Αλβανία: Τρεις ημέρες στα παράλια της Αλβανικής Ριβιέρας

Τρεις ημέρες στα παράλια της Αλβανικής Ριβιέρας σίγουρα δεν είναι αρκετές για να αποκτήσεις ως επισκέπτης μια πλήρη εικόνα για το πώς αναπτύσσεται η τουριστική βιομηχανία στη γειτονική χώρα και ιδιαίτερα στη συγκεκριμένη περιοχή που φέτος «ανακαλύφθηκε» ως ένας δημοφιλής προορισμός για πολλούς Ευρωπαίους. Άλλωστε δεν ήταν αυτό το αντικείμενο του ταξιδιού. Όμως, αυτά που βλέπεις, αισθάνεσαι και βιώνεις με αυτή την πρώτη ματιά είναι ίσως αρκετά για να αποφασίσεις εάν θα επισκεφθείς και στο μέλλον τη συγκεκριμένη περιοχή για καλοκαιρινές διακοπές περισσότερων ημερών.

Η επιλογή μιας περιοχής για καλοκαιρινές διακοπές είναι πολύ προσωπική υπόθεση και εξαρτάται από τα «θέλω» και τον προϋπολογισμό του κάθε ένα. Όμως μιλώντας για τον μέσο επισκέπτη που αναζητά ένα καθαρό, φροντισμένο, value for money κατάλυμα, που επιζητεί να έχει ένα καλό service σε «γήινες» τιμές, να κολυμπήσει σε μία θάλασσα με τυρκουάζ νερά, που θέλει είτε «ζωηρές» παραλίες με όλα τα κομφόρ (ομπρέλες, ξαπλώστρες, ποτάρες κ.λπ.) είτε ήσυχες με την «ομπρελίτσα του και τα κουβαδάκια του», η Αλβανική Ριβιέρα μπορεί να καλύψει όλα τα γούστα. Παράλληλα, συγκεντρώνει και μία σειρά άλλων χαρακτηριστικών όπως φυσικών και ιστορικών μνημείων με κορυφαίο το Βουθρωτό. Έναν αρχαιολογικό χώρο περίπου 20 χιλιόμετρα νότια από τους Αγίους Σαράντα σε έναν λόφο με θέα το κανάλι Βιβάρι, μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.

Αλβανική Ριβιέρα ονομάζεται η ακτογραμμή που ξεκινά βόρεια από την Αυλώνα (Vlore) και κυρίως τις Δρυμάδες (Dhermi Beach) και φτάνει έως τους Αγίους Σαράντα (Sarande) και τα Εξαμίλια (Ksamil) στο νότο. Μια ακτογραμμή με τυρκουάζ νερά σε όλο σχεδόν το μήκος της, οδικής απόστασης περίπου 85 χιλιομέτρων.

Τα καταλάγανα νερά είναι το πρώτο που εντυπωσιάζει τον επισκέπτη. Δεκάδες μικρές ή και πολύ μεγάλες παραλίες εκτείνονται σε όλη αυτή τη διαδρομή. Όμως και όπου δεν υπάρχει παραλία όπως συμβαίνει σε ορισμένα σημεία μέσα στο Κόλπο των Αγίων Σαράντα οι Αλβανοί επιχειρηματίες φρόντισαν να «στήσουν» εξέδρες για να απολαύσεις το μπάνιο σου.

Η παραλία στη Χειμάρα

Το δεύτερο είναι οι πεζοδρομήσεις των παραλιακών οδών μέσα στις πόλεις όπου απαγορεύεται η κυκλοφορία των ΙΧ. Ελεύθεροι από τα αυτοκίνητα πεζόδρομοι, πεντακάθαροι, στους Αγίους Σαράντα και την Χειμάρα προσφέρονται για το απογευματινό και βραδινό περίπατο χιλιάδων τουριστών, οι οποίοι στη συνέχεια θα απολαύσουν το φαγητό ή το ποτό τους σε κάποιο από τα δεκάδες καταστήματα εστίασης, σε τραπεζοκαθίσματα που όμως δεν εμποδίζουν τους περιπατητές. Γενικότερα σε όλες τις πόλεις είναι εμφανής η τάξη και η καθαριότητα στους δημόσιους χώρους.

