Γιατί είναι εχθρός μας ο Ερντογάν

Η Τουρκία δεν είναι μια οποιαδήποτε χώρα. Ο δε Ερντογάν δεν βρίσκεται τυχαία στο πόστο που είναι. Όσο για τις επιδιώξεις και φιλοδοξίες του, θα πρέπει να εξετάζονται σε βάθος χρόνου. Η αντιπαλότητα της Τουρκίας με την Ελλάδα, λικνο της δυτικής φιλοσοφίας και τη Γαλλία, πηγή του Διαφωτισμού, έχει ισχυρές ιστορικές ρίζες. Και αυτές είναι που υπαινίσσεται στο άρθρο του που ακολουθεί ο πολύ γνωστός Γάλλος συγγραφέας, δημοσιογράφος και κύριος αρθρογράφος σήμερα του μεγάλου εβδομαδιαίου γαλλικού περιοδικού «LE POINT».

Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού, υπό τον τίτλο «Ερντογάν: Ο εχθρός μέσα μας», ο FRANZ-OLIVIER GIESBERT, μεταξύ άλλων, γράφει:

«Σας άρεσε το σόου που ανέβασε για μήνες ο Πούτιν, ένας εγκληματίας πολέμου, επαγγελματίας απατεώνας μηχανορράφος, που ονειρεύεται να επανασυστήσει την ΕΣΣΔ; Αν ναι, θα λατρέψετε την παράσταση που έρχεται με τον Ερντογάν, ο οποίος όπως και ο Ρώσος ομόλογος του, σκοπεύει να ακολουθήσει τις φαντασιώσεις του προσπαθώντας να επανασυστησει την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Ο Πούτιν και ο Ερντογάν υπακούουν στην κατα Παβλωφ  λογική αυτών των τυράννων των οποίων η ύβρις οδηγεί τα βήματα και που κολακεύουν τα χαμηλότερα ένστικτα του λαού τους για να κάνουν τους ανθρώπους να ξεχάσουν τις οικονομικές τους αποτυχίες: οταν τιποτα δεν πάει καλά, η χώρα καταρρέει, οι άνθρωποι γκρινιάζουν, μόνο μια λύση, επιτίθεμαι. Οι εδαφικές κατακτήσεις δεν ειναι αυτες που θα κατευνάσουν την οργή των υπηκόων τους;

Μετά από μια φιλελεύθερου τύπου επανεκκίνηση της οικονομίας, αλλά στη βάση καταναγκαστικής επανισλαμοποιησης  της χώρας, ο Τούρκος πρόεδρος σήμερα βρίσκεται σε πλήρες αδιέξοδο. Μανιακός της «με οποιονδήποτε κόστος ανάπτυξης», έφερε τον πληθωρισμό στο 78,6% και ανέβασε σε δυσθεώρητα ύψη τα ελλείμματα, την ώρα που ο επίσημος οργανισμός ENAG εκτιμά ότι η πραγματική πληθωριστική πίεση είναι 175,5%.

Διαβάστε επίσης: Τουρκία: Εκτός ελέγχου η προκλητητικότητα της Άγκυρας

Μπροστά σε τέτοιο φιάσκο, τί μπορεί αν γίνει; Ε, λοιπόν, ο πόλεμος θα ήταν μια λύση. Ο Ερντογάν δεν γνωρίζει για την ώρα πού και πώς, αλλά πριν τις προεδρικές εκλογές του 2023 που οι δημοσκοπήσεις δεν του «βγαίνουν» θα μπορούσε να ολοκληρώσει τις «γενοκτονίες» των προκατόχων του τον 20ο αιώνα. όσο μακρυά και αν είναι η Αρμενία και η Ελλάδα, που θα ΄θελε να διαμελίσει ή να τσιμπήσει. Στη συνέχεια υπάρχει και η συντριβή των Κούρδων (24% του τουρκικού πληθυσμού), των οποίων το εμβρυακό κράτος στη Συρία θέλει να το εξαλείψει. Πρόκειται για μια δημοκρατική πολυεθνική, αντιτζιχαντιστική βιτρίνα, που μισεί.

Ο Ερντογάν δεν έχει όρια. Μαζί του, πάντα πρέπει να φοβόμαστε τα χειρότερα, ειδικά αφού αυτός ο άνθρωπος είναι πολύ πιο μακιαβελικός από τον Πούτιν. Πόσο μάλλον που εμείς οι δυτικοί τον ενθαρρύνουμε στις αυταπάτες του ξαπλώνοντας μπροστά του κάθε φορά που συνοφρυώνεται. Είναι το σκουλήκι στον καρπό, ο εχθρός μας μέσα. Στο ΝΑΤΟ τραβάει όσα νήματα μπορεί και στη Γαλλία επηρεάζει αφάνταστα τους μουσουλμάνους έχοντας δημιουργήσει ιστό επιρροής και στην Ευρώπη.

