Η ΔΕΘ κάθε χρόνο προσφέρει τη δυνατότητα στον εκάστοτε πρωθυπουργό να δώσει σήμα επανεκκίνησης ή αντεπίθεσης, ανάλογα με την πολιτική συγκυρία. Φέτος, αν και η κυβέρνηση θα ήθελε να βάλει τίτλο «η αντεπίθεση της μεσαίας τάξης», η πραγματικότητα είναι μάλλον διαφορετική. Η ομιλία θύμιζε μάλλον υποσχέσεις που προσπαθούν να καλύψουν μια πραγματικότητα που έχει ήδη προλάβει την κυβέρνηση.
Ο πρωθυπουργός επανέλαβε πως από το 2019 δεν αυξήθηκε κανένας φορολογικός συντελεστής. Η φράση είναι ακριβής, αλλά η αλήθεια κρύβεται αλλού. Τα έσοδα από ΦΠΑ εκτοξεύθηκαν από 17,4 δισ. το 2021 σε 26,3 δισ. το 2024 – στο 11% του ΑΕΠ, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 7,5%. Η κατανάλωση δεν αυξήθηκε, οι τιμές αυξήθηκαν. Ο πολίτης πληρώνει τον ίδιο φόρο μεν, αλλά σε ακριβότερο καλάθι.
Οι αλλαγές στη φορολογική κλίμακα είναι γεγονός ότι θα ελαφρύνουν τη λεγόμενη μεσαία τάξη. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η ακρίβεια πλέον έχει ξεφύγει και οι παρεμβάσεις μοιάζουν να μην είναι αρκετές για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.
Η εξαγγελία αφορολόγητου εισοδήματος έως 20.000 ευρώ για νέους ακούγεται γενναιόδωρη. Στην πράξη, όμως, οι περισσότεροι νέοι βρίσκονται ήδη εκτός φόρου, εγκλωβισμένοι σε τετράωρα και μισθούς που δεν ξεπερνούν το κατώφλι. Πρόκειται μάλλον για επιβεβαίωση της εργασιακής επισφάλειας παρά για φοροελάφρυνση.
Ο ΕΝΦΙΑ, το μεγάλο αγκάθι της μεσαίας τάξης, έμεινε ανέγγιχτος. Οι επιχειρήσεις βρέθηκαν εκτός ανακοινώσεων, χωρίς κανένα κίνητρο ή ελάφρυνση. Μόνη εξαίρεση η μείωση ΦΠΑ στα μικρά νησιά, μια κίνηση που αν και ορθή, θυμίζει περισσότερο τοπική παρέμβαση παρά εθνική στρατηγική απέναντι στην ακρίβεια.
Το αποτέλεσμα είναι ότι οι εξαγγελίες της ΔΕΘ καταλήγουν να λειτουργούν σαν καθυστερημένος σχολιασμός της οικονομικής πραγματικότητας, αντί για τολμηρή ανατροπή της.
Οι τιμές τρέχουν εδώ και τρία χρόνια και η πολιτική σκηνή προσπαθεί ακόμη να πείσει πως έχει τον έλεγχο. Η απόσταση ανάμεσα στις δηλώσεις και στα σούπερ μάρκετ παραμένει η ίδια: μετριέται σε αυξημένα φορολογικά έσοδα και σε άδεια πορτοφόλια.
