Τον τίτλο του παρόντος άρθρου δανειζόμεθα από το κείμενο του αειμνήστου κοινωνιολόγου Ευαγγέλου Λεμπέση, το οποίον δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Ελλήνων Νομικών το έτος 1941.
Με τίτλο «De imbecillitate», το κείμενο αυτό αποτελούσε απάντηση του συγγραφέως του στα θετικά και αρνητικά σχόλια της εποχής σε μία σημαντική και περιεκτική διατριβή του με τίτλο «Η τεράστια σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω». Πιστεύουμε ότι η διατριβή αυτή όχι μόνον δεν φέρει ούτε μία ρυτίδα, αλλά είναι και εξαιρετικά επίκαιρη.
Υποστηρίζεται κατά κόρον ότι διανύουμε την εποχή της πληροφορίας και της ψηφιακής εξέλιξης, η οποία λόγω των δεδομένων που συσσωρεύει, οδηγεί στην δημιουργία των αποκαλούμενων κοινωνιών των γνώσεων. Όντως, σήμερα, οι κάτοικοι των αναπτυγμένων χωρών έχουν στην διάθεσή τους απίστευτο αριθμό πηγών αντλήσεως πληροφοριών και άρα παραγωγής και δημιουργίας γνώσεων.
Ο πολιτισμός μας, για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, εδράζεται στην πληροφορία, την επιστήμη, την διδασκαλία, την πολιτιστική ανάπτυξη. Στηρίζεται στην γνώση, η οποία είναι στην διάθεση του κάθε πολίτη για τον απλό λόγο ότι τα πολιτικά μας καθεστώτα είναι και τα πλέον δημοκρατικά στον πλανήτη μας.
Βεβαίως, η παγκόσμια κατανομή των γνώσεων είναι άνιση. Πλην όμως, η ανισότητα αυτή δεν εμποδίζει κανέναν να αποκτήσει όσες γνώσεις επιθυμεί, αν αυτό είναι που θέλει. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο 20ος αιώνας και ο 21ος, υπερέχουν όλων των άλλων αιώνων γιατί οι ιθύνοντες όλων των κλάδων έχουν στην διάθεσή τους απίστευτες πηγές γνώσεων,δεδομένων και ψηφιακής επεξεργασίας στοιχείων. Μπορούν έτσι ώστε να εκπονούν και να λαμβάνουν τις ορθότερες των αποφάσεων.
Το κοινό, από την πλευρά του, διαθέτει τόσες πηγές πληροφοριών που θα ήταν δύσκολο να μην σχηματίζει και τις πλέον ορθές κρίσεις ως προς τις λήψεις αποφάσεων που το αφορούν και ως προς τα γεγονότα που εκτυλίσσονται γύρω του.
Ωστόσο, τίποτε από όλα αυτά δεν συμβαίνει. Οι αναπτυγμένες κοινωνίες παρουσιάζουν μία πρωτοφανή αντίσταση στην γνώση και στην άντληση πληροφοριών, ενώ παραλλήλως, σε κάποιες χώρες όπως λόγου χάρη η Ελλάς, επικρατεί, όπως θα έγραφε και ο Ευάγγελος Λεμπέσης, η βλακοκρατία.
Παράγεται, έτσι, ένα εντυπωσιακό φαινόμενο, το οποίο ο αείμνηστος Γάλλος διανοούμενος και ακαδημαϊκός Jean-Francois Revel αποκαλούσε «η άχρηστη γνώση». Που σημαίνει ότι όσο πιο πληθωρικές είναι οι γνώσεις και πιο εύκολη η πρόσβαση σε αυτές, τόσο λιγότερο χρησιμοποιούνται.
Η ιδιόρρυθμη αυτή κατάσταση θα πρέπει να αποδοθεί κατά την εκτίμησή μας σε δύο κύριους παράγοντες.
Πρώτον, στο πολιτιστικό και εκπαιδευτικό εποικοδόμημα αρκετών αναπτυγμένων δημοκρατικών χωρών υπερέχουν οι εχθροί των ανοικτών κοινωνιών, δηλαδή οι κατ’ εξοχήν άνθρωποι των τελικών λύσεων και της τελικής «πάλης των τάξεων».
Οι περισσότεροι από αυτούς, επειδή φέρουν βαρέως την συντριβή των αντίστοιχων ιδεολογιών και των συναφών καθεστώτων στην διάρκεια του 20ου αιώνα, εκδικούνται τα ιστορικά γεγονότα μέσω της οργανώσεως της βλακείας.
