Πολιτικοί, καλλιτέχνες και πλήθος κόσμου στο τελευταίο αντίο για τον Διονύση Σαββόπουλο.
Επικήδειους λόγους εκφώνησαν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και η πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, αλλά και ο Σταμάτης Φασουλής και ο συγγραφέας Γιώργος Σκαμπαρδώνης, και οι τραγουδοποιοί Δήμητρα Γαλάνη και Αλκίνοος Ιωαννίδης.
Μητσοτάκης: Ο Νιόνιος συμβάδισε με τη ζωή της χώρας
«Ο Νιόνιος συμβάδισε με τη ζωή της χώρας, δίνοντάς μας ώθηση στις ανηφόρες και προειδοποιώντας στις κατηφόρες, έχοντας τη δική του άποψη για τα πράγματα χωρίς δογματισμούς», είπε, μεταξύ άλλων, ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης στον επικήδειο του για τον Διονύση Σαββόπουλο, στην Μητρόπολη Αθηνών.
«Δεν είμαι εδώ μόνο ως φίλος και θαυμαστής του, αλλά έχω χρέος προς ένα σπουδαίο Έλληνα» είπε ιδιαίτερα συγκινημένος και πρόσθεσε ότι ο Διονύσης Σαββόπουλος είχε την δική του άποψη για τα πράγματα και πρόσθεσε πως γι’ αυτό και στη μουσική μπόρεσε να φέρει τη ροκ κοντά στο έντεχνο, έτσι και στην πολιτική».
Ο πρωθυπουργός έκανε ειδική αναφορά στο τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου, «Άγγελος – Εξάγγελος», «γιατί οι στίχοι του, όπως είπε, αποτελούν ευθύ και δημόσιο λόγο. Πετυχαίνουν να ενώσουν τον ευαίσθητο χώρο της τέχνης με τον πραγματισμό της πολιτικής».
«Τα νέα που μάς έφερε ήταν όλα μια ψευτιά
κι ακούγονταν ευχάριστα στ’ αυτί μας
Γιατί έμοιαζε μ’ αλήθεια η κάθε του ψευτιά
κι ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας
Αμέσως καταλάβαμε τι πήγαινε να πει
και τού ’παμε να φύγει μουδιασμένα
Αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει
καλύτερα να μη μάς πει κανένα Μια απόδειξη ότι η καλλιτεχνική ευαισθησία γίνεται πολύ πιο ισχυρή».
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποχαιρέτησε τον Διονύση Σαββόπουλου με ένα μεγάλο ευχαριστώ. «Από αύριο θα σε σκεφτόμαστε σε κάθε συγκυρία που θα μας καλεί να κοιταχτούμε στον εθνικό μας καθρέφτη με τα καλά μας και τα στραβά μας».
Σακελλαροπούλου: «Η μνήμη σου θα ζει σε κάθε νότα και λέξη που μας άφησες»
Στην κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου βρέθηκε και η πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, βγάζοντας λόγο για να τιμήσει τον κορυφαίο τραγουδοποιό.
Όπως τόνισε, τα τραγούδια του Σαββόπουλου γέμισαν με συναισθήματα τον κόσμο και μίλησε για την δυναμικότητά του σαν άνθρωπος.
«Τραγούδησες για μας, τον λαό το έθνος και την ιστορία. Για τη μικρή μας τη ζωή, για τον καθένα μας προσωπικά. Με τα τραγούδια σου πονέσαμε, χαρήκαμε, λυτρωθήκαμε. Η μνήμη σου θα ζει σε κάθε νότα και λέξη που μας άφησες», ανέφερε η κ. Σακελλαροπούλου.
«Έγινες, ήσουν και παρέμεινες μέχρι τέλος αληθινός. Δεν λύγισες στη χούντα, δεν σύρθηκες από το κοινό σου, πέρασες από τον θρίαμβο στην αποδοκιμασία αλλά στάθηκες πάντα όρθιος, με την Άσπα πάντα δίπλα σου, να λάμπει και να σε στηρίζει.
Καλό ταξίδι Διονύση αγαπημένε».
Φασουλής: «Ήρθα για να λυθεί μια παρεξήγηση, έτσι είπαμε»
Ο Σταμάτης Φασουλής με θεατρικό ύφος αποχαιρέτησε τον αγαπημένο φίλο του.
«Διονύση μου, τι πράγματα είναι αυτά αγόρι μου; Έτσι είπαμε, ένα unplug;» έτσι ξεκίνησε, απευθυνόμενος στον Διονύση Σαββόπουλο ο Σταμάτης Φασουλής τον επικήδειο λόγο του.