O παραλιακός πεζόδρομος στους Αγίους Σαράντα

Ένα ακόμη στοιχείο που εντυπωσιάζει είναι η κοσμοπλημμύρα κυρίως στα Εξαμίλια, που επιβεβαιώνει δημοσιεύματα τα οποία χαρακτηρίζουν φέτος την Αλβανική Ριβιέρα «hot» τουριστικό προορισμό. Γεμάτοι οι δρόμοι με εκατοντάδες καταστήματα, για κάθε βαλάντιο και με νέους κυρίως ανθρώπους και οικογένειες που κινούνται με κατεύθυνση κάποια παραλία. Μια πραγματικά ασφαλής καλοκαιρινή ατμόσφαιρα, με τα θετικά και αρνητικά της καθώς η έλλειψη φαναριών εντείνει το μποτιλιάρισμα στους δρόμους. Αν μάλιστα -πράγμα σύνηθες- ξαφνικά ο οδηγός του προπορευόμενου αυτοκινήτου αποφασίσει να σταματήσει επί τόπου, να ανάψει τα «αλάρμ» και να κατέβει, αδιαφορώντας για το τι συμβαίνει πίσω του, το πρόβλημα επιτείνεται.

Μποτιλιάρισμα στα Εξαμίλια

Οπωσδήποτε τον επισκέπτη εντυπωσιάζει ακόμη η συνεχής ανοικοδόμηση με νέα τουριστικά συγκροτήματα, είτε πολυόροφα, είτε ποιο «διακριτικά» και «βιώσιμα» κυρίως στην περιοχή των Δρυμάδων και Χειμάρας. Γενικότερα όποιος είχε επισκεφθεί την περιοχή πριν πέντε έξι χρόνια τώρα διαπιστώνει πολύ μεγάλες αλλαγές, που αναβαθμίζουν τις προσφερόμενες υπηρεσίες.

Ωστόσο εξακολουθεί να ξεχωρίζει η άναρχη δόμηση, κάτι που ίσως δεν εντυπωσιάζει ιδιαίτερα ένα έλληνα επισκέπτη γιατί το στοιχείο αυτό κυριαρχεί και στη χώρα μας. Είναι κάτι που οι αλβανοί γείτονες μας το αντέγραψαν με επιτυχία. Όπως μας είπε και ένα μικροξενοδόχος στους Αγίους Σαράντα «έχουμε ακόμη πολλά να μάθουμε από τους έλληνες για τον τουρισμό, εκτός από την άναρχη δόμηση».

Μία πλευρά της πόλης των Αγίων Σαράντα

Κατά τα λοιπά δεν έχεις -ως Έλληνας- κανένα πρόβλημα στην συνεννόηση καθώς αρκετοί μιλούν ελληνικά, ενώ πολλοί είναι και οι έλληνες ομογενείς. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι γενικότερα οι γείτονές μας είναι πολύ φιλικοί και εξυπηρετικοί, όταν τους ζητάς κάποια μικρή βοήθεια. Αισθανθήκαμε υποχρέωση όταν ο ιδιοκτήτης ενός μικρού μπακάλικου στους Αγίους Σαράντα, μας πήγε ο ίδιος μέχρι το εστιατόριο που επιλέξαμε να φάμε ένα βράδυ για να μην χαθούμε!

Όσον αφορά τις τιμές που είναι πάντα ένα ερώτημα όταν μιλάμε για την Αλβανία, θα λέγαμε ότι στις περισσότερες περιπτώσεις είναι χαμηλότερες από ό,τι σέ ένα ελληνικό τουριστικό προορισμό (π.χ. το σουβλάκι καλαμάκι έχει δύο ευρώ, 200 λεκ, στη Χειμάρα), όμως «πέσαμε» και σε εστιατόριο με την τιμή του ψητού σολωμού στα 25 ευρώ.

