Δημόσιες Συμβάσεις: Υπεργολαβία και νομικές υπηρεσίες από εξωτερικούς συνεργάτες

Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών με πρόσφατη απόφαση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, κατά τη σύναψη δημοσίων συμβάσεων, δεν συνιστά υπεργολαβία η χρήση πόρων/μέσων που δανείζεται δικηγορική εταιρεία κατά την παροχή νομικών υπηρεσιών από εξωτερικούς της συνεργάτες (ΔΕφΑθ 507/2023).

Με το περιεχόμενο αυτό, σύμφωνα με την κρίση του δικαστηρίου, η αιτιολογία της απόφασης, για την οποία συνεκτιμήθηκαν όλα τα κρίσιμα δεδομένα της υπόθεσης, παρίσταται νόμιμη και επαρκής. Και τούτο διότι από άρθρο της διακήρυξης προκύπτει σαφώς ότι, όταν ένας οικονομικός φορέας επιθυμεί να στηριχθεί στις ικανότητες άλλων φορέων, αρκεί να προσκομίσει στην αναθέτουσα αρχή την απόδειξη ότι θα έχει στη διάθεσή του τους αναγκαίους πόρους, παραδείγματος χάριν, προσκομίζοντας τη σχετική δέσμευση των φορέων αυτών.

Κατά συνέπεια, όπως κρίθηκε, η υπεργολαβία αποτελεί απλώς έναν από τους τρόπους με τους οποίους ένας οικονομικός φορέας μπορεί να στηριχθεί στις ικανότητες άλλων φορέων και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να του επιβληθεί από την αναθέτουσα αρχή. Άλλωστε, είναι εξίσου αυτονόητο ότι δεν νοείται υπεργολαβία στο αντικείμενο της επίμαχης σύβασης που αφορά στην παροχή νομικών υπηρεσιών δεδομένου ότι η ανάδοχος δανειζόμενη δικηγορική εταιρεία εξακολουθεί να είναι εκείνη που θα εκτελέσει τη σύμβαση, κάνοντας χρήση των πόρων/μέσων που δανείζεται από τρίτους ήτοι, εν προκειμένω, από τους εξωτερικούς της συνεργάτες. Αντιθέτως στην υπεργολαβία το ανατεθέν τμήμα της σύμβασης που αναλαμβάνει ο υπεργολάβος εκτελείται από τον τελευταίο, υπό τους όρους της σύμβασης που συνάπτει ο ανάδοχος με τον υπεργολάβο.

Περαιτέρω απορριπτέος ως αβάσιμος είναι και ο συναφής λόγος τον οποίο προβάλλει ο αιτών ότι ουδείς των ανωτέρω εξωτερικών συνεργατών της παρεμβαίνουσας δηλώνει ποιο τμήμα της σύμβασης θα εκτελέσει σύμφωνα με άρθρο της διακήρυξης δεδομένου ότι οι τρίτοι δηλώθηκαν ως δανειοπάροχοι και όχι ως υπεργολάβοι.

Ενόψει αυτών, η απόρριψη των ως άνω αιτιάσεων της προδικαστικής προσφυγής του αιτούντος με την προσβαλλόμενη απόφαση παρίσταται νόμιμη, οι δε αντίθετοι προβαλλόμενοι λόγοι ακύρωσης είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι.

Η Σουζάνα Κλημεντίδη είναι δικηγόρος