Οι απόκληροι της… ανάπτυξης

Η πρόοδος που καταγράφει η ελληνική οικονομία τα τελευταία χρόνια δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Παρά τις… ιαχές και τη σχεδόν μηδενιστική διάθεση της αντιπολίτευσης -ειδικά ενόψει ΔΕΘ-, η χώρα έχει κάνει άλματα. Κάτι που μεταφράστηκε και στην ανάκτηση της πολυπόθητης επενδυτικής βαθμίδας και την έξοδο των ελληνικών ομολόγων από την κατηγορία των… σκουπιδιών.

Σε καμία περίπτωση, η Ελλάδα δεν αποτελεί πλέον το μαύρο πρόβατο που όλοι έδειχνα ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Αντίθετα, έχει καταφέρει να εντυπωσιάσει και τους πλέον δύσπιστους με την ανάκαμψη που πέτυχε. Χάρη στις θυσίες βεβαίως του ελληνικού λαού. Ας μην το ξεχνάμε αυτό… Γιατί οι Έλληνες δεχθήκαμε να υποστούμε αρκετό πόνο και κάναμε αρκετό κουράγιο στα χρόνια των Μνημονίων για να αποφύγουμε την πτώχευση και με την βούλα.

Οι πανηγυρισμοί και η ωμή πραγματικότητα

Στον αντίποδα, η ωμή πραγματικότητα και παρά τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης είναι ότι έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας να διανύσουμε έως ότου επουλώσουμε πλήρως τις πληγές της κρίσης. Και αποκατασταθεί η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών, ώστε να ανταποκρίνεται στα επίπεδα των τιμών (οι οποίες βρίσκονται ψηλά, κάτι που επίσης δεν αμφισβητείται).

Αρκετοί ωστόσο είναι οι πολίτες αλλά και οι επιχειρήσεις που δεν απολαμβάνουν τους καρπούς της ανάπτυξης. Οι μικρομεσαίες εταιρείες μάλιστα φαίνεται πως μένουν -στην πλειονότητά τους- εκτός νυμφώνος. Κάτι που προκύπτει και από τα συμπεράσματα της έκθεσης που δημοσιοποίησε χθες το ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ. Μάλιστα, η πίεση που υφίστανται φαίνεται πως είναι κάτι παραπάνω από ασφυκτική χάρη σε ένα εκρηκτικό συνδυασμό: αυτόν της μείωσης του κύκλου εργασιών και της εκτόξευσης του κόστους λειτουργίας.

Το κόστος λειτουργίας

Είναι ενδεικτικό, -σύμφωνα πάντα με την έκθεση του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ-, ότι το κόστος λειτουργίας των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων έχει αυξηθεί μεσοσταθμικά κατά 39,6% την τελευταία τριετία. Γεγονός που δυσχεραίνει περαιτέρω τη λειτουργία και την ανταγωνιστικότητά τους. Τα ενοίκια, η ενέργεια, οι φόροι και τα διάφορα τέλη σφίγγουν σαν… θηλιά, και περιορίζουν το όποιο οξυγόνο έχουν.

Την ίδια ώρα, όπως επισημαίνει η έκθεση, συνεχίζεται το φαινόμενο της συγκέντρωσης μεγαλύτερων μεριδίων αγοράς από μεγαλύτερες εταιρίες. Ως εκ τούτου, οι πόροι της οικονομίας εξακολουθούν να συγκεντρώνονται με αυξανόμενη ένταση στα χέρια όλο και λιγότερων φυσικών ή νομικών προσώπων.

Όταν η… συμπάθεια δεν αρκεί

Δεν είναι τυχαία λοιπόν, η «έκρηξη» του προέδρου της ΓΣΕΒΕΕ κατά την παρουσίαση της έκθεσης, ο οποίος σύμφωνα και με σχετικό ρεπορτάζ του ΟΤ υπογράμμισε πως οι μικρομεσαίοι έχουν «χορτάσει από… συμπάθεια». Και η σκληρή αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες. Και να πάρει ουσιαστικά μέτρα καθώς βαδίζουμε προς τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού από την ΔΕΘ.

Τα οποία να απαντούν πραγματικά στο πρόβλημα και να δίνουν μια προοπτική. Τα λόγια είναι καλά, ωστόσο δεν αρκούν για να αλλάξουν την μοίρα κάποιου. Ακόμη και εάν είναι ειλικρινή. Πρέπει να συνοδεύονται και από πράξεις. Γιατί η ανάπτυξη πρέπει να αφορά και να περιλαμβάνει ΟΛΟΥΣ. Και όχι ένα κομμάτι της κοινωνίας. Τότε και μόνο τότε θα είναι πραγματικά βιώσιμη… Ιδού η Ρόδος, λοιπόν…