Οι τιμές ενοικίασης της ομπρέλας είναι πολύ χαμηλότερες από ό,τι σε «φευγάτους» ελληνικούς προορισμούς. Στις Δρυμάδες, σε μία οργανωμένη επιχείρηση στην παραλία με πάρκινγκ και δυο εστιατόρια, δίπλα σε ένα πολυτελές κατάλυμα, η τιμή ήταν 20 ευρώ ανά ομπρέλα,  χωριστά βέβαια τα ποτά και το πάρκινγκ. Έτσι μια ομπρέλα, μία coca cola και ένα cocktail συν το πάρκινγκ (5 ευρώ όλη την ημέρα) ο λογαριασμός έφτασε τα 37 ευρώ. Μια παραλία που έμοιαζε πολύ με το «Κάθισμα» στη Λευκάδα αν και τα νερά ήταν πιο τυρκουάζ.

Είσοδος στην Αλβανία από Θεσπρωτία

Όλα καλά λοιπόν, εξοπλίζεσαι με τον google map και από τον συνοριακό σταθμό στο Μαυρομάτι  της Θεσπρωτίας, μπαίνεις στην Αλβανία, με κατεύθυνση τα Εξαμίλια αρχικά και στη συνέχεια τους Αγίους Σαράντα. Πρώτη στάση αφού περάσεις την Κονίσπολη και το κάμπο της που είναι φυτεμένος όλος με μανταρινιές και πορτοκαλιές (αγορασμένες από τα φυτώρια της Ηγουμενίτσας πριν μερικά χρόνια), το Βουθρωτό (Butrint ).

Αρχαιολογικός χώρος στο Βουθρωτό

Πρόκειται για ένα αρχαιολογικό χώρο σε ένα λόφο με θέα το κανάλι Βιβάρι. Κατοικημένo από τα προϊστορικά χρόνια, το Βουθρωτό υπήρξε έδρα Ελληνικής πόλης και αργότερα χριστιανικής επισκοπής. Μετά από μια περίοδο υπό βυζαντινή διοίκηση και σύντομη κατοχή από τους Βενετούς, η πόλη εγκαταλείφθηκε στα τέλη του Μεσαίωνα λόγω χαμηλού και υγρού εδάφους. Ο σημερινός αρχαιολογικός χώρος εντυπωσιάζει τον επισκέπτη με τα μνημεία του που αντιπροσωπεύουν διαφορετικές εποχές της ιστορίας του, από τους ναούς της Ελληνιστικής περιόδου του 4 π.Χ. αιώνα, μέχρι τα Οθωμανικά οχυρωματικά έργα του 19ου αιώνα και μεταξύ αυτών το αρχαίο  θέατρο. Όλη η περιήγηση γίνεται κάτω από τον ίσκιο και την ευωδιά, του πυκνού δάσους από πολύ μεγάλες δάφνες. Αξίζει μία βόλτα μέσα στο πάρκο με την είσοδο να έχει 10 ευρώ το άτομο!

Όμως, όταν έχεις επιλέξει να φτάσεις στο Βουθρωτό από ένα επαρχιακό δρόμο από την Κονίσπολη, για βρεθείς στην είσοδο του πάρκου θα χρειαστεί να περάσεις το κανάλι. Μια πλωτή  πλατφόρμα που κινείται με συρματόσχοινα και χωρά μόλις τέσσερα οχήματα, σε περνά απέναντι. Το πέρασμα που διαρκεί ούτε ένα λεπτό είναι κόστους μόλις επτά ευρώ για το αυτοκίνητο!

Το «πέρασμα» στο Βουθρωτό με την πλατφόρμα

Επόμενος σταθμός τα Εξαμίλια. Η μικρή παραλιακή πόλη τουριστικό θέρετρο όπου όμως θα πρέπει να οπλιστείς με υπομονή για να την διασχίσεις όλη με αυτοκίνητο. Πολύ κίνηση, αλλά και πολύ όμορφες παραλίες, με δάσος όμως από ξαπλώστρες και ομπρέλες. Ούτε σπιθαμή άμμου ελεύθερη.

