Αποδείχτηκε ότι ήταν ψευδαίσθηση ότι αρκούσαν δικαστικές καταδίκες και νομοθετικές πρωτοβουλίες για να αντιμετωπιστεί η πραγματική παρουσία, γείωση και απήχηση της Ακροδεξιάς, συμπεριλαμβανομένης της ανοιχτά νεοναζιστικής εκδοχής της. Οχι γιατί δεν έπρεπε να καταδικαστούν τα μέλη μιας εγκληματικής οργάνωσης δολοφόνων, αλλά γιατί τα κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα δεν αντιμετωπίζονται, σε τελική ανάλυση, με όρους ποινικού δικαίου.
Αλλωστε, η διαρκής, υποτίθεται, προσπάθεια καταδίκης και απομόνωσης της Ακροδεξιάς πήγε χέρι χέρι με την ενσωμάτωση των πολιτικών της στο κυρίαρχο πολιτικό παράδειγμα, σε διάφορες παραλλαγές. Το ξεδίπλωμα των πολιτικών της Ευρώπης-φρούριο, οι φράχτες και τα pushbacks, η κατάργηση ουσιαστικά του δικαιώματος στο άσυλο και στη μετανάστευση, μαζί με την κυριαρχία μιας ρητορικής που βλέπει πρόσφυγες και μετανάστες ως απειλή, έδωσαν έμπρακτη νομιμοποίηση και ώθηση στις ιδεολογίες μίσους για τον άλλον, επιτρέποντας τη συστηματική αναπαραγωγή τους σε σημαντικά τμήματα της κοινωνίας, συχνά εκείνων που αισθάνονται και τη μεγαλύτερη ανασφάλεια. Την ίδια στιγμή, παρά τα βήματα προς μια θεσμική βελτίωση των πραγμάτων σε σχέση με ζητήματα ισότητας, υπάρχει μια παράλληλη «κανονικοποίηση» και των φωνών που επιμένουν σε ένα συντηρητικό και πατριαρχικό πρότυπο και σε αντίστοιχες «ταυτότητες», συμπεριλαμβανομένης της θρησκευτικής, στοιχεία που επίσης ενισχύουν την εμφάνιση ακροδεξιών ρευμάτων.
Σε αυτό το τοπίο το μεγαλύτερο αναλυτικό λάθος είναι η απόδοση όλων αυτών στη λογική των «άκρων» ή στην εμφάνιση μεγάλων κινημάτων για δημοκρατία και δικαιοσύνη την περασμένη δεκαετία (που εισπράττουν όλο και πιο συχνά την ετικέτα του «λαϊκισμού»). Για την ακρίβεια, ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Μέσα σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης το γεγονός ότι μεγάλο μέρος μιας πληττόμενης κοινωνίας, που υφίστατο όλη τη συστημική βία του εμπεδωμένου νεοφιλελευθερισμού της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στράφηκε σε συλλογικές και αγωνιστικές πρακτικές και πίστεψε ότι υπήρχε δημοκρατική διέξοδος συγκράτησε μια άνοδο της Ακροδεξιάς που θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη. Και αυτό δείχνει έναν δρόμο για μια αντίστροφη δυναμική.
Latest News
Το πολιτικό τοπίο στις ΗΠΑ
Αν και τυπικά τα χρίσματα για τις εκλογές δεν έχουν δοθεί ακόμη, εν τούτοις ελάχιστοι αμφιβάλλουν για το ποιοι τελικά θα διεκδικήσουν το προεδρικό αξίωμα
Θέλουμε φθηνό ρεύμα;
το φθηνό νυχτερινό ρεύμα, σύντομα θα γίνει φθηνό μεσημεριανό ρεύμα
Γιατί κόβει κράτος ο Ερντογάν
Ο επίσημος πληθωρισμός στην Τουρκία έφτασε τον Απρίλιο στο 69,8% και αναμένεται από επίσημες προβλέψεις να αυξηθεί τον Μάιο στο 75%
Η επίμονη ακρίβεια και ένα πολιτικό σύστημα που δεν βλέπει τους κοινωνικούς σεισμούς που έρχονται
Η ανακοίνωση για τον πληθωρισμό ήρθε να υπενθυμίσει το πρόβλημα
Ο θησαυρός του αθηναϊκού τουρισμού
Δεν έχουμε δημιουργήσει ακόμα σοβαρό τουριστικό προϊόν, ανθεκτικές υποδομές κάθε είδους, για να φιλοξενήσουμε μεγαλύτερο αριθμό τουριστών
Gilles Lipovetsky- Οι start-ups και η νέα ατομικότητα
Ένας σημαντικός Γάλλος καθηγητής της φιλοσοφίας, συζητά τις νέες μετανεωτερικές συνθήκες που δημιουργεί η ψηφιακή επέλαση και το ρόλο της ταχύτητας κυκλοφορίας του χρήματος σε σχέση με τη γνώση και τις start-ups.
Ανεμογεννήτριες στο Αιγαίο
Για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις πρέπει να είσαι έτοιμος για το καλύτερο (express visa) αλλά και για το χειρότερο.
Η πρωτοφανής ανθεκτικότητα των ελληνικών νοικοκυριών
Δεν είναι ακόμα σαφές, για πόσο θα υπάρχει η συγκεκριμένη δυνατότητα του ξοδεύειν
Ο καπιταλισμός και οι πλατφόρμες του
Ένα βιβλίο για τις μεταλλαγές του καπιταλισμού στην ψηφιακή εποχή
Εμανουέλ Μακρόν: Η Ευρώπη μπορεί να πεθάνει;
Κρίσιμες επισημάνσεις του Γάλλου προέδρου