Σύμφωνα με τη Eurostat, η Ελλάδα κατατάσσεται στην τελευταία θέση μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά την υιοθέτηση μέτρων κυβερνοασφάλειας από τις επιχειρήσεις.
Μόλις το 52% των ελληνικών εταιρειών εφαρμόζουν τρία ή περισσότερα μέτρα προστασίας, ποσοστό που υστερεί σημαντικά έναντι του μέσου όρου της Ένωσης και των επιδόσεων πρωτοπόρων χωρών όπως η Φινλανδία με 93% και η Δανία με 90%. Ανάλογα χαμηλές επιδόσεις καταγράφονται μόνο στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία με 53%.
Το 54% των επιχειρήσεων δηλώνουν ότι η έλλειψη ειδικών τις εμποδίζει να εφαρμόσουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ασφάλειας, σύμφωνα με έρευνα της Pylones Hellas. Την ίδια ώρα ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Πληροφορικής και Επικοινωνιών εκτιμά ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί 7.000 έως 7.500 επιπλέον εργαζόμενους στον ψηφιακό τομέα έως το 2030, εκ των οποίων το ένα τρίτο θα πρέπει να είναι ειδικοί στην κυβερνοασφάλεια. Η ζήτηση για συγκεκριμένες ειδικότητες αναμένεται να εκτοξευθεί έως και 900% την επόμενη πενταετία.
Όλα αυτά ενώ η ίδια η έννοια της κυβερνοασφάλειας επαναπροσδιορίζεται καθώς δεν πρόκειται πλέον αποκλειστικά για διαχείριση κινδύνου ή για προστασία κάποιων δεδομένων, αλλά έχει μετατοπιστεί στον ίδιο τον πυρήνα της στρατηγικής μια επιχείρησης.
Σύμφωνα με έρευνα της EY, 2025 EY Global Cybersecurity Leadership Insights Study, όταν η κυβερνοασφάλεια ενσωματώνεται στις στρατηγικές πρωτοβουλίες μιας επιχείρησης, δεν λειτουργεί μόνο προστατευτικά, αλλά ενισχυτικά. Πλέον, από μια λειτουργία με σαφές, αλλά περιορισμένο τεχνικό ρόλο, το κομμάτι της κυβερνοασφάλειας εξελίσσεται σε εταίρο μετασχηματισμού με πολλαπλασιαστικό αποτύπωμα.
Στην έρευνα, στην οποία συμμετείχαν 550 ανώτατα στελέχη και επικεφαλής του χώρου της κυβερνοασφάλειας από 19 χώρες και 16 διαφορετικούς κλάδους της οικονομίας, η μέση προστιθέμενη αξία της κυβερνοασφάλειας ανά στρατηγική πρωτοβουλία ανέρχεται στα 36 εκατ. δολάρια κατά μέσο όρο – αντιστοιχώντας σε ποσοστό έως και 20% της συνολικής αξίας του project.
Όπως αποκαλύπτουν τα ευρήματα της έρευνας, η ενσωμάτωση της κυβερνοασφάλειας στον επιχειρηματικό σχεδιασμό δημιουργεί μετρήσιμα, απτά οφέλη. Είναι χαρακτηριστικό ότι οργανισμοί που αντιμετωπίζουν την κυβερνοασφάλεια ως θεμελιώδη συνιστώσα αναφέρουν σημαντικές επιχειρηματικές ωφέλειες, όπως επιτάχυνση στην υιοθέτηση τεχνολογιών αιχμής, όπως η τεχνητή νοημοσύνη (55%), δυνατότητα ταχύτερης και ασφαλέστερης ανάπτυξης προϊόντων (36%), επέκταση σε σε νέες αγορές (35%), συστηματική βελτίωση της εμπειρίας των πελατών και ανάπτυξη της επιχειρηματικής καινοτομίας (45%).
Ωστόσο, εξακολουθεί να προσεγγίζεται αποσπασματικά και, συχνά, ως μια τεχνική απαίτηση που ενεργοποιείται σε δεύτερο χρόνο. Αυτό το χάσμα, αντανακλάται στο γεγονός ότι μόλις το 13% των Chief Information Security Officers (CISOs) δηλώνουν ότι εμπλέκονται εγκαίρως στον σχεδιασμό στρατηγικών projects.
Παράλληλα, υπάρχει το «παράδοξο» των προϋπολογισμών: λιγότερα χρήματα, μεγαλύτερη απόδοση. Παρά τη διαπιστωμένη στρατηγική σημασία της κυβερνοασφάλειας, όμως, οι προϋπολογισμοί της έχουν μειωθεί την τελευταία διετία: από 1,1% κατά μέσο όρο, βρίσκονται πλέον στο 0,6% του συνολικού budget των οργανισμών.
Την ίδια ώρα, οι οργανισμοί με πιο αυτοματοποιημένα, απλοποιημένα μοντέλα αποδίδουν περισσότερο, αξιοποιώντας λιγότερους πόρους. Εξοικονομούν κατά μέσο όρο 1,7 εκατ. δολάρια ετησίως, μέσω ενοποίησης, απλοποίησης και αυτοματοποίησης, μειώνουν τον χρόνο απόκρισης σε περιστατικά κατά 28% ενώ το 68% επανεπενδύουν τις εξοικονομήσεις τους σε τομείς στρατηγικής σημασίας
