Στην περίοδο της πανδημίας συνειδητοποιήσαμε όλες και όλοι πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των υγειονομικών, των γιατρών, των νοσηλευτών, του υπόλοιπου προσωπικού του δημόσιου συστήματος υγείας.
Ήταν οι ήρωες στην πρώτη γραμμή της μάχης ενάντια στην απειλή που αντιπροσώπευε η πανδημία.
Ήταν οι άνθρωποι που με κίνδυνο της δικής τους ζωής (παγκοσμίως στην πρώτη φάση ήταν πολλά τα θύματα μεταξύ των υγειονομικών) έδιναν τη μάχη και έσωζαν ζωές.
Γι’ αυτό και βγήκαμε στα μπαλκόνια και τους χειροκροτήσαμε.
Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στη διάρκεια της πανδημίας συνειδητοποιήσαμε μια μεγάλη αλήθεια: δεν υπάρχει δημόσια υγεία, χωρίς ένα δημόσιο σύστημα υγείας.
Και δημόσιο σύστημα υγείας σημαίνει ένα σύστημα υγείας που ανήκει στα όρια του κράτους, με προσωπικό που είναι δημόσιοι υπάλληλοι, που προσφέρει την υγεία ως δημόσιο κοινωνικό αγαθό στο οποίο πρέπει να έχουν πρόσβαση όλες και όλοι.
Γιατί όσο σημαντική και εάν είναι η αγορά, ταυτόχρονα χρειαζόμαστε ορισμένα κρίσιμα αγαθά και υπηρεσίες να έχουν δημόσιο χαρακτήρα, να προσφέρονται με ευθύνη του κράτους, να έχουν πρόσβαση εγγυημένη σε αυτά όλες και όλοι.
Αυτό σε τελική ανάλυση είναι και το πραγματικό «αίσθημα ασφάλειας του πολίτη».
Οι υγειονομικοί όλον αυτό τον καιρό υπερασπίστηκαν έμπρακτα το δημόσιο σύστημα υγείας.
Και έχουν αναδείξει όλα τα πραγματικά προβλήματα, τα ελλείμματα, τις ανάγκες.
Το δικαίωμά τους να μιλούν για όλα αυτά το έχουν κατακτήσει με τον τρόπο ακριβώς που κράτησαν το ΕΣΥ όρθιο σε κρίσιμες περιόδους, συμπεριλαμβανομένης της μάχης της πανδημίας.
Τώρα οι υγειονομικοί διαμαρτύρονται για το νομοσχέδιο για το ΕΣΥ.
Θεωρούν ότι το υπονομεύει, ότι προωθεί μια έμμεση ιδιωτικοποίηση, ότι δεν αναβαθμίζει τις υπηρεσίες που προσφέρει.
Όμως, οι αντιρρήσεις τους, οι γνώμες τους, οι προτάσεις τους, οι αγωνίες τους τελικά δεν έχουν εισακουστεί.
Όμως, εάν τα σκεφτεί κανείς, αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους θα πρέπει να ακούσουμε, εάν θέλουμε να αναβαθμίσουμε το δημόσιο σύστημα υγείας.
Πηγή: in.gr
Latest News
Το «αγαπημένο» να μισούμε μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα
Το νέο μεσοπρόθεσμο που θα υποβάλει η κυβέρνηση Μητσοτάκη στην Ευρωπαϊκή Ενωση, θα προκαλέσει πάλι εντάσεις.
Προσδοκώντας την Ανάσταση σε έναν κόσμο που βυθίζεται στο σκοτάδι
Το ουσιαστικό μήνυμα της Ανάστασης, είναι ότι η νίκη του Κακού δεν είναι ποτέ οριστική
Τελικά θέλουμε να είμαστε χώρα των «δεικτών» ή των πραγματικών επιτευγμάτων;
Κάποια στιγμή πρέπει να συζητήσουμε πώς θέλουμε το μέλλον της χώρας
H 9η Μαΐου, Ημέρα της Ευρώπης
Σαρανταπέντε χρόνια μετά την υπογραφή της εισόδου μας στην σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, ελάχιστοι γνωρίζουν την προϊστορία ενός μοναδικού εγχειρήματος…!
Το Πανεπιστήμιο είναι διαμαρτυρία
Η διαμαρτυρία είναι τμήμα της μορφωτικής λειτουργίας των πανεπιστημίων
Η Ευρώπη πότε θα συζητήσει για την Ευρώπη;
Η Ευρώπη αδυνατεί να κάνει μια σοβαρή συζήτηση για το μέλλον της
Η τιμή της πατάτας
Πώς αντιμετωπίζεται και αυτή η ακρίβεια;
Το πιο σημαντικό κεφάλαιο
Παρασυρόμαστε από την γκρίνια και τη μεμψιμοιρία των καθημερινών προβλημάτων
Οι αυταπάτες ως εργαλείο αποτυχίας
Οι αυταπάτες όταν γίνονται δεύτερη φύση, έχουν ενίοτε υψηλό και οδυνηρό για τους λαούς κόστος
Ανθρωπιστική κίνηση ή ληστεία;
Μέχρι τώρα έχουν κατασχεθεί ρωσικά περιουσιακά στοιχεία ύψους περίπου 300 δισ. δολαρίων που ήταν τοποθετημένα σε δυτικά τραπεζικά ιδρύματα κατά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία