Συλλογικές συμβάσεις – Εισφορά αλληλεγγύης: Από την κατάργηση… στη διατήρηση με μικρές βελτίωσεις

Την διατήρηση – με μικρές βελτιώσεις – και όχι στην κατάργηση τους προκρίνει η κυβέρνηση για δύο μνημονιακούς νόμους, που ταλαιπωρούν εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, επιχειρεί να εξωραΐσει η κυβέρνηση ενώ αρνείται την κατάργησή τους.

Πρόκειται για δύο ρυθμίσεις που εφαρμόσθηκαν, κατά τα πρώτα χρόνια της οικονομικής κρίσης και εξακολουθούν να ισχύουν, παρά τις συχνές διαβεβαιώσεις ότι θα «βελτιωθούν» ή ακόμη και θα καταργηθούν.

Η πρώτη διάταξη αφορά πάνω από 500.000 συνταξιούχους με σύνταξη υψηλότερη των 1.400 ευρώ, στους οποίους από το 2010 επιβάλλεται παρακράτηση από 3% έως 14%. Επανειλημμένως η κυβέρνηση είχε δηλώσει ότι θα μειώσει την Εισφορά Αλληλεγγύης Συνταξιούχων, ώστε να καταστεί «δικαιότερη», ενώ οι συνταξιούχοι ζητούν για πλήρη κατάργηση της.

Η μόνη αλλαγή που επήλθε – πρόσφατα – αφορά την αναπροσαρμογή των κλιμακίων της εισφοράς αλληλεγγύης κατά το ίδιο ποσοστό, με το οποίο αναπροσαρμόζονται και οι συντάξεις ετησίως, ώστε οι συνταξιούχοι να λαμβάνουν κανονικά τη σύνταξή τους χωρίς να υπόκεινται και επιπλέον μειώσεις.

Ωστόσο αυτό δεν ικανοποιεί – σε καμία περίπτωση – το αίτημα για κατάργηση ενός από τα εναπομείναντα μνημονιακά μέτρα, το οποίο πλήττει περισσότερους εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους με διπλή φορολόγηση των συντάξεων τους. Οι μηνιαίες παρακρατήσεις για την εισφορά αλληλεγγύης για τις κύριες συντάξεις, διαμορφώνονται κλιμακωτά από 3% έως 14% ενώ παρακράτηση εφαρμόζεται και στις επικουρικές συντάξεις άνω των 300 ευρώ.

Οι συμβάσεις

Η δεύτερη διάταξη αφορά τον κατώτατο μισθό. Από το 2012 καταργήθηκαν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις που αφορούσαν στον καθορισμό των κατώτατων αμοιβών. Αυτές προσδιορίζονται – πλέον – από την κυβέρνηση, αφού προηγηθεί μια άτυπη διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους. Η κυβέρνηση απέρριψε το αίτημα, για επιστροφή του καθεστώτος που ίσχυε πριν την οικονομική κρίση, δηλαδή τη διαμόρφωση των αμοιβών μέσω της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.

Μάλιστα σε αυτό συμφωνούν – αυτονοήτως η ΓΣΕΕ – αλλά και ορισμένες από τις βασικές εργοδοτικές οργανώσεις, όπως είναι οι έμποροι (ΕΣΕΕ) και οι επαγγελματοβιοτέχνες (ΓΣΕΒΕΕ).

Προσφάτως η υπουργός Εργασίας υπεραμύνθηκε του σημερινού συστήματος προσδιορισμού του ύψους του μισθού από την κυβέρνηση, ενώ η μόνη αλλαγή που έχει εξαγγείλει γύρω από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας αφορά την προσπάθεια ενίσχυσή τους καθώς βρίσκονται στα χαμηλότερα επίπεδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κοντά στο 26%. Δηλαδή μόλις το 26% των εργαζομένων καλύπτεται από κάποια συλλογική σύμβαση εργασίας, όταν η ευρωπαϊκή νομοθεσία ζητά το ποσοστό αυτό να φθάσει το 80%.

Η κυβέρνηση – δια της υπουργού Εργασίας – πως μετά την πρόσφατη επικύρωση της ευρωπαϊκής οδηγίας για επαρκείς κατώτατους μισθούς και σε στενή συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους, ξεκινά ο διάλογος για την κατάρτιση και έκδοση Σχεδίου Δράσης για την ενίσχυση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, με τις αναγκαίες θεσμικές ενέργειες για την θωράκιση του πλαισίου και την αύξηση του ποσοστού κάλυψης από συλλογικές διαπραγματεύσεις.