Παρότι εύλογα η προσοχή μας έχει στραφεί στον τρόπο που καταγράφεται η σταθερότητα της κυβερνητικής παράταξης, που της έχει δώσει σαφές προβάδισμα για μια δεύτερη κυβερνητική θητεία, εντούτοις μικρή σημασία έχει δοθεί στον τρόπο που ταυτόχρονα καταγράφονται και δυναμικές που παραπέμπουν σε πλευρές πραγματικής ρευστότητας μέσα στο πολιτικό σκηνικό.
Αυτό αποτύπωσε η μεγάλη πτώση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η αδυναμία του να είναι βασικός χώρος υποδοχής ρευμάτων δυσαρέσκειας ή αναζήτησης εναλλακτικής, αλλά και η εμφάνιση διαφόρων σχηματισμών που δείχνουν να εισπράττουν μια ψήφο διαμαρτυρίας τροφοδοτημένη από διάφορα επίδικα που σε ορισμένες περιπτώσεις διαμόρφωσαν εκλογικές δυναμικές που δεν ήταν δημοσκοπικά ορατές στην κλίμακα που κανείς θα περίμενε και που σε ορισμένες περιπτώσεις αποτυπώθηκαν σε επιλογές που είχαν περισσότερο να κάνουν με τον συμβολισμό παρά με την ουσία. Ακόμη και η κυβερνητική εκλογική επιτυχία δείχνει να στηρίχτηκε και σε μια μεταστροφή ψηφοφόρων που δεν ήταν εξαρχής δεδομένη.
Ολα αυτά παραπέμπουν σε μια πιο δομική αδυναμία του πολιτικού συστήματος να διαμορφώνει «οργανικές» πολιτικές εκπροσωπήσεις και αναγνωρίσεις, να προσφέρει, δηλαδή, σε κοινωνικές κατηγορίες μια αίσθηση ταύτισης με πολιτικούς χώρους και αφηγήματα, αποτέλεσμα, εκτός όλων των άλλων, και ενός ιδιότυπου στενέματος του ιστορικού ορίζοντα, ως προς τα κόμματα εξουσίας τουλάχιστον, σε παραλλαγές μιας υπάρχουσας κατάστασης που παρουσιάζεται ως περίπου αναπόδραστη.
Αυτό επιτείνεται από τον τρόπο που η απουσία επεξεργασίας μετασχηματιστικών εναλλακτικών καταλήγει να τις παρουσιάζει είτε ως κοστοβόρα και άρα αποφευκταία αναστάτωση, είτε ως μια απλή αξιακή τοποθέτηση στην εν γένει ανάγκη «αλλαγής του κόσμου», που ωστόσο δεν απαντά σε άμεσα προβλήματα και ανάγκες. Και αυτό, επίσης, μπορεί να εξηγήσει γιατί μέρος αυτής της ρευστότητας μπορεί να καταλήγει σε επιλογές που μπορεί να έχουν έντονο το στοιχείο της αναζήτησης της «ασφάλειας» συντηρητικών ταυτοτήτων ή την ευκολία μιας συνωμοσιολογικής αντίληψης. Μόνο που όλα αυτά εντέλει κατατείνουν στη διαπίστωση, πίσω από τη σταθερότητα, μιας διαρκούς ηγεμονικής ανεπάρκειας.
Latest News
H 9η Μαΐου, Ημέρα της Ευρώπης
Σαρανταπέντε χρόνια μετά την υπογραφή της εισόδου μας στην σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, ελάχιστοι γνωρίζουν την προϊστορία ενός μοναδικού εγχειρήματος…!
Το Πανεπιστήμιο είναι διαμαρτυρία
Η διαμαρτυρία είναι τμήμα της μορφωτικής λειτουργίας των πανεπιστημίων
Η Ευρώπη πότε θα συζητήσει για την Ευρώπη;
Η Ευρώπη αδυνατεί να κάνει μια σοβαρή συζήτηση για το μέλλον της
Η τιμή της πατάτας
Πώς αντιμετωπίζεται και αυτή η ακρίβεια;
Το πιο σημαντικό κεφάλαιο
Παρασυρόμαστε από την γκρίνια και τη μεμψιμοιρία των καθημερινών προβλημάτων
Οι αυταπάτες ως εργαλείο αποτυχίας
Οι αυταπάτες όταν γίνονται δεύτερη φύση, έχουν ενίοτε υψηλό και οδυνηρό για τους λαούς κόστος
Ανθρωπιστική κίνηση ή ληστεία;
Μέχρι τώρα έχουν κατασχεθεί ρωσικά περιουσιακά στοιχεία ύψους περίπου 300 δισ. δολαρίων που ήταν τοποθετημένα σε δυτικά τραπεζικά ιδρύματα κατά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία
Ο νέος ενεργειακός φαύλος κύκλος
Μπορεί η ενεργειακή κρίση να θεωρούμε ότι έχει ξεπεραστεί λόγω της μείωσης των τιμών, αλλά αυτός ο νέος κόσμος που δημιουργείται με τις τόσο εντυπωσιακές επενδύσεις δεν έχει βρει ακόμα την περπατησιά του
Η λάθος συζήτηση
Είναι πραγματικά υπέροχη… η συζήτηση για το πόσο πρέπει να αυξηθούν οι δαπάνες για την υγεία.
Το θέμα δεν είναι μόνο η ανάπτυξη
Το ρεπορτάζ των Financial Times απλώς είπε την αλήθεια για την κατάσταση στη χώρα