«Είμαι εδώ για να λύσω μια παρεξήγηση, δεν είναι καθόλου φτωχότερο το ελληνικό τραγούδι, τώρα που έφυγες, όπως ακούστηκε τις τελευταίες ημέρες. Αφήνεις ένα ελληνικό τραγούδι πάμπλουτο», είπε στη συνέχεια, συνεχίζοντας τον επικήδειο λόγο του, εκτός κειμένου.
«Το αγάπησες πολύ το ελληνικό τραγούδι. Θυμάμαι τότε που κάναμε το «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι», είχε πει: «Ποτέ μην μπει τόνος» μιμούμενος τη βαθιά φωνή του τραγουδοποιού και συμπλήρωσε «για να είναι και «ζήτω» και «ζητώ», αναφερόμενος στην ιστορική εκπομπή του «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι». Γιατί έτσι ήσουν και παιδί και δάσκαλος.»
Γαλάνη: «Ο λόγος σου ήταν το πιο φωτεινό μονοπάτι της ζωής μου»
Λόγο έβγαλε η καλλιτέχνιδα Δήμητρα Γαλάνη στην κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου, τονίζοντας ότι θα λείψει στον κόσμο, αλλά και στην ίδια.
«Ξεκουράσου τώρα Διονύση, ήξερες ακριβώς τι θα παίξεις για τα παιδιά που θα έρθουν και θα κατανοούν κάθε σου λέξη για να μαθαίνουν που πατούν και που πηγαίνουν, για ποιο λόγο θα πρέπει να είναι περήφανοι για αυτή τη γλώσσα, για τον πολιτισμό», ανέφερε συγκινημένη.
«Έχουν γράψει κι έχουν πει για σένα πανέμορφα πράγματα. Λόγια ψυχής. Τελικά κατάφερες και μας έκανες όλους ποιητές και ενωμένους. Πραγματικά ο κόσμος τα έχει πει όλα. Τα νιώθει όλα. Και πώς αλλιώς θα ήταν άλλωστε, αφού μας έχεις δώσει τέτοια δώρα. Θέλουμε με κάποιο τρόπο να σου ανταποδώσουμε αυτό το μεγάλο ευχαριστώ», είπε η Δήμητρα Γαλάνη.
«Το έργο σου είναι και θα είναι ολοζώντανο, νέο και κληρονομιά μας. Εσύ όμως θα λείπεις και θα μου λείπεις. Γιατί ο λόγος σου ήταν το πιο φωτεινό μονοπάτι της ζωής μου».
Συγκινητικά ανέφερε ότι «ήμουν εκεί στα γλέντια μας. Κρεμόμουν από το στόμα σου κάθε φορά που θα μιλούσες. Στεκόμουν στην ουρά για να πάρω τον καινούριο σου δίσκο. Πρωτοέπαιξα με την κιθάρα μου στην λατρεμένη Άσπα την παιδική μου φίλη τα τραγούδια σου λίγο πριν σε συναντήσει στον δρόμο της ζωής σου.
Ξεκουράσου τώρα Διονύση, ήξερες ακριβώς τι θα παίξεις για τα παιδιά που θα έρθουν και θα κατανοούν κάθε σου λέξη για να μαθαίνουν που πατούν και που πηγαίνουν, για ποιο λόγο θα πρέπει να είναι περήφανοι για αυτή τη γλώσσα, για τον πολιτισμό.
Άσπα, έχεις την υπέροχη οικογένειά σου για να σου απαλύνει όσο γίνεται αυτό το τεράστιο κενό. 58 χρόνια είναι μια ολόκληρη ζωή. Είμαι και θα είμαι για πάντα κοντά σου».
Ιωαννίδης: Ένας συντηρητικός με καρδιά επαναστάτη
Εμφανώς συγκινημένος και με δάκρυα στα μάτια ο τραγουδιστής Αλκίνοος Ιωαννίδης αναφέρθηκε στον παιδικό του ήρωα, τον δάσκαλο του, στον Διονύση Σαββόπουλο, κατά τον επικήδειο λόγο του στην Μητρόπολη Αθηνών.
Περιέγραψε μάλιστα πως η πρώτη συναυλία που παρακολούθησε ήταν του Διονύση Σαββόπουλου χαρακτηριστικά «σου άρεσαν οι γιορτές, τα μπουλούκια, τα συμπόσια, τα πανηγύρια. Τα χαιρόσουν», είπε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ενθυμούμενος ότι η πρώτη συναυλία που πήγε, ως παιδί στη Λευκωσία, ήταν του Διονύση Σαββόπουλου, όταν κανείς δεν υπήρχε.