Άμεσοι δε σύμμαχοι αυτής της νέας «πνευματικής τάξεως» είναι κατά δεύτερον λόγο, τα αναρίθμητα τηλεοπτικά κανάλια, για τα οποία η εμπέδωση της βλακοκρατίας αποτελεί στρατηγικό στόχο. Διότι, υπό παρόμοιο καθεστώς, το μετατρεπόμενο σε αγέλη κοινό παραιτείται της μαθήσεως, αδρανοποιείται ψυχολογικά, και έτσι είναι έτοιμο να εγκλειστεί στα πνευματικά στρατόπεδα που οικοδομούν γι’ αυτό οι εχθροί της σκέψεως και της αναπτύξεως κριτικού πνεύματος.
Βασικός και ισχυρός δε σύμμαχος των παραπάνω καναλιών είναι σήμερα και το Διαδίκτυο με τα κοινωνικά δίκτυα, που αποτελούν πηγή και μέσο παραγωγής απορριμμάτων της νόησης, με στόχο να εξευτελίσουν τη γνώση και τη διαδικασία απόκτησής της. Υπό αυτή την έννοια, το Διαδίκτυο είναι νόμισμα με δύο όψεις, εκ των οποίων η μία, είναι και πραγματικό πνευματικό δηλητήριο.
Έτσι, όπως έχει γράψει και ο Νίκος Δήμου, το ότι η πλειονότητα των νεοελλήνων είναι θαυμαστές τυράννων, επιρρεπείς στις συνομωτικές θεωρήσεις και δυνητικοί αντισημίτες, για παράδειγμα, λέει πολλά και σημαίνει ακόμα περισσότερα για το αύριο.
Η προβολή από τα τηλεοπτικά παράθυρα και το Διαδίκτυο σωρείας πνευματικών απορριμμάτων, αποτελεί το πλέον ισχυρό μέσον της κατά Ευάγγελον Λεμπέση πνευματικής αφυδατώσεως της χώρας του Πλάτωνα, του Σωκράτη και του Αριστοτέλη. Και αυτό την ώρα της Τεχνητής Νοημοσύνης
Latest News
Το πολιτικό τοπίο στις ΗΠΑ
Αν και τυπικά τα χρίσματα για τις εκλογές δεν έχουν δοθεί ακόμη, εν τούτοις ελάχιστοι αμφιβάλλουν για το ποιοι τελικά θα διεκδικήσουν το προεδρικό αξίωμα
Θέλουμε φθηνό ρεύμα;
το φθηνό νυχτερινό ρεύμα, σύντομα θα γίνει φθηνό μεσημεριανό ρεύμα
Γιατί κόβει κράτος ο Ερντογάν
Ο επίσημος πληθωρισμός στην Τουρκία έφτασε τον Απρίλιο στο 69,8% και αναμένεται από επίσημες προβλέψεις να αυξηθεί τον Μάιο στο 75%
Η επίμονη ακρίβεια και ένα πολιτικό σύστημα που δεν βλέπει τους κοινωνικούς σεισμούς που έρχονται
Η ανακοίνωση για τον πληθωρισμό ήρθε να υπενθυμίσει το πρόβλημα
Ο θησαυρός του αθηναϊκού τουρισμού
Δεν έχουμε δημιουργήσει ακόμα σοβαρό τουριστικό προϊόν, ανθεκτικές υποδομές κάθε είδους, για να φιλοξενήσουμε μεγαλύτερο αριθμό τουριστών
Gilles Lipovetsky- Οι start-ups και η νέα ατομικότητα
Ένας σημαντικός Γάλλος καθηγητής της φιλοσοφίας, συζητά τις νέες μετανεωτερικές συνθήκες που δημιουργεί η ψηφιακή επέλαση και το ρόλο της ταχύτητας κυκλοφορίας του χρήματος σε σχέση με τη γνώση και τις start-ups.
Ανεμογεννήτριες στο Αιγαίο
Για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις πρέπει να είσαι έτοιμος για το καλύτερο (express visa) αλλά και για το χειρότερο.
Η πρωτοφανής ανθεκτικότητα των ελληνικών νοικοκυριών
Δεν είναι ακόμα σαφές, για πόσο θα υπάρχει η συγκεκριμένη δυνατότητα του ξοδεύειν
Ο καπιταλισμός και οι πλατφόρμες του
Ένα βιβλίο για τις μεταλλαγές του καπιταλισμού στην ψηφιακή εποχή
Εμανουέλ Μακρόν: Η Ευρώπη μπορεί να πεθάνει;
Κρίσιμες επισημάνσεις του Γάλλου προέδρου