FLASHBACK: Πρόστιμο σε… φιλεργατικές επιχειρήσεις 1985!

Με πρώτο κριτήριο τον υψηλό μισθό και τις παροχές η έρευνα Randstad Employer Brand, η οποία διεξήχθη για 21η φορά και για την Ελλάδα για τέταρτη συνεχή χρονιά, ανέδειξε την Καπνοβιομηχανία «Παπαστράτος» ως τον πιο ελκυστικό εργοδότη, με δεύτερο και τρίτο τις εταιρείες Aegean Airlines και ΙΟΝ, μαζί με άλλες ακόμα επτά. Και θυμήθηκα ότι αν αυτή η έρευνα γινόταν το φθινόπωρο του 1985 και οι δέκα αυτές ελκυστικές από τους εργαζόμενους ή φιλικές εμπράκτως με παροχές προς τους εργαζόμενους επιχειρήσεις θα επιβάλλονταν σκληρά… πρόστιμα από το ελληνικό κράτος!!!

Θυμήθηκα, λοιπόν, ότι τότε, το φθινόπωρο του 1985, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στο πλαίσιο του σκληρού πακέτου μέτρων λιτότητας και της νέας οικονομικής πολιτικής, η οποία ανακοινώθηκε στις 13 Οκτωβρίου του 1985, απαγόρευε, για τα επόµενα δυόμισι χρόνια µισθολογικές αυξήσεις πέρα από τα όρια της κυβερνητικής εισοδηµατικής πολιτικής! Αυτή η Πράξη Νοµοθετικού Περιεχοµένου αμφισβητήθηκε και από µεγάλη µερίδα µελών και στελεχών της ΠΑΣΚΕ µε αποτέλεσµα την αλλαγή συσχετισµών στη διοίκηση της ΓΣΕΕ κατά της τότε κυβέρνησης, η οποία δια της δικαστικής οδού επέβαλε πλειοψηφία “νοµιµοφρόνων” συνδικαλιστών στην ηγεσία της εργατικής συνοµοσπονδίας!

Θυμήθηκα, δηλαδή, ότι στην περίπτωση που ο εργοδότης είχε τη διάθεση να παραχωρήσει αυξήσεις πέραν του συγκεκριµένου ορίου δεν µπορούσε να το κάνει, διότι θα επιβαλλόταν το προβλεπόμενο από την παραπάνω Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου πρόστιμο.

Θυμήθηκα μάλιστα ότι τότε επεβλήθη το πρόστιμο αυτό στην εφηµερίδα «Ριζοσπάστης», επειδή προέβη στη χορήγηση αυξήσεων πέραν από εκείνη που πρόβλεπε η παραπάνω Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου.

Θυμήθηκα ακόμα ότι ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη και ίσως και άλλες επιχειρήσεις έδωσαν πρόσθετες αυξήσεις στους μισθούς μας «κρυφά», δηλαδή χωρίς αποδείξεις από το… Λογιστήριο!

Με την ευκαιρία υπενθυμίζω ότι τα αποτελέσματα του σκληρού αυτού «σταθεροποιητικού» προγράμματος ήταν, μεταξύ άλλων, ο διπλασιασμός της ανεργίας (από 4% σε 8%, η µείωση των πραγµατικών µισθών κατά 8-10%, η μείωση της ιδιωτικής κατανάλωσης από 44,8% στο 39,8%, η αύξηση των εισοδηματικών ανισοτήτων!
Η κύρωση της από 18 Οκτωβρίου 1985 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (ΦΕΚ 179/Α/18.10.1985) έγινε με τον Νόμο 1584/1986 (ΦΕΚ 16/Α/25.2.1986) με τίτλο «Μέτρα προστασίας της εθνικής οικονομίας» και πρόβλεπε, μεταξύ άλλων, τα εξής

1. «Από την έναρξη της ισχύος της παρούσας νομοθετικής πράξεως και μέχρι τέλους του έτους 1987 απαγορεύεται η συνομολόγηση, ως και η χορήγηση ή καταβολή με οποιοδήποτε τρόπο και για οποιοδήποτε λόγο αυξήσεων των κάθε είδους, φύσεως και ονομασίας αποδοχών των εργαζομένων για την ίδια χρονική περίοδο, εφόσον δεν βρίσκονται μέσα στα πλαίσια της εισοδηματικής πολιτικής της κυβερνήσεως.»

