Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, με την απόφαση 2073/2025, έκρινε ανυπόστατη διαταγή πληρωμής που είχε εκδοθεί από Ειρηνοδικείο, επειδή δεν έφερε την υπογραφή του εκδόντος δικαστή, ακυρώνοντας συνακόλουθα την πράξη αναγκαστικής κατάσχεσης που βασίστηκε σε αυτή.
Η υπόθεση αφορούσε ανακοπή οφειλέτριας κατά διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης, η οποία υποστήριξε ότι η διαταγή πληρωμής, βάσει της οποίας επιβλήθηκε κατάσχεση στο ακίνητό της, ήταν νομικά ανύπαρκτη. Όπως αποδείχθηκε, το επικυρωμένο αντίγραφο του εκτελεστού απογράφου της διαταγής πληρωμής δεν έφερε ιδιόχειρη υπογραφή του δικαστή, αλλά μόνο σφραγίδα με το ονοματεπώνυμό του.
Το δικαστήριο, ερμηνεύοντας το άρθρο 630 ΚΠολΔ, τόνισε ότι για να θεωρηθεί έγκυρη μια διαταγή πληρωμής πρέπει να φέρει το ονοματεπώνυμο και την υπογραφή του δικαστή που την εκδίδει.
Η έλλειψη αυτών των στοιχείων δεν συνιστά απλή ακυρότητα αλλά ανυπόστατο δικαστικό τίτλο, δηλαδή πράξη που δεν υφίσταται νομικά και δεν μπορεί να αποτελέσει βάση εκτέλεσης.
Στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται ρητά ότι η υπογραφή του δικαστή αποτελεί ουσιώδη τύπο της διαδικασίας και διασφαλίζει την αυθεντικότητα και τη νομιμότητα του εκτελεστού τίτλου. Η απλή σφραγίδα με το όνομα δεν επαρκεί, καθώς δεν αποδεικνύει ότι το έγγραφο έχει εκδοθεί πράγματι από το δικαστικό όργανο.
Κατά συνέπεια, η προσβαλλόμενη έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης κρίθηκε άκυρη, εφόσον στηριζόταν σε ανυπόστατο τίτλο, και η ανακοπή της οφειλέτριας έγινε δεκτή τόσο τυπικά όσο και κατ’ ουσίαν.
Το Δικαστήριο υπογράμμισε ότι η ακυρότητα αυτή καθιστά περιττή την εξέταση των λοιπών λόγων της ανακοπής, καθώς η βασική πλημμέλεια οδηγεί αυτοτελώς σε ακύρωση ολόκληρης της εκτελεστικής διαδικασίας. Τα δικαστικά έξοδα επιβλήθηκαν σε βάρος της καθ’ ης η ανακοπή.
*Η Σουζάνα Κλημεντίδη είναι δικηγόρος
