Τα έργα για την Ολυμπιάδα του 2004 αποτέλεσαν ίσως την συγκεφαλαίωση μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου για τη χώρα μας. Αυτής που σφραγίστηκε από την εμπέδωση της ευρωπαϊκής προοπτικής, με αποκορύφωμα την ένταξη στην Ευρωζώνη, τους σχετικά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης με «ατμομηχανή» τα μεγάλα έργα, αρκετά εκ των οποίων είχαν ακριβώς ως ορόσημο τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τις μεγάλες αλλαγές σε κοινωνικό, οικονομικό και θεσμικό επίπεδο που περιγράφηκαν ως «εκσυγχρονισμός», συχνά με έντονα νεοφιλελεύθερο χαρακτήρα, τoν διάχυτο καταναλωτικό ευδαιμονισμό αντί της παραδοσιακής αποταμίευσης.
Ήταν συνάμα μια περίοδος αύξησης και τελικά διόγκωσης του δημόσιου χρέους, υπερεκμετάλλευσης της φτηνής μεταναστευτικής εργασίας που άρχισε να φτάνει στη χώρα από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, διασπάθισης συχνά της μεγάλης δημόσιας και ευρωπαϊκής δαπάνης σε ατέρμονες κύκλους υπερκοστολόγησης.
Η κατάρρευση αυτού του μοντέλου ανάπτυξης, ύστερα από μια περίοδο συνειδητής και συστηματικής εθελοτυφλίας απέναντι στα προβλήματά του (μέρος των οποίων αποτυπώθηκε στην «φούσκα» του Χρηματιστηρίου), συμπεριλαμβανομένης μιας ψευδαίσθησης θωράκισης απέναντι στα σημάδια μιας επερχόμενης παγκόσμιας κρίσης, ήρθε με τρόπο εξαιρετικά οδυνηρό, οδηγώντας σε μια πρωτοφανή οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση από την αρχή της δεκαετίας του 2010.
Μιας κρίσης όπου τα μεγαλύτερα θύματα ήταν αυτά που σε τελική ανάλυση ήταν και τα λιγότερο ωφελημένα όλη την προηγούμενη περίοδο: τα μισθωτά στρώματα που υπέστησαν το διπλό κόστος της συρρίκνωσης εισοδημάτων και της υψηλής ανεργίας.
Σε αυτό το ιστορικό φόντο, οι εμφανείς σκουριές και τα όχι εμφανή –αλλά όχι γι’ αυτό λιγότερο πραγματικά– προβλήματα στατικότητας στα στέγαστρα Καλατράβα στο ΟΑΚΑ, λειτουργούν ως ισχυρά σύμβολα μιας Ελλάδας που πίστεψε ότι ήταν πιο εκσυγχρονισμένη και πιο δυνατή από αυτό που πραγματικά ήταν, που σπατάλησε δημιουργικές δυνάμεις και που τελικά υποθήκευσε πλευρές του μέλλοντός της. Κινδυνεύουν, όμως, να λειτουργήσουν και ως μαθήματα που δεν πήραμε, ιδίως σε μια περίοδο πλανητικής κρίσης αυτού που συνηθίσαμε να αποκαλούμε ανάπτυξη.
Latest News
Το πολιτικό τοπίο στις ΗΠΑ
Αν και τυπικά τα χρίσματα για τις εκλογές δεν έχουν δοθεί ακόμη, εν τούτοις ελάχιστοι αμφιβάλλουν για το ποιοι τελικά θα διεκδικήσουν το προεδρικό αξίωμα
Θέλουμε φθηνό ρεύμα;
το φθηνό νυχτερινό ρεύμα, σύντομα θα γίνει φθηνό μεσημεριανό ρεύμα
Γιατί κόβει κράτος ο Ερντογάν
Ο επίσημος πληθωρισμός στην Τουρκία έφτασε τον Απρίλιο στο 69,8% και αναμένεται από επίσημες προβλέψεις να αυξηθεί τον Μάιο στο 75%
Η επίμονη ακρίβεια και ένα πολιτικό σύστημα που δεν βλέπει τους κοινωνικούς σεισμούς που έρχονται
Η ανακοίνωση για τον πληθωρισμό ήρθε να υπενθυμίσει το πρόβλημα
Ο θησαυρός του αθηναϊκού τουρισμού
Δεν έχουμε δημιουργήσει ακόμα σοβαρό τουριστικό προϊόν, ανθεκτικές υποδομές κάθε είδους, για να φιλοξενήσουμε μεγαλύτερο αριθμό τουριστών
Gilles Lipovetsky- Οι start-ups και η νέα ατομικότητα
Ένας σημαντικός Γάλλος καθηγητής της φιλοσοφίας, συζητά τις νέες μετανεωτερικές συνθήκες που δημιουργεί η ψηφιακή επέλαση και το ρόλο της ταχύτητας κυκλοφορίας του χρήματος σε σχέση με τη γνώση και τις start-ups.
Ανεμογεννήτριες στο Αιγαίο
Για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις πρέπει να είσαι έτοιμος για το καλύτερο (express visa) αλλά και για το χειρότερο.
Η πρωτοφανής ανθεκτικότητα των ελληνικών νοικοκυριών
Δεν είναι ακόμα σαφές, για πόσο θα υπάρχει η συγκεκριμένη δυνατότητα του ξοδεύειν
Ο καπιταλισμός και οι πλατφόρμες του
Ένα βιβλίο για τις μεταλλαγές του καπιταλισμού στην ψηφιακή εποχή
Εμανουέλ Μακρόν: Η Ευρώπη μπορεί να πεθάνει;
Κρίσιμες επισημάνσεις του Γάλλου προέδρου