«Θεέ μου, φύλα με από τους φίλους μου», είπε ο Βολταίρος. «Όσο για τους εχθρούς μου, τους φροντίζω». Ως απόδειξη, ο εκβιασμός του δήθεν συμμάχου μας Ερντογάν, στον οποίο το NATO ενέδωσε για να γίνει ομόφωνα αποδεκτή η αρχή της ένταξης στην οργάνωση δύο «ουδέτερων» χωρών, της Σουηδίας και της Φινλανδίας, που δεν βλέπουν με καλό μάτι τον πόλεμο του Πούτιν. Για άλλη μια φορά, η Δύση ήταν απαραίτητο να περάσει από τα καυδιανά δίκρανα του Σουλτάνου της Τουρκίας, για να άρει το βέτο του. Έτσι, η Ατλαντική Συμμαχία, του υποσχέθηκε βοήθεια στο κυνήγι των Κούρδων και στην παράδοση προσφύγων.

Διαβάστε επίσης: FT: Το ΝΑΤΟ πρέπει να είναι έτοιμο να διώξει την Τουρκία – Τι λένε σε επιστολή τους Αμερικανοί αξιωματούχοι

Όλα πληρώνονται, με τον σουλτάνο. Σε αντάλλαγμα για τη συμφωνία του, οι Δυτικοί του έδωσαν το πράσινο φως για να τσακίσει τα κουρδικά χωριά στη Συρία και να εξαφανίσει τη Ροζάβα από προσώπου γης, αυτό το μικρό κουρδικό κράτος που, όχι πολύ καιρό πριν, φιλοξενούσε 6 εκατομμύρια κατοίκους κάθε προέλευσης; Αυτή είναι η φρικτή ερώτηση που μπορούμε να κάνουμε στους εαυτούς μας, όπως πάντα επιδεικνύαμε, μέχρι τώρα, μια ωμή αυταρέσκεια προς τον Τούρκο πρόεδρο. Ήδη ο στρατός του αυξάνει τις επιθέσεις κατά των Κούρδων της Συρίας, αποκεφαλίζοντας, κόβοντας χέρια, αυτιά, μύτες, ακρωτηριάζοντας τα πτώματα. «Ο Ερντογάν θέλει να μας εξαφανίσει, δήλωσε ο  Μπερεβάν Φαρόλ, εκπρόσωπος του Δημοκρατικού Συμβουλίου των Κούρδων στη Γαλλία.

Ο Ερντογάν διακατέχεται και από μια άλλη ψύχωση: είναι αυτή που έχει με τους Αρμένιους Χριστιανούς, οι οποίοι, παρά τη γενοκτονία του 1915 επέζησαν και χάρη στην διεθνή κοινότητα απελευθερώθηκαν. Στους Αρμένιους αυτούς, ο Σουλτάνος άσκησε πίεση να συμφωνήσουν να του δώσουν έναν διάδρομο μέσω της Αρμενίας, που θα συνέδεε, με αυτοκινητόδρομους και σιδηροδρόμους, την Τουρκία με τον στρατιωτικό της σύμμαχο Αζερμπαϊτζάν, μια εξισλαμιστική δικτατορία που πολλαπλασιάζεται με ξέφρενους ρυθμούς, επιθέσεις και καταχρήσεις κατά… της Αρμενίας. Σε αυτόν τον κόσμο των θηριωδών, αν έχουν απομείνει κανόνες, είναι ο σουλτάνος που τους ορίζει. Ενισχύοντας τις αεροπορικές ή θαλάσσιες παραβιάσεις κατά της Ελλάδας, διεκδικεί και τα ελληνικά νησιά των Δωδεκανήσων.

Ίσως δε αργότερα να θελήσει και κάτι άλλο.

Νοσταλγός για μια Οθωμανική Αυτοκρατορία που, στο απόγειο της, εκτεινόταν μέχρι τις πύλες της Βιέννης, ο σουλτάνος φορούσε στρατιωτική στολή όταν πριν από ένα μήνα ανακοίνωσε ότι θα ήταν υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του Ιουνίου 2023. Δεν νομίζω ότι έχουμε τελειώσει».

Το δικό μας ερώτημα είναι, πόσοι Ευρωπαίοι πολιτικοί και άλλοι λήπτες αποφάσεων σκέπτονται όπως ο Franz-Olivier Giesbert;