
Πρώτα ήταν τα 24 μαχητικά Rafale, μετά ήρθαν οι φρεγάτες Belhara (με option για άλλη μια) και στο βάθος, μια στρατηγική εταιρική σχέση Ελλάδας – Γαλλίας που ανατρέπει τα καθιερωμένα ως προς την άμυνα και την ασφάλεια στο πεδίο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και διαμορφώνει ένα διαφορετικό μοντέλο προσέγγισης της Ευρω-Ατλαντικής συνεργασίας στους δύσκολους καιρούς της γενικευμένης αβεβαιότητας και των ασύμμετρων απειλών.
Και σε αυτό το κάδρο ας μην ξεχαστεί ούτε στιγμή η προσωπική σχέση αμοιβαίας εκτίμησης και εμπιστοσύνης ανάμεσα σε δύο νέους Ευρωπαίους πολιτικού ηγέτες – τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν και τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη που πιστεύουν στη δυναμική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και υπερασπίζονται με κάθε τρόπο την υπόθεση της στρατηγικής αυτονομίας της Ένωσης στον νέο παράξενο Κόσμο του 21ου αιώνα όπου τα ζητήματα της δύναμης, της ισχύος, της επιρροής και της επίδρασης των παραδοσιακών πολιτικών βρίσκονται σε φάση συνολικής επανεξέτασης.
Οι δύο τους, αν και ένθερμοι οπαδοί του νέου «αδογμάτιστου» δόγματος της soft power πιστεύουν στην αποτρεπτική ισχύ των όπλων που συνοδεύονται από εφαρμογές της πιο εξελιγμένης σύγχρονης τεχνολογίας και συνδέουν τις αμυντικές δαπάνες ή τα εξοπλιστικά προγράμματα με την παραγωγική ανασυγκρότηση μέσα από την συστηματική ενίσχυση της Ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας.
Το βασικό αυτό στοιχείο το εκφράζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη συνέντευξη του, από το Μουσείο του Λούβρου, στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ και στους δημοσιογράφους Νίκο Αλιάγα και Αντριάνα Παρασκευοπούλου χτες το βράδυ, το βράδυ της Δευτέρας 27 Σεπτεμβρίου 2021 (ολόκληρο το κείμενο της συνέντευξης είναι διαθέσιμο στο primeminister.gr).
Πιο συγκεκριμένα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πιστεύει: «Το αίτημα για τη στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης είναι πια απολύτως επιτακτικό. Μία Ευρώπη, δηλαδή, η οποία θα ευθυγραμμίσει τη γεωπολιτική της ισχύ με την οικονομική της δύναμη. Πιστεύω ότι και η Ελλάδα και η Γαλλία είναι δυο χώρες οι οποίες θα βρεθούν τους επόμενους μήνες, τα επόμενα χρόνια, στην πρώτη γραμμή αυτής της ευρωπαϊκής προσπάθειας. Η οποία -να τονίσω- δεν είναι μόνο μία προσπάθεια η οποία καθ΄ οιονδήποτε τρόπο υπονομεύει τις ευρωατλαντικές σχέσεις, ούτε το ΝΑΤΟ. Όσο πιο ισχυρή είναι αμυντικά η Ευρώπη, τόσο περισσότερα θα έχει να συνεισφέρει τελικά στο ΝΑΤΟ».
Η προσωπική σχέση των δύο ανδρών και κυρίως η χημεία δύο πολιτικών ηγετών στο χώρο του σύγχρονου φιλοευρωπαϊκού Πολιτικού Κέντρου αναδεικνύεται και μέσα από τις απαντήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη στον δημοσιογράφο Νίκο Αλιάγα.
– Ν. Αλιάγας: Τι σας ενώνει με τον κ. Εμανουέλ Μακρόν, κύριε Πρόεδρε; Με τον Γάλλο Πρόεδρο πού τα έχετε βρει, πέρα από τη συνεργασία των δύο χωρών;
– Κ. Μητσοτάκης: Καταρχάς πρέπει να σας πω ότι έχουμε μια πολύ ανθρώπινη, τολμώ να πω φιλική σχέση με τον Εμανουέλ Μακρόν. Τον εκτιμώ πολύ, είναι ένας άνθρωπος με βαθιά σκέψη, που σκέφτεται πριν μιλήσει, με βαθιά παιδεία. Είχαμε μια πολύ όμορφη επίσκεψη- την οποία κρατήσαμε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας- την προηγούμενη Παρασκευή όπου ανεβήκαμε μαζί με τις συζύγους μας στην Ακρόπολη, αργά το βράδυ. Μια πολύ δυνατή εμπειρία. Είναι ένας άνθρωπος τον οποίο αισθάνομαι ότι μπορώ ανά πάσα στιγμή να πάρω τηλέφωνο και ξέρω ότι θα ανταποκριθεί. Ανταποκρίθηκε ας πούμε το καλοκαίρι όταν τον κάλεσα στο τηλέφωνο και ζήτησα βοήθεια για τις καταστροφικές πυρκαγιές. Και πιστεύω ότι μπορούμε να κάνουμε πράξη το επόμενο βήμα. Και θα είναι ένα σημαντικό βήμα στη στρατηγική συμμαχία μεταξύ των δύο χωρών μας».
Όλα τα θέματα της στρατηγικής εταιρικής σχέσης των δύο χωρών θα έχουμε το χρόνο να τα δούμε στη συνέχεια. Τόσο για την αγορά των φρεγατών που η Ελλάδα θα παραλάβει σε χρόνο – ρεκόρ, όσο και για τα επόμενα βήματα που θα φέρουν στο επίκεντρο κοινά προγράμματα ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας. Για τώρα ας μείνουμε για λίγο στις 3+1 φρεγάτες Belhara με πλήρη εξοπλισμό αεράμυνας και ανθυποβρυχιακού πολέμου και δυνατότητες να καταρρίπτουν εναέριους στόχους σε πολύ μεγάλες αποστάσεις. Οι φρεγάτες, με την υψηλή τεχνολογία και τα μεγάλου βεληνεκούς οπλικά τους συστήματα θα λειτουργήσουν ως πολλαπλασιαστής ισχύος στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς πέρα από τις αυξημένες δυνατότητες θα είναι απολύτως συμβατές ώστε να «συνεργάζονται» με τα μαχητικά Rafale. Η πρώτη υπερσύγχρονη «ψηφιακή» φρεγάτα αναμένεται να παραδοθεί το 2025 και η τελευταία το 2026.


