Κάθε πολιτικός που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να έχει σε σημείο εμφανές (για να τη βλέπει πρώτα και κύρια ο ίδιος) μια ταμπέλα που να γράφει «οι άνθρωποι δεν είναι ηλίθιοι».
Δηλαδή, να μην ξεχνά ούτε στιγμή ότι οι ψηφοφόροι, ή τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος τους, σκέφτονται, υπολογίζουν, μετρούν, κρίνουν.
Γιατί βλέπω προεκλογικές εκστρατείες που στηρίζονται πολύ περισσότερο σε επικοινωνιακά τρικ, παρά στην ουσία.
Δεν υποτιμώ ότι πολλοί άνθρωποι χαζεύουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και άρα πρέπει οι πολιτικοί να έχουν παρουσία σε αυτά.
Όμως, επιμένω ότι οι άνθρωποι μπορεί να βλέπουν «χαζά» βιντεάκια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κάνουν μόνο αυτό.
Οι πολιτικοί υποτιμούν πόσο πολύ σκέφτονται οι άνθρωποι.
Επειδή συχνά είναι αποκομμένοι από τη ζωή που περνάει π.χ. ένας απλός μισθωτός ή κάποιος αυτοαπασχολούμενος δεν μπορούν να καταλάβουν ότι οι ζωές αυτών των ανθρώπων είναι ένας διαρκής υπολογισμός, μια διαρκής σκέψη και στάθμιση.
Είτε αυτό αφορά το πώς θα μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα, είτε το πώς φαντάζονται το μέλλον τους, είτε το πώς κάνουν σχέδια, είτε το πώς νοιάζονται για τα παιδιά τους ή για τους γονείς τους. Για όλα αυτά οι άνθρωποι σκέφτονται.
Όπως και σκέφτονται το τι συμβαίνει στη χώρα και το πώς η μία ή η άλλη πολιτική τους επηρεάζει.
Και με τον τρόπο τους μπορούν και σταθμίζουν πολύ καλά ποια πολιτική εμπιστεύονται και ποια όχι.
Και δύσκολα εξαπατώνται.
Οι άνθρωποι αυτοί, ο πυρήνας του εκλογικού σώματος, περιμένουν από τα κόμματα να κάνουν μια πραγματική συζήτηση.
Να μιλήσουν τεκμηριωμένα για το τι πρόκειται να κάνουν με τη χώρα.
Να δώσουν απαντήσεις για το ποια μπορεί να είναι σήμερα μια πολιτική που να φέρνει την ανάπτυξη αλλά και την κοινωνική συνοχή. Για το πώς θα γίνει η Πράσινη Μετάβαση με το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό όφελος και το μικρότερο κοινωνικό κόστος. Για το πώς θα υπάρξει κοινωνική πολιτική. Για το πώς η νεολαία δεν θα σκέφτεται τη μετανάστευση. Για το πώς θα αναβαθμιστεί η δημόσια παιδεία. Για το εάν μπορεί η χώρα μας να συμβάλει στο να ξεπεραστεί η σημερινή κρίση του «ευρωπαϊκού οράματος».
Και θέλουν αυτοί οι άνθρωποι να ακούσουν απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα που να μην είναι όμορφες διαφάνειες σε μια παρουσίαση, αλλά δεσμεύσεις που να μπορούν να εκτιμήσουν τι σημαίνουν για τη ζωή τους.
Αυτή τη συζήτηση χρειαζόμαστε και αυτή τη συζήτηση ακόμη δεν βλέπουμε.
Latest News
Το Πανεπιστήμιο είναι διαμαρτυρία
Η διαμαρτυρία είναι τμήμα της μορφωτικής λειτουργίας των πανεπιστημίων
Η Ευρώπη πότε θα συζητήσει για την Ευρώπη;
Η Ευρώπη αδυνατεί να κάνει μια σοβαρή συζήτηση για το μέλλον της
Η τιμή της πατάτας
Πώς αντιμετωπίζεται και αυτή η ακρίβεια;
Το πιο σημαντικό κεφάλαιο
Παρασυρόμαστε από την γκρίνια και τη μεμψιμοιρία των καθημερινών προβλημάτων
Οι αυταπάτες ως εργαλείο αποτυχίας
Οι αυταπάτες όταν γίνονται δεύτερη φύση, έχουν ενίοτε υψηλό και οδυνηρό για τους λαούς κόστος
Ανθρωπιστική κίνηση ή ληστεία;
Μέχρι τώρα έχουν κατασχεθεί ρωσικά περιουσιακά στοιχεία ύψους περίπου 300 δισ. δολαρίων που ήταν τοποθετημένα σε δυτικά τραπεζικά ιδρύματα κατά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία
Ο νέος ενεργειακός φαύλος κύκλος
Μπορεί η ενεργειακή κρίση να θεωρούμε ότι έχει ξεπεραστεί λόγω της μείωσης των τιμών, αλλά αυτός ο νέος κόσμος που δημιουργείται με τις τόσο εντυπωσιακές επενδύσεις δεν έχει βρει ακόμα την περπατησιά του
Η λάθος συζήτηση
Είναι πραγματικά υπέροχη… η συζήτηση για το πόσο πρέπει να αυξηθούν οι δαπάνες για την υγεία.
Το θέμα δεν είναι μόνο η ανάπτυξη
Το ρεπορτάζ των Financial Times απλώς είπε την αλήθεια για την κατάσταση στη χώρα
Πανεπιστήμια στην αγορά
Ο πραγματικός αθέμιτος ανταγωνισμός απέναντι στο δημόσιο πανεπιστήμιο