2. «Κυρώσεις: α) Αυξήσεις που καταβάλλονται κατά παράβαση των παραπάνω διατάξεων δεν υπολογίζονται στις δαπάνες που εκπίπτονται από το φορολογητέο εισόδημα των επιχειρήσεων ή εργοδοτών, ούτε για τον καθορισμό του κόστους παραγωγής, ούτε για οποιοδήποτε άλλο σκοπό. β) Σε κάθε επιχείρηση ή εργοδότη, που συμφωνεί ή χορηγεί αυξήσεις κατά παράβαση των παραπάνω διατάξεων, επιβάλλεται με απόφαση των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Εργασίας πρόστιμο μέχρι 5% επί των ακαθαρίστων κερδών…»

Συνδικαλιστικά ευτράπελα

Η περίπτωση αυτή της φιλεργατικής συμπεριφοράς των επιχειρήσεων που αναδείχθηκαν από τους εργαζομένους ως οι δέκα πιο ελκυστικές στη χώρα μας, μού θύμισε και μία άλλη ιστορία από τις εκατοντάδες καθημερινής οικονομικής τρέλας που έχω καταγράψει και σε βιβλία μου.

Θυμήθηκα, λοιπόν, ότι πριν από… 32 χρόνια, συνδικαλιστές μείωσαν με… παρέμβασή τους τις αυξήσεις που έδιναν οι «κακοί» βιομήχανοι!

Θυμήθηκα ότι τον Ιανουάριο του 1989, η διοίκηση του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ) ανέλαβε μια πρωτοβουλία, για να καλύψει το κενό της έλλειψης νόμιμης διοίκησης στη ΓΣΕΕ, και συνέστησε στις επιχειρήσεις να καταβάλουν αύξηση 7% από 1.1.1989 και 6% από την 1.7.1989, τουλάχιστον ως προκαταβολή μέχρι να υπογράφονταν αργότερα οι συλλογικές συμβάσεις ή διαιτητικές αποφάσεις.

Θυμήθηκα ότι στις 9 Ιανουαρίου του 1989, ανακοινώθηκε η εισοδηματική πολιτική στον δημόσιο τομέα, όπως εκφραζόταν με την περίφημη Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή (ΑΤΑ), δηλαδή 4% για το πρώτο τετράμηνο και 1,4% ως «διορθωτικό».

Θυμήθηκα ότι στις 18 Ιανουαρίου 1989, όταν δόθηκε στη δημοσιότητα η επιστολή – πρωτοβουλία αυτή του ΣΕΒ, όλοι οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές που τότε βρίσκονταν στα δικαστήρια αλληλοκατηγορούμενοι για απάτες και νοθεία και οι αντιπολιτευόμενοι που μοίραζαν θέσεις στη νέα διοίκηση της ΓΣΕΕ, ξέχασαν όλες τις διαφορές τους και εισέβαλαν στο γραφείο του τότε υπουργού Εργασίας Γιώργου Γεννηματά για να καταγγείλουν τη συμπαιγνία βιομηχάνων και κυβέρνησης, η οποία, όπως τόνιζαν «καταργούσε ντε φάκτο την ΑΤΑ»!

Θυμήθηκα ότι τότε, ο Γιώργος Γεννηματάς, υπό την πίεση των… συνδικαλιστών επετέθη… κατά του ΣΕΒ χαρακτηρίζοντας ως «περίεργη και με πολιτικό περιεχόμενο» την κίνησή του αυτή για τις αυξήσεις των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Την επόμενη ημέρα, η ιλαροτραγωδία κορυφώθηκε, αφού σε κοινή συνέντευξη Τύπου οι τότε υπουργοί Εθνικής Οικονομίας, Οικονομικών και Εργασίας ανακοίνωσαν ότι θα εφαρμοσθεί και για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα η… εισοδηματική πολιτική για τους δημόσιους υπαλλήλους που εξαγγέλθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1989!

Θυμήθηκα ότι τότε, συνέβη το εξής εξωφρενικό: οι συνδικαλιστές, οι οποίοι υποτίθεται ενδιαφέρονταν για τα συμφέροντα των εργαζομένων, «κατόρθωσαν» να μειώσουν τις … αυξήσεις των μισθών τους κατά 2,5% έως 3% διότι τις πρότειναν οι βιομήχανοι…