Latest News

Ο στόχος του χρέους
Το επόμενο που έρχεται και είναι ο μεγάλος εθνικός στόχος, γιατί όχι ένα χρέος κοντά στο 100% του ΑΕΠ λίγο μετά το 2030...

Σε μια κανονική χώρα η δικαιοσύνη θα έψαχνε την Αλήθεια για το πολιτικό χρήμα, και η αντιπολίτευση θα πρωτοστατούσε σε αυτό το αίτημα
Κάποια στιγμή πρέπει να εξετάσουμε τι σημαίνει θεσμική αντιμετώπιση σοβαρών προβλημάτων. Και η διαφάνεια στο πολιτικό χρήμα είναι εξόχως κρίσιμο ζήτημα.

Η ελευθερία στην περιέργεια – Μια τεράστια μεταρρύθμιση
Σε εποχές μετασχηματισμού η ανάπτυξη δεν είναι, όπως κάποιοι νομίζουν, μία απλή τεχνική διαδικασία - Απαιτεί όραμα, τόλμη και ελεύθερο χώρο στην περιέργεια

Τα «μαύρα» ενοίκια
Αν κάτι ξένισε είναι η σπουδή για μια ακόμα φορά με την παρούσα κυβέρνηση να δώσει πρώτα νέα επιδόματα, αντί να προηγηθούν φοροελαφρύνσεις

Οταν διώχνεις έναν κεντρικό τραπεζίτη
Ο Τραμπ βλέπει τον εκπρόσωπο ενός ανεξάρτητου θεσμού, όπως είναι η κεντρική του τράπεζα, είτε ως κομματικό αντίπαλο είτε ως ένα απλό στέλεχος της διοίκησης

Η τεχνολογία και τα νέα σύνορα των επιχειρήσεων
Η ψηφιοποίηση δεν αλλάζει μόνον τον τρόπο που οι επιχειρήσεις λειτουργούν, αλλά υπαγορεύουν και πώς ή πού θα έπρεπε να λειτουργήσουν….

Φραγκίσκος: Ο Πάπας που ξανάδωσε ηθικό κύρος στην Καθολική Εκκλησία
Σε μια δύσκολη περίοδο για την Καθολική Εκκλησία ο Πάπας Φραγκίσκος κατάφερε να ξαναδώσει στην Καθολική Εκκλησία ένα μέρος από το χαμένο κύρος της

Τι κάνει η Ελλάδα;
Το πρόβλημά μας είναι ότι συνήθως όλα αυτά τα «θάβουμε κάτω από το χαλί» και όταν σκάει μια κρίση, αρχίζουμε να τα συζητάμε

Αδιέξοδη πολιτική
Η εισαγωγή των δασμών έχει ήδη προκαλέσει σημαντικές αρνητικές οικονομικές συνέπειες για την οικονομία των ΗΠΑ

Η πολιτική Τραμπ απειλεί το οικοδόμημα της Δύσης
Η δασμολογική πολιτική Τραμπ είναι βραχυπρόθεσμα στασιμοπληθωριστική για τις ΗΠΑ, αυξάνοντας τον εγχώριο πληθωρισμό και συρρικνώνοντας την οικονομική δραστηριότητα