«Σε αποχαιρετώ και εκ μέρους των παιδιών και μαθητών σου, των τραγουδοποιών της χώρας. Υπάρχουμε γιατί προϋπήρξες. Μας πήρες παιδάκια μέσα από το πικάπ του σπιτιού μας και μας άνοιξες την πόρτα σε ένα περιβόλι του τρελού, γεμάτο τραγούδια. Τρισυπόστατος, ένωσες τον συνθέτη, τον ποιητή και τον ερμηνευτή, ανεβάζοντας την ένωση αυτή σε θεόρατο ύψος. Μας έμαθες την αλφαβήτα της ιερής μας τέχνης. Παραμέρισες θαρραλέα εμπόδια και οδοφράγματα, δείχνοντας μας δρόμο στο άπειρο. Μας είπες “γράψτε τα τραγούδια σας και τραγουδήστε τα.
Μας ανέθρεψες, μας στήριξες, μας ελευθερώσες. Μαζί με τους αγαπημένους σου δασκάλους, τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Βασίλη Τσιτσάνη φωταγώγησες τις πλατείες, τα θέατρα, τα σπίτια και τις καρδιές μας».
Επικαλούμενος τον αδερφό του, που του είπε ότι «ο Σαββόπουλος καταργεί το πένθος», ο Αλκίνοος Ιωαννίδης αναρωτήθηκε: «Γιατί έκλαψα τόσο; Για ποιον; Για σένα ή για μένα;». Παράλληλα, αναφέρθηκε στις αντιφάσεις του, λέγοντας ότι ήταν ένας ασκητής με ακριβά γούστα, ένας αμήχανος σοφός. «Δεν ξέραμε πότε ήσουν ρόλος και πότε ο εαυτός σου».
«Μόνο ένας απείθαρχος θα μπορούσε να φτάσει εκεί που έφτασες. Θέλαμε να σε εξηγήσουμε, ήσουν ανεξήγητος. Στην τελευταία σου συναυλία ήσουν πιο ευάλωτος και πιο σίγουρος από ποτέ», είπε.
«Φεύγεις γιορτινός και αιώνιος αφήνοντάς μας τα ανεκτίμητα δώρα του περάσματός σου από τη γη», κατέληξε.
Σε μία πολύ συγκινητική στιγμή ανέφερε πως «Ακριβέ μου δάσκαλε, τον τελευταίο καιρό έγινες τρυφερός, ζήτησες τις συγγνώμες σου και είπες τα “σ’αγαπώ” σου. Να’ ναι καλά ο Γιώτης και η Ελένη, πριν από λίγες ημέρες είχα την ευκαιρία να σου το πω κι εγώ μετά από χρόνια, πως σε αγαπώ, σου το επαναλαμβάνω ολόψυχα και εδώ στο ξόδι σου».
Όταν τελείωσε ο Αλκίνοος Ιωανίδης ο κόσμος ξέσπασε σε χειροκροτήματα.
Σκαμπαρδώνης: Η Θεσσαλονίκη και η Ελλάδα σε αποχαιρετά
«Έρχομαι από τη Θεσσαλονίκη για να σου μεταφέρω την βαριά οδύνη της πόλης αλλά και την περηφάνια που γέννησε ένα λαμπρό τέκνο.
Σε περιμένουν οι φίλοι σου, ο Αλέξης Ασλάνογλου, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, ο Γαβριήλ Πεντζίκης, ο Γιώργος Ιωάννου, ο Νίκος Παπάζογλου.
Η μητέρα πόλη σε αποχαιρετά. Με τα ανεμισμένα της κάστρα που έψαλες, τα καΐκια, τα βεγγαλικά, τις χορωδίες, το πλήθος που βλέπει οπτασίες. Η γειτονιά σου η Ανάληψη σου γνέφει. Εκεί κοντά που είδες για πρώτη φορά τον Τσιτσάνη να κρατάει ένα μικρό βιολί και να πετάει δέκα πόντους πάνω από το έδαφος.
Ο Μπάμπης Καλλιπολίτης, ο Τάκης Σιμώτας, τα κορίτσια που πηγαίνουν δυο δυο στα αγγλικά, οι παιδικοί μας φίλοι σε πικροχαιρετούν.
Έφτασες στην Αθήνα 19 χρονών με πιθανότητες στο μείον άπειρο και κατάφερες τόσα».
