Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής στα ΑΕΙ – Το δίκαιο των αριθμών κόντρα στο δίκαιο της αξίας

Η απροθυμία της υπουργού Παιδείας να αναλάβει το πολιτικό κόστος, αφενός της γενναίας κατάργησης Τμημάτων των ΑΕΙ που ιδρύθηκαν σαν μανιτάρια τις τελευταίες δεκαετίες (μόνον επί των ημερών της προηγούμενης κυβέρνησης ιδρύθηκαν ή ανωτατοποιήθηκαν 153 νέα πανεπιστημιακά τμήματα) και αφετέρου της μείωσης του αριθμού των φοιτητών σε αυτά, με ταυτόχρονη επαναφορά της βάσης του 10 που άντεξε δεκαετίες και εμφιλοχώρησε στη συνείδηση των πολιτών ως δίκαιο κριτήριο, οδήγησε σε αναταραχή και στην παραδοχή ότι στη χώρα μας το εκπαιδευτικό σύστημα μεταπολιτευτικά λειτουργεί υπέρ των διδασκόντων και όχι των διδασκομένων.

Αυτή η στάση είχε ως αποτέλεσμα μια άτολμη νομοθετική πρωτοβουλία με περιεχόμενο την καθιέρωση της ελάχιστης βάσης εισαγωγής σε «συνεργασία» με τα ΑΕΙ, θέτοντας παραμέτρους αλλότριες με τα πραγματικό περιεχόμενο της παιδείας, που είναι, εκτός του νου, η δικαιοσύνη.

Έτσι εμφανίσθηκαν οι δημαγωγοί. Αυτοί οι οποίοι εμφανίζονται 2.500 χρόνια σε αυτή τη γη για να αλιεύσουν σε θολά νερά προς άγραν ψήφων.

Ο Αριστοτέλης ( ΠΟΛΙΤΙΚΑ Ζ,3 ) τους  περιέγραφε να διαμοιράζουν στον λαό τα περισσεύματα του προϋπολογισμού ως μισθούς, στην περίπτωσή μας να διαμοιράζουν θέσεις φοιτητών αναφωνώντας «δεν θέλετε παιδεία για το λαό;», «η παιδεία δεν είναι δημοκρατικό δικαίωμα;», «οι αδύναμοι δεν θα σπουδάζουν;», χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα.

Όσοι δεν τους περιγελούν, ισχυρίζονται «για την επανεκλογή τους το κάνουν», « όταν αναλάβουν την αρχή θα ξεχάσουν την υπόσχεσή τους», « δεν χάθηκε ο κόσμος να σπουδάζουν πολλοί περισσότεροι».

Ο λαός -λέγει ο Σταγειρίτης- λαμβάνει, αλλά και πάλι έχει ανάγκες, αυτού του είδους η βοήθεια είναι σαν να ζητά να γεμίσει κάποιος ένα τρυπημένο πιθάρι. Εάν ικανοποιηθούν οι σημερινοί δημαγωγοί, αύριο θα εμφανισθούν άλλοι υπερθεματίζοντας των υποσχέσεων των  προηγουμένων.

Η Παιδεία -γράφει ο Πλάτωνας- είναι η από της παιδικής ηλικίας διαπαιδαγώγηση προς την αρετή, που κάνει τον πολίτη να επιθυμεί και να αρέσκεται στο να γίνει τέλειος, να γνωρίζει δε να άρχει και να άρχεται με δικαιοσύνη.

Αυτή η δικαιοσύνη ελλείπει από την πρόταση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αλλάξουν τα κριτήρια εισαγωγής στα ΑΕΙ και μάλιστα αναδρομικά! Ας ανατρέξει –όταν αποφασίζει να καταθέτει προτάσεις– στους λόγους του Ευρυπίδη, ο οποίος έλεγε: μη μου λες τα χαριτωμένα, αλλά όσα συμφέρουν στην πόλη («μη μοι τά κόμψ’, αλλ’ ών πόλει δεί»).

Η στάση των δημαγωγών προς τους επιτυχόντες δεν είναι μόνον μια πράξη έλλειψης σεβασμού προς όλους τους μαθητές, αλλά χυδαιότητας και αναισχυντίας. Πώς νοιώθει ένας μαραθωνοδρόμος – μαθητής όταν εμφανίζεται δίπλα του κάποιος που βγήκε ξαφνικά στη διασταύρωση και αρχίζει να τρέχει δίπλα του; Απογοητευμένος, προσβεβλημένος, εξουθενωμένος.

Η εκπαίδευση πρέπει να αποβλέπει στην ανάπτυξη του πνεύματος, αλλά και στην διάπλαση του ήθους. Ποιο ήθος μεταλαμπαδεύουμε στους νέους μας όταν τους αντιμετωπίζουμε έχοντας κατά νου το δίκαιο των αριθμών και όχι το δίκαιο της αξίας;

Ο Μανώλης Γ. Αντωνόπουλος είναι Δικηγόρος – DEA στο δημόσιο δίκαιο Παν. René Descartes (PARIS V),  πτυχιούχος πολιτικών επιστημών