Ακολουθούν οι Άγιοι Σαράντα, με τις οκταόροφες πολυκατοικίες να κρέμονται στις απότομες πλαγιές του βουνού που νομίζεις ότι βρίσκονται στον αέρα. Γεμάτη ξενοδοχεία η πόλη, κάποια εκ των οποίων, είναι «κρυμμένα» στα στενά της και με δυσκολία τα βρίσκεις. Βέβαια στην περίπτωση μας, οι κάτοικοι μας προέτρεψαν να κινηθούμε αντίθετα στο μονόδρομο (όλοι αυτό κάνουν μας είπαν)  γιατί σε 100 μέτρα περίπου βρισκόταν το ξενοδοχείο μας. Αν δεν το είχαμε τολμήσει ακόμη θα το ψάχναμε στα δαιδαλώδη στενά της πόλης.

Με βάση τους Αγίους Σαράντα μπορείς να αρχίσεις τις εξορμήσεις σε όλες τις παραλίες της περιοχής μέχρι και τη βόρεια άκρη της μεγάλης παραλίας «Δρυμάδες» αφού πριν περάσεις και τη παραθαλάσσια Χειμάρα, η παραλιακή οδός της οποίας είναι πεζοδρομημένη. Εκεί και το κατάστημα του «προέδρου Μπελέρη» όπως μας το σύστησαν.. Σε όλες παραλίες υπάρχουν εγκαταστάσεις, ταβέρνες, μπαρ κ.λ.π και δεν πρόκειται να σου λείψει τίποτα.

Αναχωρήσαμε απολύτως ικανοποιημένοι από την Αλβανική Ριβιέρα και επιστρέψαμε στα πάτρια εδάφη αφού κάναμε ένα  μικρό κύκλο επισκεπτόμενοι το ιστορικό Αργυρόκαστρο (Gjirokastër), όπου επίσης το ελληνικό στοιχείο είναι έντονο. Πολύ καλά διατηρημένη η παλιά πόλη,  εγγεγραμμένη στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς  της Unesco με πολύ ζωή και τουρισμό, αξίζει μια επίσκεψη, στην παλιά αγορά, το Κάστρο αλλά και το Εθνολογικό Μουσείο, που είναι το σπίτι που γεννήθηκε ο Εμβερ Χότζα, ο οποίες κυβέρνησε την Αλβανία, κατά την κομμουνιστική λεγόμενη περίοδο.

Η έξοδος προς την Ελλάδα είναι από τον κάμπο της Δερόπολης με πολλά ελληνικά χωριά (με τις πινακίδες και στα ελληνικά) και ελάχιστα πλέον πολυβολεία από την εποχή του Εμβερ Χότζα. Αφού περάσεις την Κακαβιά γραμμή για τα Ιωάννινα για μπουγάτσα και καφέ στη λίμνη.

Κεντρικός δρόμος στο Αργυρόκαστρο

Όλα καλά λοιπόν στην Αλβανική Ριβιέρα, φύγαμε απολύτως ικανοποιημένοι από ένα τουριστικό προορισμό που αναπτύσσεται ραγδαία, με μία μόνο απορία. Πως το αλβανικό χαρτονόμισμα των 1000 λεκ είναι αξίας 100 λεκ και πως το μεταλλικό νόμισμα των 100 λεκ είναι αξίας 1000 λεκ.(100 λεκ είναι ένα ευρώ, περίπου). Όλα εδώ στην Αλβανία είναι ανάποδα μας είπε ένας αλβανός φίλος προσπαθώντας να μας το εξηγήσει. Ας μας επιτρέψει όμως να διαφωνήσουμε. Δεν γνωρίζουμε για το νόμισμα αλλά όλα τα υπόλοιπα στην Αλβανία κινούνται στην ίδια ρότα που κινούμαστε και εμείς, ευτυχώς η δυστυχώς! Λίγο πίσω, λίγο μπροστά, μικρή σημασία έχει. Εμείς πάντως νάμαστε καλά για να την  επισκεφθούμε και πάλι για περισσότερες μέρες διακοπών!