Στο Κέντρο κερδίζεται το στοίχημα

Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει με σχετική βεβαιότητα ότι ο Μεγάλος Συνασπισμός των δύο πιο ιστορικών κομμάτων της γερμανικής πολιτικής σκηνής – οι σοσιαλδημοκράτες του SPD και η κεντροδεξιά ένωση των χριστιανοδημοκρατών του CDU και των Βαυαρών χριστιανοκοινωνιστών του CSU- που προέκυψε ως εν πολλοίς μια αναγκαστική επιλογή από την κάλπη του 2017 ωφέλησε εν τέλει τον Μάρτιν Σουλτς να οδηγήσει το κόμμα του να ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου των νικητών.

Ο Μεγάλος Συνασπισμός κατά πάσα πιθανότητα ανήκει στο παρελθόν μαζί με την Καγκελάριο Mέρκελ. Τις επόμενες μέρες ή και εβδομάδες το είδος του Συνασπισμού θα έχει σχέση με ονομασίες που θα παραπέμπουν σε σημαίες κρατών όπως εκείνη της νησιού της Τζαμάικα στην Καραϊβική (μαύρο, πράσινο, κίτρινο). Μαύρο η ένωση CDU/CSU, πράσινο οι Πράσινοι, κίτρινο οι Ελεύθεροι Δημοκράτες. Μάλλον, η σημαία της Τζαμάικα δεν θα υψωθεί στη Καγκελαρία του Βερολίνου καθώς η τριμερής συνεργασία υπολείπεται σε ψήφους μιας άλλης εναλλακτικής κυβερνητικής συνεργασίας με κυρίαρχους του Σοσιαλδημοκράτες.

Στο σημείο αυτό μια παρένθεση. Τον περασμένο Μάϊο ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης συμμετείχε στη διαδικτυακή συζήτηση που διοργάνωσε η Πολιτιστική Εταιρεία Επιχειρηματιών Βορείου Ελλάδος. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης ο πρωθυπουργός απάντησε σε μια ερώτηση του καθηγητή, βουλευτή του κόμματος της ΝΔ Δημήτρη Καιρίδη που αφορούσε τις εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Ένα απόσπασμα αυτής της απάντησης: «το ΕΛΚ (σ.σ η οικογένεια του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που εκπροσωπεί την Κεντροδεξιά με κυρίαρχη δύναμη τους Χριστιανοδημοκράτες) θα παραμείνει η κύρια δύναμη στην ευρωπαϊκή πολιτική, αλλά αντιμετωπίζει απειλή τόσο από τα δεξιά όσο και από τα πιο μετριοπαθή κεντρώα κόμματα. Και δεν νομίζω πως αυτό που κάναμε στην Ελλάδα μπορεί απαραίτητα να ξανασυμβεί και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Κοιτάξτε τι συμβαίνει στη Γερμανία, που ήταν το μοντέλο για το βιβλίο του καθηγητή Ziblatt (σ.σ . καθηγητής του τμήματος Επιστήμης της Διακυβέρνησης στο Πανεπιστήμιο Harvard και συγγραφέας μαζί με τον Steven Levitsky του βιβλίου «Πώς πεθαίνουν οι δημοκρατίες»).

Το CDU/CSU εμφανίστηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κόβοντας κάθε δεσμό με τον ναζισμό αλλά διατηρώντας μια ισχυρή συντηρητική, χριστιανική ταυτότητα, ικανό να εκσυγχρονίσει τον εαυτό του.

Αλλά τώρα είναι αντιμέτωπο με την απειλή από το κόμμα των Πράσινων, που ουσιαστικά επιχειρεί να γίνει η άλλη κυρίαρχη δύναμη στην πολιτική σκηνή.

Εξακολουθώ να πιστεύω πως αυτό που περιγράψαμε σε εθνικό επίπεδο ισχύει και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η κεντροδεξιά θα παραμείνει η κυρίαρχη πολιτική δύναμη. Αλλά γνωρίζουμε τις προκλήσεις που θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Επίσης γνωρίζουμε ότι απευθυνόμενοι στη νέα γενιά θα πρέπει να αγκαλιάσουμε τον ψηφιακό και τον περιβαλλοντικό μετασχηματισμό.

Αυτές είναι τεράστιες υπερ-τάσεις (megatrends) που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν και μπορούν να αντιμετωπιστούν από τα κεντροδεξιά κόμματα με μεγαλύτερη ακόμη επιτυχία σε σχέση με κόμματα της αριστεράς, τα οποία φαίνεται πως δεν διαθέτουν το σωστό αφήγημα για μια βιώσιμη περιβαλλοντική προσέγγιση η οποία να στηρίζει και την ανάπτυξη».

Η εποχή μας με αφορμή την πανδημία και την κλιματική κρίση φέρνει συγκλίσεις και απαιτεί συναινέσεις – οι συγκλίσεις και οι συναινέσεις γίνονται στο κέντρο που αποκτά πλέον μια πολύ διαφορετική ταυτότητα σε σχέση με το παρελθόν. Στο κέντρο και στις πολιτικές δυνάμεις που μπορούν να το εκφράσουν τα νέα αντικείμενα των δημόσιων πολιτικών όπως η αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας αλλά και της κλιματικής κρίσης αλλά και η ανάγκη γρήγορης και δίκαιης μετάβασης σε ένα πράσινο οικονομικό μοντέλο με πανταχού παρόντα τον ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους, των επιχειρήσεων, των υποδομών της κοινωνίας είναι το Ευαγγέλιο τους.

Έτσι, όποιος εκ των μεγάλων ιστορικών οικογενειών της Ευρώπης (η κεντροαριστερά των Σοσιαλδημοκρατών και η κεντροδεξιά των Χριστιανοδημοκρατών) καταφέρει να σταθεί με περηφάνια στο Κέντρο ψυχή τε και σώματι θα είναι εκείνος που θα κερδίσει και τους εν δυνάμει συμμάχους της κυβερνητικής προοπτικής (Πράσινους και Φιλελεύθερους). Βεβαίως, όλα αυτά εξαρτώνται και από τα Πρόσωπα σε κάθε περίπτωση…