Πολωνία και Ουγγαρία μπορεί να έχουν κυβερνήσεις που μοιράζονται σε μεγάλο βαθμό τις ίδιες ιδέες και να ανήκουν στην αποκαλούμενη «Ομάδα του Βίζεγκραντ», δεν βρίσκονται όμως στον ίδιο «αστερισμό» όσον αφορά στη στάση τους για τον πόλεμο στην Ουκρανία και για τις κυρώσεις έναντι της Ρωσίας.
Η κυβέρνηση της πρώτης είναι γνωστό ότι συγκαταλέγεται στους πολύ «σκληρούς», λόγω και του βεβαρυμμένου παρελθόντος και των ιστορικών αντιθέσεων που υπάρχουν ανάμεσα σε Πολωνία και Ρωσία. Πρωταγωνιστεί συστηματικά προκειμένου να υπάρξει πλήρης ρήξη με τη Μόσχα, να εφαρμοστεί καθολικό εμπάργκο στους ρωσικούς υδρογονάνθρακες, αλλά και να υπάρξει πιο ενεργός στρατιωτική εμπλοκή του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Το «αντάρτικο» του Ορμπάν
Ο Βίκτορ Ορμπάν, από την άλλη, ακολουθεί τη δική του πολιτική και δεν έχει διστάσει να σταθεί μόνος του απέναντι σε όλους (τουλάχιστον τυπικά) τους εταίρους του στην ΕΕ στο ζήτημα της απαγόρευσης των εισαγωγών πετρελαίου από τη Ρωσία, μπλοκάροντας συστηματικά τη λήψη σχετικής απόφασης. Παράλληλα, είναι από τους ελάχιστους που δεν έχει στείλει εξοπλισμό στην Ουκρανία, διαμηνύοντας πως σε καμία περίπτωση δεν θα εμπλακεί στον πόλεμο.
Τίποτα από τα παραπάνω, όμως, δεν δείχνει ικανό να σπάσει τη συμμαχία που έχουν συνάψει Βαρσοβία και Βουδαπέστη απέναντι στις Βρυξέλλες. Η Κομισιόν, άλλωστε, φροντίζει να τους υπενθυμίζει διαρκώς πόσο πολύτιμη είναι αυτή η συμμαχία, καθώς διατηρεί στον «πάγο» τα κονδύλια από το Ταμείο Ανάκαμψης, επικαλούμενη παραβιάσεις του κράτους-δικαίου και των «ευρωπαϊκών αξιών».
Έτσι, μόνο τυχαία δεν πρέπει να θεωρείται η στήριξη που πρόσφερε ο πρόεδρος της Πολωνίας, Αντρέι Ντούντα, στην ομολόγό του από την Ουγγαρία, Καταλίν Νόβακ. «Θα είναι δύσκολο για τους Ούγγρους να διαφοροποιήσουν τον ενεργειακό τους εφοδιασμό αν η χρηματοδότηση από ευρωπαϊκά ταμεία ανάκαμψης παραμείνει μπλοκαρισμένη», σημείωσε χαρακτηριστικά ο Ντούντα, προσθέτοντας ότι οι ενεργειακοί δεσμοί της Βουδαπέστης με τη Μόσχα είναι θεμελιώδεις για την οικονομία της πρώτης και δεν μπορούν να αλλάξουν από τη μια μέρα στην άλλη.
Οι… μιμητές του Ερντογάν
Τι σημαίνει στην πράξη η παραπάνω δήλωση; Πολύ απλά, ότι αφήνεται να εννοηθεί πως αυτό που ζητά ο Ορμπάν (με τη στήριξη και της Πολωνίας, πιθανώς και άλλων κρατών-μελών) για να άρει το βέτο του είναι ένα σοβαρό αντάλλαγμα: Την άρση των κυρώσεων και των προστίμων κατά της χώρας του και την αθώωσή της από τις κατηγορίες που την βαρύνουν.
Τελικά, φαίνεται πως η τακτική του «ανατολίτικου παζαριού» δεν εφαρμόζεται μόνο από τον… γκραν μετρ της, τον Ταγίπ Ερντογάν. Υπάρχουν και οι καλοί μαθητές που την έχουν μελετήσει και την εφαρμόζουν περίφημα, πατώντας σε ένα «αδύνατο σημείο» εκείνων που έχουν απέναντί τους προκειμένου να αποσπάσουν τα μέγιστα δυνατά ανταλλάγματα.
Κάποιοι άλλοι, όμως, ακόμη να μάθουν.
