Τηλεργασία με παιδιά στο σπίτι

Editorial

Όλες οι έρευνες δείχνουν πως η τηλεργασία ήλθε για για να μείνει. Δεν είναι καινούργια μορφή εργασίας αλλά σίγουρα με την πανδημία έγινε η πιο διαδεδομένη. Επιχειρήσεις και εργαζόμενοι πρέπει να προσαρμοσθούν στα νέα δεδομένα. Η ιστορία (που είναι πργαματική) περιγράφει τις προκλήσεις μιας εργαζόμενης καθώς και της προίσταμένης της που προσπαθεί μέσω του ελέγχου (αντί της εμπιστοσύνης) να διοικήσει την ομάδα της. Η απόσταση δημιουργεί στην προϊσταμένη ανασφάλεια και πιστεύει πως ο καλύτερος τρόπος είναι ο έλεγχος. Αγνοεί τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει μια εργαζόμενη με παιδιά στο σπίτι και δημιουργεί ένα πλαίσιο εργασίας με εντάσεις και άγχος.

Οι γνωμοδότες δίνουν έμφαση στην απόκτηση του καταλληλου εξοπλισμού, των ψηφιακών δεξιοτήτων αλλά κυρίως στην οργανωσιακή κουλτούρα που θα εναρμονίζεται με το ψηφιακό όραμα για να υποστηρίξει αυτή την μετάβαση. Όσοι, διοικούν ανθρώπους θα πρέπει να αποκτήσουν όχι μόνο ψηφιακές δεξιότητες αλλά δεξιότητες διοίκησης από απόσταση, καθοδήγησης εικονικών ομάδων και δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης και συνεργασίας μεταξύ ανθρώπων που μπορεί να μην έχουν συναντηθεί ή να μην συναντηθούν ποτέ.

H ιστορία 

Στην αρχή δεν έδωσα και μεγάλη σημασία, όταν μου είπε η Ράνια η προϊσταμένη μου, να της στέλνω ένα email κάθε φορά που ξεκινώ την εργασία μου από το σπίτι και κάθε φορά που την ολοκληρώνω. «Έτσι, θα ξέρω πότε αρχίζεις και πότε τελειώνεις την εργασία σου κάθε μέρα. Είναι σημαντικό για την συνεργασία μας τώρα που θα μένεις στο σπίτι», μου είπε. Όταν όμως χτύπησε το τηλέφωνο δέκα λεπτά μετά τις 9:00 για να με ρωτήσει γιατί δεν έχω ακόμα αρχίσει την εργασία μου, κατάλαβα πως αυτή η καινούργια «συνήθεια» ήταν μια περίεργη μορφή ελέγχου. Δεν ήταν βέβαια το ίδιο επιμελής στην διατήρηση του ωραρίου όταν έστελνα email για το κλείσιμο της εργασιακής μου μέρας στις 18:00 ή στις 19:00 που ήταν μετά το πέρας του τυπικού οκτάωρού μου.

Η φωνή της ανέβηκε και δεν έκρυψε την δυσαρέσκειά της όταν δεν απάντησα σε δύο συνεχόμενες τηλεφωνικές της κλήσεις σε διάστημα δέκα λεπτών. Θα μπορούσα να της πω πως ολοκλήρωνα τον κώδικα που έγραφα για μια φαρμακοβιομηχανία την οποία έχουμε πελάτη και δεν ήθελα να διακόψω τη συγκέντρωσή μου. Όμως προτίμησα να είμαι ειλικρινής και της εξήγησα πως βοηθούσα την κόρη μου σε ένα πρόβλημα που αντιμετώπιζε με τον υπολογιστή της και την ίδια στιγμή έφτιαχνα κάτι πρόχειρο για να φάμε. Η δυσαρέσκεια της ήταν τέτοια που αναγκάστηκα να της πω στο τηλέφωνο πως «και οι κρατούμενοι έχουν διαλείμματα και πως  όταν  ερχόμασταν  στο γραφείο μπορούσαμε να φτιάξουμε έναν καφέ ακόμα και όταν χτυπούσαν τα τηλέφωνα εν απουσία μας».

Αυτό το περιστατικό πυροδότησε μια σειρά αντιδράσεων που τελικά μου δημιούργησαν πολύ μεγάλο άγχος και πίεση. Έτρεμα τη στιγμή που θα εμφανιστεί η κόρη μου για να με ρωτήσει κάτι ή για να την βοηθήσω σε κάτι και κατέληξα να της βάζω τις φωνές με το παραμικρό. Οι ενοχές μου ήταν πάρα πολλές και συνειδητοποίησα πως έκανα πολλά λάθη στον κώδικα που έγραφα που με οδήγησε σε περισσότερες ώρες εργασίας και  πεσμένο  ηθικό.  Αν  και η συμπεριφορά της προϊσταμένης μου ήταν πάντα δύσκολη, εγώ είχα πολύ καλές αξιολογήσεις και σχόλια από τους πελάτες που συνεργαζόμουν και ως εκ τούτου η εταιρεία μου πάντα με αντιμετώπιζε θετικά.

Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν όταν σε μια διαδικτυακή συνάντηση και με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας μας, η προϊσταμένη μου αστειεύτηκε με το γεγονός της τηλεργασίας από το σπίτι λέγοντας πως δεν θα έπρεπε να λέγεται εργασία γιατί οι περισσότεροι βλέπουν σειρές στην τηλεόραση και στο δίκτυο και για το λόγο αυτό η παραγωγικότητα έχει πέσει με αποτέλεσμα να περιμένουμε ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα στο μέλλον. Είπε χαρακτηριστικά πως «ακόμα και όταν τα παιδιά δεν θα είναι στο σπίτι, πάλι η παραγωγικότητα θα είναι χαμηλή γιατί οι περισσότεροι εργαζόμενοι δεν έχουν αυτοπειθαρχία». Ευτυχώς, μια συνάδελφος της εξήγησε πως «τόσο η τηλεργασία όσο και ο συνδυασμός εργασίας από το σπίτι και από το γραφείο προσφέρει ευελιξία στους εργαζόμενους. Θα προσαρμοστούμε όλοι και στο μέλλον θα είναι ακόμα καλύτερα τα πράγματα». Εγώ δεν μίλησα γιατί αυτή η κατάσταση με έχει επηρεάσει συναισθηματικά πάρα πολύ.

* Μαρία Βακόλα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, HR Case Study Series Editor, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. 

Αναδημοσίευση από την έκδοση HR Case Study Series 20th Case Study.

Η σειρά HR Case Study περιλαμβάνει στην δική της ηλεκτρονική έκδοση, editorial και «γνωμοδοτήσεις» στελεχών επιχειρήσεων και ακαδημαϊκών για θέματα ανθρώπινου δυναμικού. Στην συγκεκριμένη 20η έκδοση περιέχονται 4 γνωμοδοτήσεις, εκ των οποίων η πρώτη δημοσιεύεται στον ΟΤ ταυτόχρονα με το παρόν editorial, σε διαφορετικό αλλά υπερσυνδεδεμένο άρθρο. Οι υπόλοιπες θα δημοσιεύονται μία κάθε Τετάρτη, μέχρι να ολοκληρωθεί το συγκεκριμένο τεύχος.