλία έρχεται να αναδείξει τα συνολικότερα προβλήματα της ευρωπαϊκής διακυβέρνησης
Και όμως υπάρχει άλλος δρόμος
Με την παρουσία του στο OT Forum ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε ότι σε πείσμα μιας διάχυτης ρητορικής δεν υπάρχουν μονόδρομοι
Με τη Γαλλία ή την Ιταλία;
Τα προβλήματα στον περίγυρό μας πολλαπλασιάζονται
Η λάθος συζήτηση και τα προβλήματα της αγοράς
Ο Δούκας που φορολογεί ή ο Μητσοτάκης που δεν μειώνει τον ειδικό φόρο κατανάλωσης και κάπου στο βάθος και ο Αράμπικα που ακριβαίνει.
Άκομψες παρεμβάσεις
Οι πολλοί φιλελεύθεροι που βρίσκονται εντός της κυβέρνησης θα νιώθουν μάλλον άβολα, με τις συνεχείς κυβερνητικές παρεμβάσεις σε μια σειρά από αγορές