Η Tesco αναφέρει ότι εντόπισε σοβαρές εργασιακές παραβιάσεις στον τομέα ένδυσης με τον οποίο συνεργάζεται η αλυσίδα καταστημάτων στη νότια Ινδία. Συγκέντρωσε και αποδεικτικά στοιχεία για άσκηση εκτεταμένης πίεσης και εντατικοποίησης της εργασίας με θύματα μετανάστες και μάλιστα μικρά κορίτσια που εργάζονται σε κλωστήρια βάμβακος στο Ταμίλ Ναντού.
Η αλυσίδα σούπερ μάρκετ παραδέχτηκε ότι υπήρχαν ορισμένα «κρίσιμα σημεία» σε σχέση με τους μισθούς και τον προφορικό εκφοβισμό των υπαλλήλων σε ένα από τα πολλά κλωστοϋφαντουργεία με τα οποία η εταιρεία συνδέεται επιχειρηματικά στην περιοχή και ξεκαθάρισε ότι «εργάζεται για την εξάλειψη καταχρηστικών πρακτικών».
Μια έρευνα από την ΜΚΟ Somo και Arisa, η οποία πήρε συνέντευξη από 725 υπαλλήλους σε 29 κλωστοϋφαντουργεία στο Ταμίλ Ναντού, εντόπισε αποδείξεις για πολλές καταχρήσεις σε βάρος των εργαζομένων που περιλάμβαναν εξαπάτηση, εκφοβισμό και απειλές κατά των κοριτσιών και γυναικών εργαζομένων, καταχρηστικές εργασιακές καταστάσεις και ακραίες υπερβάσεις των ωραρίων εργασίας που δεν αμείβονταν.
Παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Ένας εκπρόσωπος της Tesco δήλωσε: «Λαμβάνουμε καταγγελίες για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην αλυσίδα μας… Ενώ δεν είμαστε άμεσος αγοραστής από αυτό το κλωστήριο, αναγνωρίζουμε το καθήκον μας σε όλους όσοι απασχολούνται στο δίκτυο προμηθευτών μας, (…) συνεργαζόμαστε με διαφορετικούς κατασκευαστές και με τη Somo για να ερευνήσουμε την κατάσταση και να εγγυηθούμε για βελτιώσεις στους χώρους εργασίας».
Ένας από τους πολλούς υπαλλήλους που μίλησαν με τους ερευνητές της ΜΚΟ δήλωσε: «Δεν έχουμε σωστό ύπνο. Πρέπει συνεχώς να εργαζόμαστε. Υποχρεωνόμαστε συχνά να δουλεύουμε δύο βάρδιες, ακόμη και τρεις. Αυτό μας κάνει να νιώθουμε πραγματικά ”στραγγισμένοι” και να νυστάζουμε διαρκώς. Ωστόσο, δεν μπορούμε να χαλαρώσουμε».
Ένας άλλος πρόσθεσε: «Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το περνάω με τα μηχανήματα. Δεν υπάρχει απολύτως καμία επαφή με τον έξω κόσμο. »
Πολλοί εργαζόμενοι δεν είχαν καμία άλλη επιλογή, παρά να διαμείνουν σε πολυπληθείς και «ανθυγιεινούς» ξενώνες, χιλιόμετρα μακριά από τις οικογένειές τους και χωρίς χρήματα για να γυρίχουν πίσω. Το προσωπικό περιέγραψε ακραίους περιορισμούς στην ελευθερία του, αρκετοί κατέθεσαν ότι, ενώ δεν εργάζονταν, ήταν υποχρεωμένοι να παραμένουν στους κοιτώνες και να καταγράφονται από κάμερες παρακολούθησης.
Τα κορίτσια ανέφεραν ότι αισθάνονταν ανασφαλή και ότι έπεφταν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης, στα εργοστάσια και στο κατάλυμά τους. Περιέγραψαν άνδρες διευθυντές, προϊστάμενους, αλλά και εργαζόμενους σε ξενώνες, να τους αγγίζουν ανάρμοστα, συνήθως καλυπτόμενοι από το θόρυβο των μηχανών.
Τα κλωστήρια του Ταμίλ Ναντού τροφοδοτούν κατά ένα μεγάλο ποσοστό τον εξαγωγικό τομέα ενδυμάτων της Ινδίας, και συσχετίζονται από καιρό με παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μια έρευνα του Guardian το 2018 μάλιστα είχε αποκαλύψει ότι η Hugo Boss είχε βρει αιχμαλωτισμένες νέες γυναίκες εργαζόμενες που δούλευαν για λογαριασμό της αλλά χωρίς οι υπεύθυνοι της εταιρείας να γνωρίζουν τις ακριβείς συνθήκες εργασίας τους…
